Abortus enzo.

[Verver]

Beste lijsters

Ik wil mij als vrouw ook eens mengen in deze discussie, die zo te zien
alleen door mannen gevoerd wordt.

Hoewel ik begrip heb voor voor de diverse standpunten vergeten jullie
een heel belangrijk gegevens, nl. de gevoelens van de moeder. Ik heb
zelf ooit een miskraam gehad. Natuurlijk een gewenst zwangerschap en dus
heel verdrietig. De (mannelijke) artsen zeiden toen: "Er zal wel iets
niet goed geweest zijn, wees maar blij dat de natuur zichzelf
corrigeert."  Rationeel gezien volledig acceptabel, maar emotioneel in
eerste instantie niet relevant.

Want wil ik hier nu mee zeggen? Voordat een vrouw of echtpaar, om wat
voor reden dan ook, besluit om abortus te laten plegen zijn ze
emotioneel door een hel gegaan. Geloof me ook als je ongewenst zwanger
bent laat je niet "zomaar"een abortus plegen. Ook een arts zal niet
"zomaar"een vrucht weghalen, vooral niet als er reeds 24 weken
verstreken zijn en de vrucht al een echt klein mensje is.

Ik heb begrip voor Jorn, maar ik ben van mening dat ouders voor 100% de
beslissingsbevoegdheid moeten hebben over het wel of niet afbreken van
een zwangerschap.

Ik wil niet nog wel een dimensie aan toevoegen: stel dat 1 van de ouders
abortus wenst en de ander niet, wiens mening geeft dan de doorslag?

Greetje Verver