Abortus...enzo

[Jorn Jongma]

----- Oorspronkelijk bericht -----
Van: Mark Giebels <m.m.t.giebels at wb.utwente.nl>
Aan: D66 listserver <D66 at NIC.SURFNET.NL>
Verzonden: zaterdag 10 juli 1999 10:41
Onderwerp: Re: Abortus...enzo


> > > De maatschappij vindt echter het doden van een ongeboren kind ouder
> > > dan 24 weken 'niet kunnen', waarschijnlijk omdat het ongeboren kind
> > > dan al teveel lijkt op de baby's die geboren worden.
> > Het kind is dan met de huidige stand van de medische technologie vaak al
> > levensvatbaar of zit daar dicht tegenaan.
>
> Deze grens zal dus steeds korter worden, waarna abortus uiteindelijk
> (bijna) verboden wordt. Nu is het immers al bijna mogelijk bevruchte
> eicellen in een kunstmatige baarmoeder tot leven te laten komen.
> Ongewenste kinderen (om wat voor reden dan ook) zullen dan vaak door
> artsen worden grootgebracht. Tevens zullen deze kinderen vaak door
> anderen dan hun ouders opgevoed gaan worden. Het lijkt me sociaal
> gezien geen wenselijke situatie?
> Nogmaals, ik denk dat de band met de ouders van groter belang is
> voor de 'waarde' van het leven, dan de kunstmatige
> levensvatbaarheid.

Ik zie het probleem wel, dat je in mijn redenatie steeds minder abortussen
uit zou kunnen voeren. In jouw redenatie zie ik echther geen grens waarop
het kind zelf het recht krijgt zulke ingrijpende beslissingen over leven en
dood te maken. Als blijkt dat een kind deze beslissingen gewoonweg niet kan
maken maar verder een gezond en ogenschijnlijk gelukkig leven heeft, houden
ouders dan toch het recht om te zeggen dat ze dit leven als ondraaglijk en
mensonwaardig beschouwen.
>
> > > Ik beschouw de uitzonderingen die Borst nu voorstelt op de starre
> > > grens van 24 weken dan ook als een goede wijziging van beleid.
> > Beetje onlogisch dat je deze wijzigingen goed vind, ze zijn juist zo
> > objectief mogelijk bedoeld in plaats van de keus aan de ouders over te
> > laten.
>
> Nee hoor, helemaal niet onlogisch. De keuze blijft uiteraard bij de
> ouders. De keuzevrijheid is door Borst vergroot, omdat nu in
> speciale gevallen ook na de 24 weken mogelijkheden voor abortus
> bestaan.

Maar als ik je goed begrijp zouden veel meer dan de nu genoemde gevallen
voor een late abortus in aanmerking komen, zo ja welke dan.

> > > Een ander voorbeeld: het is steeds beter mogelijk te vroeg geboren
> > > babies in leven te houden met de huidige technieken. Dit in leven
> > > houden gaat echter gepaard met een zeer groot risico op lichamelijke
> > > en geestelijke handicaps, juist VEROORZAAKT door het in leven
> > > houden. Hoe het nu is weet ik niet, maar een paar jaar geleden
> > > konden de ouders er niet voor kiezen het kind passief te laten
> > > sterven. De artsen waren (en zijn?) degenen die de beslissing namen
> > > of het kind in leven gehouden moest worden, of niet. Ik vind dat een
> > > ongewenste ontwikkeling.
> > Volgens mij is de ontwikkeling ook dat de ouders meer invloed hebben,
alleen
> > moet de arts de handelingen (of het nalaten daarvan) wel voor zichzelf
> > kunnen verantwoorden. Een oplossing is dan om een arts te zoeken die
deze
> > handelingen wel wil uitvoeren.
>
> Ik ageerde juist tegen de macht die de arts heeft om te vroeg
> geboren kinderen tegen de wil van de ouders in, in leven te houden.
> Zelfs als dit grote risico's voor complicaties betekent. De
> oplossing die jij - waarschijnlijk voor een ander probleem -
> voorstelt verergert dit probleem alleen maar.

Mijn oplossing was gewoon een praktische manier om om te gaan met artsen die
een euthanasieverzoek niet uit willen of kunnen voeren.

> > > Met deze
> > > uitgangspunten kan er ook nooit een 'verbod' op gehandicapte
> >  > kinderen komen. Van dat hellend vlak zijn we dan dus af.
> > Sorry, maar dit is echt je reinste onzin. Tuurlijk ben je van het
hellend
> > vlak af als je je in 1 keer helemaal naar beneden laat glijden.
>
> Dat is afhankelijk vanuit welk denkkader je het hellend vlak
> definieert. De rechts-christelijke politici zien de toegenomen
> vrijheid van de ouders als ongewenst, want het ongeboren leven moet
> immers ten koste van alles worden beschermd. Vanuit hun visie
> gedacht laten we ons dan ineens helemaal naar beneden glijden, dat
> klopt.

