FW: Slechts 1 medicijn per kwaal vergoed

[Jan en Vital]

----------
Van: "Eva van Goor" <evagoor at xs4all.nl>
Nieuwsgroepen: nl.gezondheid.psychiatrie
Onderwerp: Re: Slechts 1 medicijn per kwaal vergoed
Datum: din, 26 okt 1999 15:48


Jan en Vital <jan.vital at wxs.nl> schreef in berichtnieuws
7v3p75$1k5ft$1 at reader2.wxs.nl...
> Ik heb vier ernstige bezwaren tegen de conclusies van het Rapport van de
> Commissie de Vries, die de zorgverzekeraars 1 medicijn per kwaal wil laten
> vaststellen, dat volledig vergoed wordt.

Even wat achtergronden.
Een van de achterliggende oorzaken van de huidige problemen in de
gezondheidszorg is een jarenlange bestaande afspraak tussen het ministerie
en de apothekers dat de vergoedingen per medicijn aan de apotheker bevroor
in ruil voor de belofte dat de kortingen die apothekers van de groothandel
krijgen voor een groot deel met rust zouden worden gelaten.
Dit heeft tot gevolg dat de apothekers (lees ook apotheekhoudende
huisartsen) voor een groot deel voor hun inkomen afhankelijk van die
kortingen zijn geworden en dat er een ware wildgroei aan kortingen is
onstaan. Het ministerie probeert al een aantal jaren tervergeefs om dat
kortingensysteem in kaart te brengen.
Een van de manieren om dit laatste nu wel te bewerkstelligen is het
convenant scheiding zorg en handel, waarbij de achterliggende gedachte is
dat degene die voorschrijft (huisarts/apotheek) zich niet met de handel
(afsluiten van kontrakten met de groothandel) zou moeten bezighouden. Dit
laatste zou in dit geval bij de zorgverzekeraars terechtkomen die in een
veel betere onderhandelingspositie verkeren dan de individuele apothekers.

Het lijkt me in dit licht gezien niet zo slim om dan juist nu
zorgbeslissingen, zoals welk medicijn voor welke kwaal vergoed  kan worden
ook bij de zorgverzekeraars te leggen. In ruimere zin gebeurt dit trouwens
nu ook al. Er is sprake van een soort verdeling van soorten kwalen in
klusters. En bij iedere kluster kan een groep van medicijnen worden
voorgeschreven die door een ziekenfonds worden vergoed. Maar in dit geval
ligt de verantwoording van de fijnere afstemming nog steeds bij de arts.

> de kwaliteit van de zorg komt ernstig in gevaar :
> primair moet de effectiviteit van een medicijn zijn, en niet de prijs. Als
> de zorgverzekeraars moeten beslissen welk middel wel en welk niet vergoed
> wordt, zullen ze stelselmatig het goedkoopste middel vergoeden, ongeacht
het
> feit dat dit middel (iets) minder effectief is. Wie houdt trouwens
toezicht
> op deze (private) verzekeraars bij hun keuze? Op welke basis baseren ze
> naast prijs, hun keuze ?

Ik denk niet dat zorgverzekeraars steevast voor het goedkoopste medicijn
zullen kiezen. De laatste jaren zijn deze verzekeraars redelijk
verantwoordelijk met hun nieuwe status als geprivatiseerde ondernemeningen
omgesprongen. De ZAO heeft bijvoorbeeld een aantal bezuinigingen van het
ministerie vrijwel effectief ongedaan te maken door wegvallende vergoedingen
uit het regeliere fonds (zoals tandheelkunde) goedkoop onder te brengen in
aanvullende verzekeringen. Men zal wel moeten. Ook het ziekenfonds heeft
tegenwoording te maken met konkurentie. De vraag is wel of de
zorgverzekeraars voldoende expertiese in huis hebben om dit soort
beslissingen te nemen. En of zo'n beslissing vanaf 1 centrale plaats
uberhaupt wenselijk is.

> bij (voornamelijk chronische) patienten (kanker, HIV, psychiatrie, MS,...)
> duurt het maanden, soms zelfs jaren vooraleer een patient is afgestemd op
> een bepaald medicijn. Meestal zijn de andere middelen uit de groep niet
> effectief of hebben ze te veel bijverschijnselen. Deze groep van
medicijnen
> zijn meestal niet onderling verwisselbaar door (kruis)resistentie.  Het is
> onverantwoord nu maar 1 middel uit een groep van meestal erg dure
medicijnen
>  te vergoeden.

