Censuurconferentie Muenchen

[Cees de Groot]

[dit is een lange, maar dit ei wilde ik al langer kwijt :-)]

Opgepikt op Slashdot (www.slashdot.org):


>            What do Microsoft, AOL, IBM,
>            MCI Worldcom, Bell Canada, British
>            Telecommunications (BT), Bertelsmann,
>            Demon Internet, Cable and Wireless,
>            Deutsche Telecom, the Japanese Electronic
>            Network Consortium, EuroISPA, and UUNet
>            have in common with the United Kingdom,
>            Germany, the European Union, and
>            Australia? They're all working together on a
>            plan to censor the Internet.
>            Hundreds of people from around the world
>            are coming together in Munich for a
>            three-day conference, September 9-11.
>            They represent the largest internet
>            corporations and first-world countries.
>            They've been working on this for years.
>            They have millions of dollars. They're very,
>            very serious. And someone forgot to tell
>            them that information wants to be free.

Waar het om gaat is een plan om "content", de informatie op het internet,
verplicht te labelen. Een soort filmkeuring voor het Net. Het schijnt dat de
politiek korrekte fatsoensrakkers (Bertelsmann waarschijnlijk voorop - de
meeting is niet voor niets in Muenchen) de handen ineengeslagen hebben om
ervoor te zorgen dat onze arme kindertjes voor eens en voor altijd tegen
slechte zaken beschermt worden - sex, geweld, neo-nazi's, en waarschijnlijk
strakjes homo's, joden, libertijnen, anarchisten, enzovoort. De eerste stap op
een zeer hellend vlak wordt hier gezet, en naar het schijnt trappen de
technocraten uit Brussel er volledig in (gevolgd door hun genoten in Den Haag,
hoewel die in dezen niets te melden hebben).

Oppervlakkig gezien is het een aardig idee, "content rating". Je verplicht
iedereen, net als de filmkeuring, de spelletjeskeuring, de boekenkeuring (oh
nee, die moeten ze nog bedenken - komt wel), zijn "content" te voorzien van
een "rating". Mensen die zaken niet willen zien kunnen, natuurlijk geheel
vrijwillig, besluiten bepaalde zaken niet op hun computer toe te laten. Er
zitten echter een aantal haken en ongezonde ogen aan het plan (en, generiek,
aan al dit soort plannen):

1. Is het wel nodig? De invalshoek is meestal het afschermen van zaken die
   kinderogen niet zouden kunnen verdragen, maar ik dacht nog steeds dat
   ouders hier een opvoedingstaak en verantwoordelijkheid hebben. Kinderen
   opvoeden om met het Internet om te gaan kan best zonder dat de overheid
   een labelling oplegt, net zoals kinderen opvoeden met een bibliotheek of
   boekwinkel om te gaan kan zonder dat de overheid (direkt of indirekt via
   private instituten) er een keuring aan vast heeft geknoopt.
2. "Politiek korrekte" Internet providers zullen er snel toe over gaan, om
   "X-rated" materiaal ueberhaupt niet door te geven. Het equivalent is
   bijvoorbeeld de Amerikaanse film-rating "NC-17" (no children under 17). Er
   is an sich niets mis mee, 80% van het bioskooppubliek is boven de 18, dus
   ook qua omzet gebeurt er weinig als een NC-17 film vertoond wordt. Wat is
   echter het geval? Bijna alle bioskopen zijn onderdeel van ketens. Een
   bioskoop in New York die een NC-17 film vertoond, kan erop rekenen dat
   zijn kollega's van dezelfde keten in de "bible belt" geboycott worden (of
   erger). Dus worden in de grote bioskopen geen NC-17 films vertoond. De
   parallel naar ISP's, die ook steeds geconcentreerder worden, is niet
   zeer moeilijk te maken. Als UUnet pressie krijgt vanuit de U.S. om
   "X-rated" materiaal niet door te laten, zie je het ook op NLnet niet
   meer verschijnen. Content rating zal dus rap in de-facto censuur omslaan.
3. De handhaving zal, zoals gewoonlijk, een forse bureaucratie vereisen. Want
   "content", dat is ook deze mail op een relatief openbaar forum. "Content",
   da's ook mijn homepage (in de VS, dus ik mag al geen blote vrouwen van mijn
   provider plaatsen...). "Content", da's een heleboel bij elkaar. Zoveel,
   dat geen enkele zoekmachine erin slaagt meer dan pakweg 20% van alle
   content bij elkaar te graaien om te indexeren. Indexeren is een automatisch
   proces, kijken of een stukje content goed geoormerkt is echter niet. Een
   soort Orwelliaans ministerie van communicatie is noodzakelijk voor de
   handhaving...

Kortom: het doel van dit congres is even overbodig als rampzalig (tenzij je
tot de censuur-beluste politiek-korrekte conservatieven op deze wereld behoort
- ik ga er even vanuit dat dit soort mensen in D66 weinig te zoeken heeft).

