Abortus en verantwoordelijkheid

[Max Kok]

Cathja Maas schreef:

>Dit meen je toch alsjeblieft niet?
Natuurlijk meen ik dat wel. Als een kind het produkt is van bewuste
misleiding heeft de vader, net als bij andere vormen van oplichterij cq.
fraude het recht "de koop ongedaan te maken". Hij heeft immers
verplichtingen op zich genomen op basis van bewust onjuiste informatie. Het
burgerlijk wetboek beschermt in dat soort gevallen de opgelichte, niet de
oplichter.

 >Mag de man dan b.v. ook abortus
>vragen als hij denkt dat het kind van een ander is, of omdat de borsten
>van zijn vrouw door een zwangerschap gaan hangen, of .......?
Vragen mag altijd.
Mijn inschatting is dat een rechter in het tweede geval de vordering zou
afwijzen (heeft niks met het welzijn van het kind te doen en is een normaal
verschijnsel bij zwangerschap en kon hij dus verwachten - net als dat je
niet moet mekkeren over het moeten schilderen van een huis twee jaar na de
koop).
In het eerste geval hangt het er van af of "denkt" kan worden omgezet in
"bewijst". In het geval dat de man via een DNA-test bewijst dat het kind van
een ander is TERWIJL de vrouw hem heeft misleidt door te vertellen dat het
van hem is EN zij heeft bovendien tegen hem gelogen dat zij geen sexuele
omgang met een andere man heeft, dan vind ik dat de rechter de abortus hoort
toe te wijzen en de vrouw wegens oplichting tot een celstraf hoort te
veroordelen equivalent aan die die andere oplichters krijgen voor fraudes
van zeg 1 miljoen.


>> Ten tweede: Als de man de verwekkende partij is die het kind om een
andere
>> reden ongewenst vindt (bv. ongelukje op een onmogelijk moment in z'n
>> carriere) vind ik ook dat de zwangerschap behoort te worden afgebroken.
Het
>> ergste wat je een kind kunt aandoen is dat het eigenlijk ongewenst is
door
>> een van beide partners. Als de vrouw doorzet, en daarmee aangeeft dat ze
die
>> verantwoordelijkheid niet kan dragen, zou de man bij de rechter afbreking
>> van de zwangerschap moeten kunnen aanvragen.
>
>In zo'n geval zou ik als vrouw toch eerder naar de rechter gaan om
>scheiding aan te vragen

En ik vind dus dat jouw onverantwoordelijke gedrag in zo'n geval bij wet
onmogelijk zou moeten zijn.
Daarbij ga ik er wel vanuit dat het om redelijke motieven gaat die het
welzijn van het kind negatief beinvloeden, zulks ter beoordeling van de
rechter.  Zoals dat de man op dat moment in z'n leven de tijd en energie
niet heeft om het door hem gewenste deel in de opvoeding van het kind te
kunnen leveren. Net zoals ik vind dat een man hoort in te stemmen met
abortus als een vrouw dat wil omdat het kind tijdens bv. haar studie komt
terwijl zij dat onwenselijk vindt.
Als jij een scheiding aanvraagt over een ongepland kind dat jouw partner op
dat moment niet wil, heb jij nulkommanul respect voor het leven en welzijn
van je partner en zou het voor je partner beter zijn als die relatie zo snel
mogelijk beeindigd wordt (evenals de zwangerschap die uit zo'n verkeerde
relatie per abuis is voortgekomen).


>> Ik vind dat een kind een gezamelijk project behoort te zijn.
>Ik hoop dat jij geen vader bent en het ook nooit wil worden, of ben je
>soms nog heel erg jong, dan zijn bepaalde vormen van domheid nog
>toegestaan?
>
Dus mijn opmerking dat een kind een gezamelijk project hoort te zijn leidt
bij jou tot de conclusie dat "je hoopt dat ik geen vader ben of het ooit zal
worden" en jij vindt dat domheid ??????
Alsjeblieft zeg, jij bent toch geen moeder ? Wat een klere-leven moet jou
kind anders wel niet hebben. Om van je partner nog maar te zwijgen.

(Overigens, ik ben iets er tussen in. Naar beider tevredenheid).


Max Kok