Commissie de Vries

Tue Oct 26 09:48:44 CEST 1999

Ik ben het op veel punten met u eens, ik plaats een paar kanttekeningen. Het
is misschien goed als u met dit artikel de politiek "wakker schudt".

-----Original Message-----
From: Jan en Vital [mailto:jan.vital at wxs.nl]
Sent: Monday, October 25, 1999 9:48 PM
To: vragen at apotheek.net
Subject: Rapport Commissie de Vries

Ik heb vier ernstige bezwaren tegen de conclusies van het Rapport van de
Commissie de Vries, die de zorgverzekeraars 1 medicijn per kwaal wil laten
vaststellen, dat volledig vergoed wordt.

·        de kwaliteit van de zorg komt ernstig in gevaar :

o       primair moet de effectiviteit van een medicijn zijn, en niet de
prijs. Als de zorgverzekeraars moeten beslissen welk middel wel en welk niet
vergoed wordt, zullen ze stelselmatig het goedkoopste middel vergoeden,
ongeacht het feit dat dit middel (iets) minder effectief is. Wie houdt
trouwens toezicht op deze (private) verzekeraars bij hun keuze? Op welke
basis baseren ze naast prijs, hun keuze ?

De verzekeraars (meer dan 60 grotere) hebben absoluut de kennis niet in huis
om die keuzes te maken.

o       bij (voornamelijk chronische) patienten (kanker, HIV, psychiatrie,
MS,...) duurt het maanden, soms zelfs jaren vooraleer een patient is
afgestemd op een bepaald medicijn. Meestal zijn de andere middelen uit de
groep niet effectief of hebben ze te veel bijverschijnselen. Deze groep van
medicijnen zijn meestal niet onderling verwisselbaar door
(kruis)resistentie.  Het is onverantwoord nu maar 1 middel uit een groep van
meestal erg dure medicijnen  te vergoeden.

Men roept dat daar uitzonderingen voor zijn, onze ervaring (met oa
fluimucil) is dat dit of een enorme ontduiking geeft, of zo strenge regels
dat handhaving handen met geld en werk kost.

Tevens wordt deze groep van patienten  zeer ernstig getroffen, aangezien de
medicijnen voor hen levensnoodzakelijk zijn (een kwestie van leven of dood),
ze niet kunnen overschakelen op een ander medicijn, de kosten zeer hoog zijn
en ze personen meestal  een laag inkomen hebben (WAO, ed.). Extra premies
betalen is voor deze mensen onhaalbaar en de medicijnen zelf betalen al even
min.
Trouwens een aantal patienten uit deze groep is al ernstig getroffen door de
maximumprijsregeling die minister Borst vorig jaar invoerde (vb. Viracept).

Na een operatie neemt geen andere verzekeraar je meer aan, dus vrije keuze
is onzin!

o       tot op heden bepalen huisartsen op basis van de vastgestelde
diagnostiek, de nevenwerkingen bij de concrete patient en andere
sociaal-medische gegevenheden, welk middel het meest effectief zijn. Dit is
ook de meest normale werkwijze : een concreet op het geval afgestemd middel
(zorg op maat). Het kan niet zo zijn dat zorgverzekeraars op basis van
abstracte wetenschappelijke gegevens  en de kostprijs, zonder rekening te
houden met de concrete patient, bepalen welk medicijn moet worden
voorgeschreven.

Economisch is het nog maar de vraag of het voorgestelde plan wel zo een
grote besparing zal opleveren. Indien men niet de meest effectieve
behandeling toepast leidt dit meestal tot ernstigere klachten  waardoor
duurdere medische onderzoeken en handelingen (spialistische hulp,
ziekenhuisopname,....) noodzakelijk zijn. Ook zal men veelal extra
medicijnen moeten gaan voorschrijven om de bijwerkingen, van het voor deze
concrete patient minder effectieve middel, draagbaar te maken. Tevens gaat
de Comissie uit van een verkeerde economische basisopvatting nl. de verdere
privatisering van de gezondheidszorg. Elke economist kan echter voorrekenen
dat juist in deze sector het marktmechanisme niet werkt, wegens de externe
kosten, het free-rider-gedrag. Een betaalbaare gezondheidszorg voor iedereen
is en blijft niet alleen vanuit ideologisch, maar ook vanuit zuiver
economisch oogpunt een taak van de overheid.

Volkomen mee eens!

·        Ethisch is het onverantwoord voor een arts om een patient te
behandelen met een minder effectief middel, als er een beter middel is. Het
is ook niet te aanvaarden dat men patienten extra leed toevoegt door hen een
minder goed medicijn dat voor deze patient extra bijwerkingen te geven;
terwijl men hen/haar effectief kan behandelen, maar dit onmogelijk wordt
gemaakt door de zorgverzekeraars. Dit lijkt me zelfs een inbreuk op de
lichamelijke integriteit, zoals deze in internationale verdragen is
beschermd. Daarnaast komt er ook een tweedeling in de samenleving, mensen
die zich extra kunnen verzekeren en dus alles vergoed krijgen of zelf de
kosten voor hun medicijnen kunnen betalen en zij die hiertoe niet in staat
zijn. Op deze wijze is een goede gezondheidszorg enkel weggelegd voor mensen
met een groter inkomen terwijl de laagste inkomens zich moeten behelpen met
een minder effectieve zorg. Dit is in strijd met elk ethisch principe.