Ik vraag me ook af wat men er op lange termijn mee op denkt te schieten. Wat
er namelijk gaat gebeuren is dat men de konkurentie van het gekozen medicijn
vrijwel effektief om zeep helpt waardoor de fabrikant van het overgebleven
medicijn effektief het monopolie in handen zal krijgen. Met alle gevolgen
van dien.

> Tevens wordt deze groep van patienten  zeer ernstig getroffen, aangezien
de
> medicijnen voor hen levensnoodzakelijk zijn (een kwestie van leven of
dood),
> ze niet kunnen overschakelen op een ander medicijn, de kosten zeer hoog
zijn
> en ze personen meestal  een laag inkomen hebben (WAO, ed.). Extra premies
> betalen is voor deze mensen onhaalbaar en de medicijnen zelf betalen al
even
> min.

Het ligt er aan hoe de zorgverzekeraars hier op reageren. Ik heb begrepen
dat ze tot nu toe helemaal niet zo blij zijn met de nieuwe rol die het
ministerie voor ze in gedachten heeft. Het kan best bijvoorbeeld zo zijn dat
men ook op deze maatregelen gaat reageren door de alternatieve medicijnen
goedkoop in een aanvullend fonds onder te brengen. Of dat men in de praktijk
helemaal niet wenst mee te werken. De zorgverzekeraars kunnen het zich met
het oog op de nieuwe konkurentie niet veroorloven om te veel de boeman uit
te hangen.

<knip>

> Economisch is het nog maar de vraag of het voorgestelde plan wel zo een
> grote besparing zal opleveren. Indien men niet de meest effectieve
> behandeling toepast leidt dit meestal tot ernstigere klachten  waardoor
> duurdere medische onderzoeken en handelingen (spialistische hulp,
> ziekenhuisopname,....) noodzakelijk zijn.

Niet alleen dat. De kosten van medicijnen wordt op dit moment nog relatief
laag gehouden omdat de groothandel op dit moment de apothekers verschillende
alternatieven aan kan bieden Het gaat hier om merkloze alternatieve,
parallelle import uit goedkopere landen, zoals Spanje, Portugal en
Griekenland, die voor de apothekers ook aantrekkelijk zijn omdat ze in een
gunstigere kortingsregeling vallen. Dit systeem wordt op deze manier de nek
om gedraaid zonder dat er een aanvaardbaar alternatief voor op tafel is
gekomen.

<knip>

> Ook zullen farmaceutische fabrikanten geen enkele inspanning meer doen om
> via wetenschappelijk onderzoek hun producten te verbeteren.
Wetenschappelijk
> onderzoek kost veel, waardoor de kostprijs van het medicijn als het op de
> markt komt vrij hoog is en dus nooit zal worden opgenomen in de lijst van
> middelen die vergoed worden door de zorgverzekeraars. Hierdoor is er voor

> het middel geen markt en geen enkel farmaceutisch bedrijf zal nog
> inspanningen doen in deze richting. Het gevolg is dat we over enkele jaren
> met een totaal verouderde groep van geneesmiddel zitten.

Dat vraag ik me dus af. Ik denk dat er juist wel ruimte voor nieuwe (dure)
medicijnen zal zijn. Dit omdat als een medicijn als eerste op de markt komt
er voor de zorgverzekeraars geen alternatief bestaat. De klappen zullen
juist gaan vallen in de markt voor merkloze medicijnen waar immers wel
alternatieven voorhanden zijn. Het is mi de vraag of een producent die het
van de kwantiteit van haar verkoop moet hebben, het zal overleven dat er bij
een aantal goedlopende produkten voor een produkt van de konkurrent wordt
gekozen. Ook de drang om merkloze alternatieve te gaan maken zal minder gaan
worden als van te voren niet zeker is dat deze alternatieven door de
zorgverzekeraars worden vergoed. Op deze manier lijkt het er op of het
ministerie, bij overname van dit advies, zichzelf op de langere termijn in
de voet zal schieten.