Wacht even, ik neem aan dat het niet je bedoeling is om mij jte vergelijken
met een rechts-christelijke politicus. Het hellend vlak houdt wat mijn
denkkader betreft in dat anderen dan degene die het betreft beslissen over
de waarde van iemands leven. Leven is wat mij betreft geen absoluut
onschendbaar gegeven, lijden kan ondraaglijk zijn en leven mensonwaardig; de
beslissing hierover is echter aan degene die het lijden ondergaat.

> Daarentegen beschouw ik de bemoeienis van de overheid wat betreft de
> (on)gewenstheid van gehandicapte kinderen als een hellend vlak. Ik
> ben doodsbenauwd dat we in de toekomst naar wetten gaan waarin
> bepaald wordt dat artsen (of rechters) op basis van criteria mogen
> beslissen of een kind recht op leven heeft. We zitten daar al dicht
> tegenaan, zo het niet nu al praktijk is.
> Zoals bij de meeste wetgeving dreigen die criteria dan ook de
> opvattingen van de meerderheid in de samenleving te weerspiegelen.
> Ik ben daar principieel op tegen. Ouders moeten zelf kunnen
> (blijven) bepalen of hun kind recht heeft op leven of een kans op
> leven. Vandaar dat ik met een geruster hart de
> beslissingsbevoegdheid geef aan de ouders dan aan de artsen of de
> rechter.

Ik ben ook niet voor wetten die aangeven wat menswaardig of draaglijk is
volgens de maatschappelijke criteria, dit is inderdaad nog een slechtere
oplossing dan de beslissing bij de ouders laten.
De enige reden dat ik deze wetswijziging zou kunnen steunen is dat het de
kans op leven centraal stelt in plaats van de waarde daarvan. De kans is
meetbaar en als die nihil is heeft lijden geen zin. De waarde van iemands
leven is niet te meten of anderzins te bepalen, daar moet je dus ook geen
oordeel over willen vellen.
Dat dit in de eerste 24 weken van de zwangershap nog wel kan is te
rechtvaardigen met de gedachte dat het nog geen levend wezen is waar je een
beslissing over neemt, al zou ik persoonlijk die beslissing niet durven
maken en daarmee dus aan het kind (later) over laten.

> > Dit betekent
> > in de praktijk welliswaar geen verbod op gehandicapte kinderen, de
> > acceptatie zal wel ernstig afnemen. Het is toch immers helemaal niet
meer
> > nodig om een gehandicapt kind te krijgen, dus waarom zou je het een kind
nog
> > aandoen.
>
> Daar geloof ik dus helemaal niet in. De tolerantie van de
> samenleving wordt dan uitgedrukt in een tolerante houding ten
> opzichte van de keuzes van de ouders. Dat betekent dus ook dat
> diezelfde samenleving moreel verplicht is de kinderen die
> gehandicapt zijn geboren met alle mogelijke middelen te ondersteunen
> om hun leven een zo hoog mogelijke standaard te geven. Zo dat nodig
> is uiteraard.

Een heel mooi verhaal, waarvan ik ook onmiddelijk geloof dat je er helemaal
achter staat. Studies (ze zijn er echt, ik kan ze alleen nu niet noemen, ik
weet geen namen) dat de mogelijkheid om handicaps voortijdig op te sporen en
daarmee de geboorte van gehandicapte kinderen te voorkomen een negatief
effect hebben op de acceptatie van gehandicapten.
In onze samenleving wordt het steeds belangrijker gevonden om elke mogelijke
vorm van lijden zoveel mogelijk te voorkomen.
Dat dit niet terecht is gezien vanuit diegene die het lijden ondergaat
blijkt bij veel gevallen van euthanasie, als iemand aan het begin van een
ziekteproces aangeeft op welk moment het leven niet meer zinvol is blijkt
vaak dat bij het bereiken van dat punt de grenzen opschuiven. Blijkbaar zijn
er manieren om met pijn en ongemakken te leren leven.

Mijn conclusie is dan ook dat je na de 24ste week alleen nog beslissingen
kunt nemen op basis van de levenskans, niet op basis van de waarde van
iemands leven. Die waarde is zo subjectief en individueel dat je daar geen
oordeel over kunt en mag geven. Dit brengt uiteraard ongewenst lijden met
zich mee van kinderen en mensen die hun doodswens niet uit kunnen spreken, p
ersoonlijk ben ik banger voor het beeindigen van levens die voor de mensen
zelf wel waardevol waren of konden zijn.


Groeten,
Jorn