Vraagje aan allen

[Mark van Barschot]

Lijsters,

De treurige geschiedenis van Dixit is, zoals ik al eerder schreef, door
velen voorspeld. Het bladenplan, waaruit Dixit geboren is, was een slecht
onderbouwd en nog slechter onderzocht plan. Behalve gezond verstand en een
open blik (vizier) was er derhalve niet veel voor nodig om het falen ervan
te voorspellen.

Mijn vraag draait dan ook om het volgende: Veel mensen hebben aan de
uitvoering van het bladenplan meegewerkt. Velen van hen, binnen en buiten de
verantwoordelijke besturen, zagen echter grote bezwaren tegen dit plan en
achtten de kans op succes uiterst gering. Desondanks hebben zij op enig
moment besloten hun verzet te staken en loyaal mee te werken aan het plan.

Het verzet van deze mensen werd echter niet gebroken door de kracht van
argumenten voor het bladenplan. Zij werden niet overtuigd. Zij staakten hun
verzet "omdat er niets meer tegen te doen was". Jantje of Pietje was er met
al z'n bestuurlijk gewicht (haha) voor gaan liggen, op bestuursbesluiten kon
niet worden teruggekomen, de twee verantwoordelijke besturen (D66 en
Opleidingscentrum) hadden eindelijk een compromis bereikt waarop men niet
terug wil of kan komen en andere drogredenen. Gevolg: een kostbaar en
onhaalbaar besluit wordt ten uitvoer gebracht. Een gedeelte van de mensen
die het moeten uitvoeren gelooft er niet in. Plan faalt. Dixit = Exit.

De vragen waar ik antwoord op zoek: Hoe kan dit alles zo gebeuren? En
belangrijker: Hoe kan men voorkomen dat het weer gebeurt? Wordt e.e.a. in de
hand gewerkt door een verziekte bestuurscultuur? Hebben de leden teveel
zitten slapen? Geen van dit alles?

Begrijp me goed, ik maak de betaalde krachten die bij het bladenplan zijn
betrokken niet het verwijt dat ze loyaal aan Dixit hebben meegewerkt ondanks
de sterke twijfels die sonmmigen hadden. Zij worden betaald om
bestuursbesluiten loyaal uit te voeren, hetgeen ze terecht hebben gedaan. Ze
worden echter m.i. ook betaald om niet aflatend gevraagd en ongevraagd
advies te geven aan hun besturen. Zeker als het erom gaat het bestuur te
behoeden voor blunders die de partij geld en goodwill zullen kosten. Toch
heb ik begrip voor het argument van de broodwinning.

Bij bestuursleden ligt dat anders. Van bestuursleden mag men echter
verwachten dat ze zich hard maken voor hetgeen in hun ogen goed is voor de
partij en zich krachtig verzetten tegen datgene dat in hun ogen de partij
schaadt. Zij hebben niet de broodwinning, maar slechts het prestige of de
politieke aspiraties te verliezen. Nu verliezen ze echter hun
geloofwaardigheid.

Hen die geloofden in de haalbaarheid van het bladenplan verwijt ik
incompetentie. Zij hebben zich onvoldoende laten informeren of hebben last
van gebrek aan inzicht.

Hen die tegen beter weten in hoopten op succes (waaronder enkelen die het
plan doordrukten) treft grotere verwijten varierend van gebrek aan
ruggengraat tot het bewust schade toebrengen aan de partij.

En ikzelf? Het moge duidelijk zijn dat ik me aktief heb ingezet om
bestuurlijk verantwoordelijke mensen tot andere inzichten te brengen of toch
minstens het drijfzand waarop het bladenplan werd gebouwd te beter te
funderen door enkele twijfelachtige aannames te laten onderzoeken. Toch maak
ik ook mezelf verwijten. Achteraf had ik dingen anders of strategisch beter
kunnen doen. En ook ik ben me na een tijdje met andere dingen gaan
bezighouden nadat ik voor mezelf concludeerde dat weinig trek had om mijn
energie te verspillen aan mensen op wie dat geen enkele positieve invloed
zou hebben.

Wie niet horen wilde heeft de partij laten voelen.

Mark van Barschot