·        Ook zullen farmaceutische fabrikanten geen enkele inspanning meer
doen om via wetenschappelijk onderzoek hun producten te verbeteren.
Wetenschappelijk onderzoek kost veel, waardoor de kostprijs van het medicijn
als het op de markt komt vrij hoog is en dus nooit zal worden opgenomen in
de lijst van middelen die vergoed worden door de zorgverzekeraars. Hierdoor
is er voor het middel geen markt en geen enkel farmaceutisch bedrijf zal nog
inspanningen doen in deze richting. Het gevolg is dat we over enkele jaren
met een totaal verouderde groep van geneesmiddel zitten.

Dat zal meevallen, Nederland is op wereld niveau zo klein, men laat ons
eerder links liggen met de marketing. Dus wel nieuwe middelen maar niet
beschikbaar voor de Nederlandse markt.

·        Ook op juridisch vlak zijn er wel een aantal ernstige bedenkingen
bij het voorstel te maken :

o       de al eerder genoemde inbreuk op de lichamelijk integriteit omdat
patienten doelbewust met minder effectieve middelen worden behandeld.

o       ook lijkt me het voorstel ernstig in strijd met de EG-wetgeving. Hoe
men het ook bekijkt dit is een ernstige vorm van indirecte
concurrentievervalsing.

Een vette kluif voor de NMA.

o       het College van Beroep waar patienten kunnen pleiten om een middel
dat niet vergoed wordt, toch vergoed te krijgen, zal na invoering van deze
regeling reeds binnen enkele dagen de werkdruk niet meer aankunnen. Hierdoor
zullen patienten maandenlang in het ongewisse blijven omtrent de vraag of ze
al dan niet het voor hen meest effectieve middel  vergoed krijgen. Trouwens
is het niet onverantwoord dat een onkudige, zieke patient vanuit zijn bed
een juridisch procedure moet gaan starten om te weten of zijn medicijn al
dan niet vergoed wordt?

o       de ziektekostenverzekering is een volksverzekering, waaraan iedere
ingezetene heeft bijgedragen. Het is in strijd met het vertrouwensbeginsel
dat de overheid de burger steeds een optimale gezondheidzorg zonder
onderscheid heeft voorgehouden en nu woordbreuk pleegt als patienten niet
meer het meest effectieve middel voor hun kwaal vergoed krijgen.

o       het feit dat zorgverzekeraars degenen zijn die enerzijds de kosten
moeten betalen en anderzijds mogen bepalen welke medicijnen vergoed worden,
zonder toezicht van de overheid, is een vorm van belangenverstrengeling.
Tevens worden ze daardoor een seriese machtsfactor in de maatschappij, net
als de overheid, terwijl ze bij hun handelen niet gebonden zijn aan de
algemene beginselen van behoorlijk bestuur.

Hier staan enkele elementen, er zullen er waarschijnlijk veel meer zijn, die
allen pleiten tegen het advies van de Commssie de Vries.
Moeten we niet eens realistisch de situatie onder ogen durven zien. Als we
een goede gezondheidzorg willen behouden, dan zullen de kosten daarvoor de
eerstvolgende jaren steeds een steeds grotere plaats in de begroting gaan
innemen (o.a. door vergrijzing van de bevolking). Maar dit is een gegeven
dat de opeenvolgende regeringen reeds tientallen jaren hebben zien aankomen.
Men heeft dit probleem steeds onderkend, maar er niets meegedaan (vb. een
extra reserve in de begroting hiervoor op te bouwen). De enige oplossing is
nu dat men een relocatie van middelen moet durven doorvoeren tussen de
verschillende departementen.
Zeker in een tijd dat het goed gaat met de Nederlandse economie en er zelfs
begrotingsoverschotten zijn, zijn er voldoende middelen om de kosten te
dragen en zelfs nu nog een reserve op te bouwen voor de komende jaren.  Het
is zaak om nu prioriteiten te stellen. Willen we een belastingplan waar
volgens alle berekeningen de modale inkomens er in concreto op achteruitgaan
en slechts de boven-modale inkomens extra profiteren of een optimale
gezondheidzorg voor iedereen?
 Willen we zoals destijds weer een zalm-snip van 100 gulden, waarvan
eigenlijk niemand is beter geworden  of willen we een degelijke
gezondheidszorg?
Willen we de kinderbijslag per jaar met 100 gulden verhogen, iets wat nog
geen tientje per maand betekent of kiezen we ervoor dat als we ziek zijn, we
ook effectief behandeld kunnen worden?
 De regering doet steeds meer de burger af met zoethoudertjes, terwijl ze de
topinkomens steeds meer bevoordeeld en de tweedeiling in de samenleving als
maar grotere vormen aanneemt. Wanneer zal deze onderhuidse en schrijnende
onrechtvaardigheid eindelijk eens ophouden.

Vital E.H. MOORS
President Rooseveltlaan 120 D
6224 CS Maastricht
veh.moors at planet.nl

Nog een puntje uit het werkveld:

Er zijn nu circa 60 verzekeraars, ieder met landelijke dekking sinds een
paar jaar (vroeger was dat regionaal). Hoe moet een arts en apotheker
bijhouden wie wat mag gebruiken. Verzekeraar 1 heeft een deal met merk A en
verzekeraar 2  met merk B, dus eerst vragen bij wie bent u aangesloten? O,
dan krijgt u merk B, ja u buurman heeft merk A en uw overbuurman merk C. Leg
dat maar eens uit en hou dat maar eens bij!

Met vriendelijke groet,

J.Dik apotheker
-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/19991026/51aaa86f/attachment.html>