Abortus en verantwoordelijkheid.

[Roeline Barkhuis]

Hoe het met de biologische vader is gegaan in het eerste geval is mij niet
bekend. De niet-biologische vader heeft alle banden verbroken, zo bedonderd
en gekwetst voelde hij zich.

Met de uitspraak in het tweede geval had ik zelf meer moeite. Er is zonder
voorbehoedsmiddel gevreeen omdat ze dachten en dat ze in de veilige periode
zaten. Wat dat betreft is die jongen niet bedonderd. Samen hebben ze het
risico genomen. Zij is daarna de afspraak niet meer nagekomen. De
verplichte alimentatie werd via de bijstand verrekend, de moeder schoot er
niets mee op. Het was voor haar een 'principe' zaak. Hij was de vader, hij
zou dokken en de rechter heeft dat blijkbaar ook zo gezien.

Maar dan komt de vraag of wij met zijn allen voor dit kind moeten betalen,
of dat de verwekker er voor opdraait.

Groeten, Roeline.

>
> >1-Man trouwt en vrouw raakt zwanger. Nog voor de geboorte zijn ze uit
> >elkaar. Man erkent het kind. Het kind wordt na een tijdje  donkerder van
> >huidskleur en de omgeving gaat vragen stellen aan de man. Uiteindelijk
een
> >bloedtest. Kind kan niet van hem zijn. Emotioneel een keiharde klap voor
de
> >man, hij is gek op het kind. Financieel: alle alimentatie is, na
> >rechtelijke uitspraak, teruggevorderd.
> >Erkenning is ongedaan gemaakt.
>
> >2-Dochter van kennis, 17 jaar raakt zwanger. Haar vriend wil abortus.
Zij
> >niet, hoewel ze van te voren hadden afgesproken dat een eventueel
> >'ongelukje' geaborteerd zou worden. Relatie gaat kapot, baby wordt
geboren.
> >Vader erkent kind niet, wil er niets mee te maken hebben. Moeder eist
> >alimentatie. Krijgt voor het kind f 250 per maand toegewezen.
>
> >Zolang de man niet de verwekker is wordt hij wel degelijk beschermt.


>
> En wat in het tweede geval? Ze houdt zich niet aan de afspraak, haar
vriend kan
> haar niet dwingen tot abortus (terecht), maar moet wel meebetalen aan de
> opvoeding, terwijl hij het kind niet erkent. Dit had ze kunnen weten,
toen ze
> besloot het kind toch te houden. Dan is het dus ook haar eigen
> verantwoordelijkheid. Verplichte alimentatie is niet terecht, dus. Daarom
wil ik
> zo graag hier een discussie over. En waar zou de rechter aan kunnen
toetsen om
> een eerlijke afweging te maken (zulke afspraken over aborteren worden
meestal
> niet op papier gezet of verteld aan anderen).
>
> Trouwens, in het eerste geval: is de biologische vader daarna verplicht
geworden
> om alimentatie af te dragen?
>
> Groet,
>
> Chido Houbraken
>
>