Abortus...enzo

[Mark Giebels]

Jorn Jongma wrote:
> > De maatschappij vindt echter het doden van een ongeboren kind ouder
> > dan 24 weken 'niet kunnen', waarschijnlijk omdat het ongeboren kind
> > dan al teveel lijkt op de baby's die geboren worden.
> Het kind is dan met de huidige stand van de medische technologie vaak al
> levensvatbaar of zit daar dicht tegenaan.

Deze grens zal dus steeds korter worden, waarna abortus uiteindelijk
(bijna) verboden wordt. Nu is het immers al bijna mogelijk bevruchte
eicellen in een kunstmatige baarmoeder tot leven te laten komen.
Ongewenste kinderen (om wat voor reden dan ook) zullen dan vaak door
artsen worden grootgebracht. Tevens zullen deze kinderen vaak door
anderen dan hun ouders opgevoed gaan worden. Het lijkt me sociaal
gezien geen wenselijke situatie?
Nogmaals, ik denk dat de band met de ouders van groter belang is
voor de 'waarde' van het leven, dan de kunstmatige
levensvatbaarheid.

> > Ik beschouw de uitzonderingen die Borst nu voorstelt op de starre
> > grens van 24 weken dan ook als een goede wijziging van beleid.
> Beetje onlogisch dat je deze wijzigingen goed vind, ze zijn juist zo
> objectief mogelijk bedoeld in plaats van de keus aan de ouders over te
> laten.

Nee hoor, helemaal niet onlogisch. De keuze blijft uiteraard bij de
ouders. De keuzevrijheid is door Borst vergroot, omdat nu in
speciale gevallen ook na de 24 weken mogelijkheden voor abortus
bestaan.

> > Een ander voorbeeld: het is steeds beter mogelijk te vroeg geboren
> > babies in leven te houden met de huidige technieken. Dit in leven
> > houden gaat echter gepaard met een zeer groot risico op lichamelijke
> > en geestelijke handicaps, juist VEROORZAAKT door het in leven
> > houden. Hoe het nu is weet ik niet, maar een paar jaar geleden
> > konden de ouders er niet voor kiezen het kind passief te laten
> > sterven. De artsen waren (en zijn?) degenen die de beslissing namen
> > of het kind in leven gehouden moest worden, of niet. Ik vind dat een
> > ongewenste ontwikkeling.
> Volgens mij is de ontwikkeling ook dat de ouders meer invloed hebben, alleen
> moet de arts de handelingen (of het nalaten daarvan) wel voor zichzelf
> kunnen verantwoorden. Een oplossing is dan om een arts te zoeken die deze
> handelingen wel wil uitvoeren.

Ik ageerde juist tegen de macht die de arts heeft om te vroeg
geboren kinderen tegen de wil van de ouders in, in leven te houden.
Zelfs als dit grote risico's voor complicaties betekent. De
oplossing die jij - waarschijnlijk voor een ander probleem -
voorstelt verergert dit probleem alleen maar.

> > Met deze
> > uitgangspunten kan er ook nooit een 'verbod' op gehandicapte
>  > kinderen komen. Van dat hellend vlak zijn we dan dus af.
> Sorry, maar dit is echt je reinste onzin. Tuurlijk ben je van het hellend
> vlak af als je je in 1 keer helemaal naar beneden laat glijden.

Dat is afhankelijk vanuit welk denkkader je het hellend vlak
definieert. De rechts-christelijke politici zien de toegenomen
vrijheid van de ouders als ongewenst, want het ongeboren leven moet
immers ten koste van alles worden beschermd. Vanuit hun visie
gedacht laten we ons dan ineens helemaal naar beneden glijden, dat
klopt.

Daarentegen beschouw ik de bemoeienis van de overheid wat betreft de
(on)gewenstheid van gehandicapte kinderen als een hellend vlak. Ik
ben doodsbenauwd dat we in de toekomst naar wetten gaan waarin
bepaald wordt dat artsen (of rechters) op basis van criteria mogen
beslissen of een kind recht op leven heeft. We zitten daar al dicht
tegenaan, zo het niet nu al praktijk is.
Zoals bij de meeste wetgeving dreigen die criteria dan ook de
opvattingen van de meerderheid in de samenleving te weerspiegelen.
Ik ben daar principieel op tegen. Ouders moeten zelf kunnen
(blijven) bepalen of hun kind recht heeft op leven of een kans op
leven. Vandaar dat ik met een geruster hart de
beslissingsbevoegdheid geef aan de ouders dan aan de artsen of de
rechter.

> Dit betekent
> in de praktijk welliswaar geen verbod op gehandicapte kinderen, de
> acceptatie zal wel ernstig afnemen. Het is toch immers helemaal niet meer
> nodig om een gehandicapt kind te krijgen, dus waarom zou je het een kind nog
> aandoen.

Daar geloof ik dus helemaal niet in. De tolerantie van de
samenleving wordt dan uitgedrukt in een tolerante houding ten
opzichte van de keuzes van de ouders. Dat betekent dus ook dat
diezelfde samenleving moreel verplicht is de kinderen die
gehandicapt zijn geboren met alle mogelijke middelen te ondersteunen
om hun leven een zo hoog mogelijke standaard te geven. Zo dat nodig
is uiteraard.

Groeten,
Mark.

--
Mark Giebels

E-mail:         m.m.t.giebels at wb.utwente.nl
URL:            http://www.wb.utwente.nl/~mark/