> Ook op juridisch vlak zijn er wel een aantal ernstige bedenkingen bij het
> voorstel te maken :
> de al eerder genoemde inbreuk op de lichamelijk integriteit omdat
patienten
> doelbewust met minder effectieve middelen worden behandeld.
> ook lijkt me het voorstel ernstig in strijd met de EG-wetgeving. Hoe men
het
> ook bekijkt dit is een ernstige vorm van indirecte concurrentievervalsing.
> het College van Beroep waar patienten kunnen pleiten om een middel dat
niet
> vergoed wordt, toch vergoed te krijgen, zal na invoering van deze regeling
> reeds binnen enkele dagen de werkdruk niet meer aankunnen. Hierdoor zullen
> patienten maandenlang in het ongewisse blijven omtrent de vraag of ze al
dan
> niet het voor hen meest effectieve middel  vergoed krijgen. Trouwens is
het
> niet onverantwoord dat een onkudige, zieke patient vanuit zijn bed een
> juridisch procedure moet gaan starten om te weten of zijn medicijn al dan
> niet vergoed wordt?

Er komen zowiezo steeds meer van dat soort vraagstukken op ons af aangezien
er ook in de medische zorg steeds meer mogelijk zal zijn. Bijvoorbeeld de
vraag hoelang men door met gaan met het doorbehandelen c.q. in leven houden
van een patient. Is alles wat tegenwoordig ook mogelijk is ook wenselijk? En
betaalbaar? Zie bijvoorbeeld het kort geding dat een tachtig jarige
kankerpatient kortgeleden nog tegen een ziekenhuis aanspande. Ik moet zeggen
dat ik hier nog amper een mening over heb. We staan daarbij wat mij betreft
nog aan het begin van de diskussie. Dit advies is niet de oorzaak van deze
diskussie maar vergroot wel de noodzaak hiertoe.

> de ziektekostenverzekering is een volksverzekering, waaraan iedere
> ingezetene heeft bijgedragen. Het is in strijd met het vertrouwensbeginsel
> dat de overheid de burger steeds een optimale gezondheidzorg zonder
> onderscheid heeft voorgehouden en nu woordbreuk pleegt als patienten niet
> meer het meest effectieve middel voor hun kwaal vergoed krijgen.
> het feit dat zorgverzekeraars degenen zijn die enerzijds de kosten moeten
> betalen en anderzijds mogen bepalen welke medicijnen vergoed worden,
zonder
> toezicht van de overheid, is een vorm van belangenverstrengeling.

Inderdaad. Het gaat juist in tegen het eerder genoemde principe van
scheiding zorg en handel.
Nu zit die machtsfaktor trouwens voor een groot gedeelte bij de huisarts,
die niet voor niets zoveel bezoek van de farmaceutische industrie krijgt
(-;.

>Tevens
> worden ze daardoor een seriese machtsfactor in de maatschappij, net als de
> overheid, terwijl ze bij hun handelen niet gebonden zijn aan de algemene
> beginselen van behoorlijk bestuur.
> Hier staan enkele elementen, er zullen er waarschijnlijk veel meer zijn,
die
> allen pleiten tegen het advies van de Commssie de Vries.

Ik moet zeggen dat ik dit zeker op korte termijn ook niet zo zie gebeuren.
Ik zie het eerder als een nieuw dreigement in het politieke steekspel tussen
het ministerie aan de ene kant en de farmaceutische
industrie/groothandel/aphothekers. Jarenlang heeft het ministerie aan het
korste eind getrokken. Het ziet er naar uit dat men nu wil winnen.

<knip>

>  Willen we zoals destijds weer een zalm-snip van 100 gulden, waarvan
> eigenlijk niemand is beter geworden  of willen we een degelijke
> gezondheidszorg?
> Willen we de kinderbijslag per jaar met 100 gulden verhogen, iets wat nog
> geen tientje per maand betekent of kiezen we ervoor dat als we ziek zijn,
we
> ook effectief behandeld kunnen worden?
>  De regering doet steeds meer de burger af met zoethoudertjes, terwijl ze
de
> topinkomens steeds meer bevoordeeld en de tweedeiling in de samenleving
als
> maar grotere vormen aanneemt. Wanneer zal deze onderhuidse en schrijnende
> onrechtvaardigheid eindelijk eens ophouden.

Ben ik het mee eens. Maar nogmaals, hoever ga je dan? Ik denk dat er een
grens zit aan in hoeverre je met die budgetten kunt schuiven. Dit terwijl
het eind aan de groei van de technische mogelijkheden in de gezondheidszorg
m.i. nog lang niet in zicht is. Er zullen keuzes gemaakt moeten worden. De
vraag is alleen welke...

Groeten
Eva