alcoholverkoop sportkantines

[Paul Doucet]

Het dilemma van Cathja Maas.

Bij ons in De Bilt is de vraag niet nieuw. Een jaar of drie geleden heeft
D66 het punt in de Raad aan de orde gesteld en vervolgens opgenomen in het
gemeentelijk verkiezingsprogramma '98.
Onze overweging liep net even anders dan -Cathja's voorstelling van- het
plan-Borst, en geeft naar mijn gevoel ook geen reden om van de 'nanny
state' te spreken.
Waar het ons om draaide is de subsidiering. Er zijn honderden soorten van
tijdverdrijf, en de meeste daarvan subsidieren we niet, enkele wel. Waarom?
Omdat we als overheid/gemeenschap een goede reden zien om ze te bevorderen.
Voor sport is die reden vooral: een gezond lichaam dat goed beweegt.
En daar is het dat het wringt met alcohol in de sportkantine. Want zo maak
je, ruw gesproken, nou net weer ongedaan wat je op het sportveld hebt
bereikt.
Daarom, aldus onze redenering: van ons mag je je te pletter drinken na het
voetballen of tennissen. Verwacht alleen niet dat we dat nog subsidieren;
want het motief daarvoor is niet meer van toepassing.
Waar we op uitkomen is dus een voorwaarde (geen alcohol)  aan subsidiering.
Dat is dus wat anders dan gewoon verbieden.

In de discussie hoorden we toen dezelfde bezwaren als hier: nodig om
financieel rond te komen; nu heb je er tenminste zicht op (over nanny state
gesproken ...); volwassenen kunnen toch zelf beslissen. Nieuw voor mij is
de juridische vluchtweg via verzelfstandiging van kantines.
Allemaal goed en wel. Maar het klopt gewoon niet.

Wij vonden dat indertijd een heel deugdelijke redenering, en dat vind ik
nog steeds.

Paul Doucet