AW: O.J. Alan

[M. van Barschot]

> -----Original Message-----
> From: owner-d66 at NIC.SURFNET.NL [mailto:owner-d66 at NIC.SURFNET.NL]On
> Behalf Of Marc Doornik
> Sent: Thursday, February 18, 1999 9:22 AM
> To: d66 at NIC.SURFNET.NL
> Subject: Re: AW: O.J. Alan
>
>
> Van Barschot wrote:
> "De geschiedenis leert dat terrorisme een bijna
> onvermijdelijk gevolg is
> van stelselmatige onderdrukking van het ene volk of geloof door het
> andere (explosie van frustratie). De geschiedenis leert ook
> dat elk leger
> zich in een guerilla-oorlog op vreemde bodem misdraagt tegenover de
> burgerbevolking."
>
> MD: Hoe het honderd jaar geleden was, weet ik niet. Even de
> situatie van
> de afgelopen decennia. In Turkije hebben ze gekozen burgemeesters, een
> districtenstelsel en een door het parlement gekozen president: een
> paradijs voor D66'ers.
>
> Dit heeft tot gevolg dat veel burgemeesters in "koerdisch
> gebied" koerden
> zijn, een belangrijk deel (ongeveer een derde gezien de
> bevolkingsverdeling) van de parlementariers koerden zijn en wijlen
> president Ozal ("ik heb koerdisch bloed") gekozen kon worden.
> Onderdrukking is blijkbaar een relatief begrip.

Dat geldt blijkbaar ook voor het begrip "een paradijs voor D66'ers."

> "Omdat dus beide kampen schuldig zijn aan ernstige misdrijven, zouden
> beide kampen zich wat mij betreft in een proces voor hun daden moeten
> verantwoorden. Een proces tegen Ocelan in Turkije is daarom
> bij voorbaat
> een aanfluiting. De Turkse staat zou niet als aanklager
> tegenover Ocelan
> moeten staan, maar naast hem in het beklaagdenbankje moeten
> zitten, als
> verdachte van soortgelijke onacceptabele misdrijven."
>
> MD: Dit ontgaat me. Turkije is een bestaand land dat lid is
> van de NAVO,
> Raad van Europa en de VN. Binnen de grenzen van deze staat meent een
> groep burgers recht te hebben op een eigen land en wil zich
> afscheiden.
> De staat Turkije staat dit niet toe en grijpt in. En in een
> guerilla-oorlog wordt vuil gevochten. In Nederland roepen we dat de
> politie de criminaliteit niet bestrijden kan als het zich aan
> regels moet
> houden: de politie moet meer bevoegdheden krijgen. En een staat dat
> geconfronteerd wordt met aanslagen op scholen, hotels,
> overheidsgebouwen
> en alle uniformen en hun families zou zich aan regels van
> fatsoen moeten
> houden?

De eerste ernstige fout wordt gemaakt wanneer een staat besluit om
militair op te treden tegen het streven naar zelfbeschikking van
een volk. Elk volk heeft in beginsel recht op zelfbeschikking. Wanneer een
volk
in meerderheid zou wensen zich af te splitsen van een staatsverband,
hebben zij daartoe het democratisch recht. De enige verantwoordelijkheid
van het "moederland" en het volk in kwestie bestaat vervolgens uit het
voeren van een dialoog en het democratisch en fatsoenlijk begeleiden
van het proces dat leidt tot autonomie of zelfs een eigen staat.
Met militaire middelen dit streven de kop indrukken, is nooit een
democratisch alternatief.

De argumenten die jij opvoert om de Turkse staat vrij te pleiten voor
het schenden van "fatsoensregels", zijn even geldig om de PKK vrij te
pleiten. Ik ben overigens van mening dat voor beide partijen geen
excuus voor misdadigheid bestaat.


> "Dan de hamvraag: wat kan de internationale gemeenschap doen
> om vrede te
> bevorderen? Vanzelfsprekkend moet de EU onverkort vasthouden aan het
> standpunt dat er voor het huidige Turkije, dat de
> mensenrechten op grote
> schaal schendt, geen enkele plaats is binnen de EU. Ook economische
> maatregelen door de EU moeten overwogen worden."
>
> MD: Je stelt neem ik aan ook meteen voor dat Turkije uit de NAVO, Raad
> van Europa en de VN wordt geschopt? Turkije is dus goed genoeg voor
> bijvoorbeeld de NAVO om ons jaren lang te beschermen tegen
> bijvoorbeeld
> de Russen en nu een mooie buffer tegen het fundamentalistische
> midden-oosten, maar als de door Duitsland gezochte O.J. Alan wordt
> opgepakt, mag Turkije niet toetreden tot de EU?

En ik heb altijd gedacht dat het de Amerikaanse atoomparaplu was die
ons tegen de Russen beschermde. Het waren dus de Turken!
Alle gekheid op een stokje, er bestaat wel degelijk een verschil tussen
deelname aan een militair bondgenootschap en een politieke unie.
Het kan heel verstandig en wederzijds profitabel zijn om een militair
verbond te sluiten met een land dat een politiek voert die je absoluut
afwijst, als daar een "hoger doel" mee gediend wordt. Denk aan de
Amerikaans-Russische aliantie tegen Hitler. Militaire samenwerking, prima.
Politieke Unie, uitgesloten. Iets verser in het geheugen ligt bijvoorbeeld
het militair bondgenooschap met dictator Assad van Syrie tijdens de
Golfoorlog.

Ik stel dan ook niet voor om Turkije uit de Navo of de VN te schoppen.
Ik heb echter geen enkele behoefte aan medebelissingsrecht van Turkije
over Europese en dus ook Nederlandse aangelegenheden. Dus geen
EU-lidmaatschap voor Turkije, waar het leger een grote invloed heeft in
de politiek, evenals de onderwereld, waar mensenrechten onvoldoende
worden gerespecteerd en waar het leger wordt ingezet tegen de eigen
onderdanen.

> "Een of andere vorm van zelfbeschikking voor de Koerden is op den duur
> niet tegen te houden. Door nu vanuit een positie van kracht daarover
> besprekingen te openen met de Koerden, kan Turkije nog
> invloed uitoefenen
> op de vorm die die zelfbeschikking gaat krijgen. Als het moment is
> aangebroken dat ze de aftocht moeten blazen, kunnen ze die
> invloed wel op
> hun buik schrijven."
>
> MD: Helemaal juist. Zo dom zijn die Turken dus ook niet.
> Eerste de oorlog
> winnen en de leider arresteren. Daarna aan de onderhandelingstafel
> zitten. De vraag is met wie. Veel koerden willen geen eigen staat en
> wonen al lang in het westen van Turkije (binnenlandse migratie).
> Misschien kan Engeland plaatsnemen aan tafel. Het land dat
> verantwoordelijk is voor de onvrede op Cyprus, in
> "koerdistan" en Israel.

Onderhandelingen kunnen niet snel genoeg beginnen. Dus liever niet
eerst nog even snel de oorlog winnen. Daar hebben al meer legers
zich op verkeken.
Overigens deel ik je waarneming over de kwalijke rol van de Engelsen.

Mark van Barschot