Religie en pragmatisme

[Dr. Marc-Alexander Fluks]

Henk Vreekamp <vreekamp at pobox.uu.nl> relativeerde een en ander al; ik poog
daar nog een analyse aan toe te voegen.

Religie behoeft op zich uiteraard niet inhoudsloos te zijn - net zo min als
het atheisme, trouwens. Het is daarom inderdaad beter om 'religie' zelf als
een verschijnsel te zien. Probleem is echter dat men niet weet waar men aan
toe is, als men met het verschijnsel geconfronteerd wordt. Het kan alle
kanten op: van volstrekt onverdraagdzaam en dwingend tot verzoenend en mee-
gaand.

Omdat de eerste opstelling beantwoordt aan de karikatuur die een minstens zo
precieze atheist van het verschijnsel maakt, is dat de dominante voorstelling
van zaken. Maar daarmee is het niet noodzakelijkerwijs de juiste.

Persoonlijk schiet ik snel in de lach om mensen die zich door hogere zaken
geinspireerd wanen. Net zoals je dat als volwassene doet wanneer een kind
er weer eens vertederend volledig naast zit. Als het al te bont wordt, wend
ik even het hoofd af om het verschijnsel niet al te zeer te kwetsen.

Neemt niet weg dat die naieviteit in de politiek uiterst vervelend kan zijn.
Immers, in dat geval wordt al snel gepoogd de eigen overtuiging aan anderen
op te leggen. Hoe onverdraagzamer de religie (gelovige), des te rampzaliger
die invloed. Mensen, die er perse een religie op na willen houden, maar die
daarin niet zo fanatiek zijn, zouden de huivering voor het bovenstaande, die
zij en hun minder rekkelijke geloofsgenoten bij anderen weten op te roepen,
beter moeten begrijpen. Helaas wordt religie niet alleen in kerken en tem-
pels beleden maar ook daarbuiten. De gelovige wil ook de VRIJE wereld in.
En die is van iedereen. De atheist krijgt dus ongewild met allerlei onzin te
maken.

Wanneer men dit begrip had kunnen opbrengen, dan zouden een aantal stekelige
opmerkingen, die de afgelopen dagen over dit onderwerp gemaakt zijn, achter-
wege zijn gebleven.


Marc Fluks