Het was te verwachten...

[Marc-Alexander Fluks]

 Het is altijd wel aardig om een gemeenschappelijke noemer te vinden
 in de reacties van politici over de opkomst bij en de uitslag van de
 verkiezingen voor de Provincial Staten. Het ligt immers voor de hand
 dat daarin niet alleen een verklaring ligt voor beide maar dat tevens
 het onvermogen van politici ze te ontwaren, verklaard wordt.

 Er zijn twee soorten reacties geweest:
   * De burger is tevreden, wentelt zich in genoegzaamheid en gaat om
     die reden niet stemmen. Alles is inderdaad koek en ei, de maat-
     schappij is af, dus waarom zou men opstaan uit de luie stoel ?
   * De opkomst zou beter zijn indien de verkiezingen voor de Gemeen-
     teraad, Provinciale Staten en de Tweede Kamer gecombineerd zouden
     worden. Andere oplossingen zijn: stemplicht, stemmen-op-zondag,
     het stembureau langer dan 1 dag open.

 Het is fascinerend het onvermogen te zien dat alleen al uit dergelijke
 pseudo-analyses/reacties blijkt. Niet alleen valt op dat het hier
 zuiver formele 'oplossingen' behelst en dat de inhoud dus weer eens
 volledig zoek zij, maar daarenboven legt men de verantwoordelijkheid
 voor opkomst en uitslag neer bij de burger (of zoals dat zo denigrerend
 heet: de kiezer - ook al is het wat raar om ook een niet opgekomen
 kiezer toch als zodanig te bestempelen) en kan men het zelf allemaal
 ook niet helpen. Het lijkt welhaast te gaan om een natuurverschijnsel,
 iets waar men zelf geen vat op heeft (kennelijk is de samenleving niet
 langer 'maakbaar'): een regenbui, een onweerswolk, een zware mist...

 Daarenboven ontgaat het men volledig dat die burger in 't geheel niet
 tevreden is. De burger keert zich van de politiek af omdat hij/zij
 daar niet langer iets van te verwachten heeft. Het gaat immers nergens
 meer over dus waarom zou je dan stemmen ? Stemmen waarop ? Op zo'n
 beetje alles, dat de burger bezighoudt, rust tegenwoordig een taboe,
 uitzendingen vanuit de Tweede Kamer zijn slaapverwekkende vertoningen,
 Paars-II is zelfs nog steeds niet begonnen met regeren.

 In een dergelijke sfeer van inhoudsloosheid is het weinig verwonderlijk
 dat een partij als GroenLinks, met z'n verbaal goed onderlegde voorman,
 het goed doet terwijl een partij als D66, die momenteel een sterke
 voorman (-vrouw) ontbeert, weer flink terugvalt. Daarbij dient aange-
 tekend te worden dat het onbegrijpelijk zij dat sommige partijgenoten
 denken dat D66 het in de oppositie weer beter zal doen. De jojo gaat
 immers niet vanzelf weer omhoog, dat is in het verleden wel gebleken.
 Een jojo gaat alleen hoger als iemand iets met het touwtje doet.

 Voor herstel dient men bij voorkeur inhoudelijk iets te bieden hebben
 en een fraaie presentatie daarvan is natuurlijk ook niet weg.

 De huidige partijtop is, zoals we enige dagen geleden ook al zagen uit
 een warrige bijdrage van onze partij-voorzitter aan deze lijst, en
 daarvoor uit wat treurig gebazel over 'Paars, paars, paars',
 'Opschudding' en 'Sociaal-liberaal', niet toe in staat.


 Marc Fluks