Tweedeling, driedeling

[henk vreekamp]

Beste mensen,

De discussie over de-collectivering van de gezondheidszorg ten bate van
werkenden laat onverlet dat het hier om een tweedeling in de zorg gaat. Het
punt van Van Vliet blijft overeind. Het is natuurlijk heel aardig om te
veronderstellen dat de extra gelden uit werknemers-voorrang terugvloeien
naar de algemene pot. Maar daarbij blijft het wel voorrangsbeleid met
slechts als secundair doel medefinanciering van de algemene zorg en
verkleinen van wachtlijsten. De WAO-lawine zal er niet minder om worden
omdat de meeste werknemersklachten psychisch van aard zijn.

Else Borst beweert dat er regels komen en dat deze nauwkeurig zullen worden
gecontroleerd. Dit is zeker een grapje. Want in de recente interne
ministersnota van Bram Peper staat nu dat het overheidsbeleid juist lijdt
aan juridisering en dat dat moet worden teruggedrongen. Wat Borst wil staat
hier diametraal tegen over. Men bedenke verder dat het bij gezondheidszorg om
gigantische aantallen mensen en gevallen gaat. Kortom, ook op dit punt botst
Borst met de op ministersniveau ingezette strategie.

Gezondheidseconomisch valt er dan ook nog op te merken dat in het totale
gezondheidsbudget het aandeel van de collectieve zorg structureel zal dalen
en daarmee de politieke beleidscontrole. Een stuk sluipende privatisering.

Kortom, juridisch, economisch en ook feitelijk zal de tweedeling een feit
zijn. Of liever gezegd de driedeling: 1. werknemers uit financieel sterke
sectoren, 2. kleine zelfstandigen en werknemers uit zwakke sectoren die geen
voorrang kunnen kopen, 3. ouderen, gehandicapten en illegalen. Het effect
zal wel eens kunnen zijn dat de wachtlijsten langer worden, althans langer
worden voor categorie 3 en voor zelfstandigen die vaak onderverzekerd zijn.
Want stel dat er meer geld komt (waarschijnlijk niet, want ziekenhuizen gaan
onderling heel neoliberaal met hun vorrangstarieven concurreren!) dan zal
hiervoor toch eerst het schaarse personeel worden ingezet voor categorie 1
omdat de algemene zorg nu al vaak schrikbarende personeelstekorten kent.
Kortom, het extra geld zal nog wel eens kunnen tegenvallen, en veel algemeen
inzetbaar personeel komt er niet bij.

Ik geloof dat wij dit beslist niet meer sociaal-liberaal kunnen noemen!
Intussen lijkt Borst zelf in tweeen gedeeld gezien haar vroegere
stellingname. Politieke - en misschien ook persoonlijke - schizofrenie lijkt
mij een ongezond verschijnsel, democraten onwaardig. Je zou het zelfs een
schande kunnen noemen. Het gekanker op Els Borst tijdens het Bijlmerdebat
vond ik irrelevant. Maar dit is wel Borst' eigen beleid. Wat mij betreft mag
dit contradictoire beleid wel degelijk een struikelblok worden.

Els, doe als Apotheker - pak tussentijds de biezen. Je geloofwaardigheid is
heen. Schaad het aanzien van D66 niet nog meer.

Henk Vreekamp, Utrecht