Kijkend naar de deelnemers aan het congres is de onderstroom ook wel duidelijk
(Bertelsmann, naar ik mij herinner van mijn tijd in Duitsland, is een zeer
rechts-conservatief bedrijf met diepe wortels in het CSU-gedachtengoed, dus
die doen het tenminste nog uit principe): de frictie-loze markt die zich via
het Internet aan het ontwikkelen is, vormt een groot gevaar voor bedrijven die
hun geld verdienen met het zitten op intellectueel eigendom (uitgeverijen,
softwarehuizen die niet "open source" werken, platenmaatschappijen), en met
het distribueren van intellectueel eigendom (alweer uitgeverijen,
platenmaatschappijen). De push om Europa softwarepatenten te laten uitgeven is
er ook een voorbeeld van.

Deze bedrijven, als ze een beetje vooruitkijken en extrapoleren wat er op dit
moment al gebeurt, lopen grote kans om van de kaart geveegd te worden. Als je
een boek rechtstreeks van de auteur op je elektronische boek (met echte
papieren bladzijden en elektronische inkt - prototypes bestaan al!) kan
downloaden, kunnen uitgevers 80% van hun business aan de kant zetten. Als je
een CD rechstreeks van de band kan verkrijgen, en dan nog de keus hebt welke
nummers je bij elkaar wil zetten, kunnen platenmaatschappijen wel opdoeken.
Als je software vrijelijk kan verkrijgen, aanpassen, en verder geven, kunnen
de "klassieke" softwarehuizen hun business wel vergeten.

Wat gebeurt er dus? Overheden worden zwaar gelobbied om wetgeving in te
stellen die zogenaamd het belang van de consument dient, maar in feite ervoor
zorgt dat deze bedrijven hun markten veilig stellen. Softwarepatenten zorgen
ervoor dat bedrijven die groot en rijk genoeg zijn om grote hoeveelheden
patenten aan te vragen en ze te beschermen (een patentrechtzaak in de States
kost zo'n 150.000 dollar, heb ik me laten vertellen) ervoor kunnen zorgen dat
(vrije) alternatieven niet of slechts zeer moeilijk op de markt komen.
Content-rating kost geld en moeite, moeite die zich waarschijnlijk de
grootsten het gemakkelijkst kunnen veroorloven, en ook het filteren op content
(in Australie al een feit) is slechts voor de groten weggelegd. Het gevecht
tegen het relatief vrije audioformaat "MP3", dat ervoor zorgt dat een hoop
bands die via platenmaatschappijen hun muziek niet kwijt kunnen toch te horen
zijn, ligt ook al onder vuur. Dat Disney cs. het voor elkaar krijgen om de
duur van het copyright onder de Bernse conventie te verlengen is een ander
voorbeeld - stel je voor dat iedereen Mickey Mouse kon gaan gebruiken, dan
ging Disney op de fles.

Het verhaal is steeds hetzelfde. We leven in een tijd waar met name op het
gebied van informatiebeheer en -verspreiding er maandelijks nieuwe ideeen
bedacht en uitgevoerd worden. Grote gevestigde belangen reageren hierop door
te kijken hoe ze hun belangen via de overheid kunnen beschermen, door te
schermen met de gaten die in volstrekt achterhaalde wetgeving aan het vallen
zijn. Overheden zijn gewend om gaten te dichten, dus gebeurt dat haasje-repje.
Alle nieuwe kansen, met name voor de bronnen van intellectueel eigendom (de
artiest, de schrijver, de programmeur), worden veronachtzaamd of als gerommel
in de marge van libertijnse geesten afgedaan.

Mijn gevoel is dat de informatierevolutie *minstens* zo'n grote ommekeer
teweeg zal brengen als de industriele. Mits we echter de revolutie zijn gang
laten gaan en niet al in het vierde jaar ervan van alles gaan zitten
dichttimmeren met slechte, ondoordachte wetgeving die ten doel heeft belangen
van grote, binnen de context van de informatierevolutie op verouderde
concepten stoelende, bedrijven te beschermen. Het is tijd om bestaande
wetgeving weer tegen het licht te houden (waarheen met intellectueel eigendom?
Is de patentduur niet te hoog?). We kunnen een tijd tegemoet gaan waar
iedereen altijd voor artiest, schrijver, uitgever kan spelen in een in
essentie friktieloze markt, en ik denk dat dat een hele goede zaak zal zijn.

Ik ga ervan uit dat met name de Europese D66 fraktie hier eens aandachtig naar
gaat kijken - het gaat hier om het vormen van het belangrijkste proces dat in
de wereld gaande is, dus een hoge plaats op de agenda lijkt me niet ongepast.

Met vriendelijke groet,

Cees de Groot
--
Cees de Groot               http://www.cdegroot.com     <cg at cdegroot.com>