Het geloof weerlegd

[B.Buma]

----- Original Message -----
From: Dr. Marc-Alexander Fluks <fluks at node12af7.a2000.nl>
To: <d66 at nic.surfnet.nl>
Cc: Bo Buma <stractic at euronet.nl>
Sent: donderdag 30 december 1999 23:32
Subject: Het geloof weerlegd


> Bo Buma <stractic at euronet.nl>:
> >Reageer eens op wat ik, en enkele anderen,  al een paar keer neer hebben
> >gelegd, bijvoorbeeld:  dat we allemaal uitgaan van dingen welke niet
bewezen
> >kunnen worden, of, als je je daar er ongelukkig bij voelt, leg dan eens
uit
> >waarom een axioma anders is dan een uitgangspunt in een geloof.
>
>  Axiomata (bijv. definities) zijn onbeargumenteerbare begrippen die nodig
>  zijn teneinde het een of andere begrippenkader op te bouwen. Dat wil niet
>  zeggen dat ze juist behoeven te zijn. Wie ze hanteert, weet zulks als
geen
>  ander. Men kan uitgaan van wat men maar wil.

Het is erg twijfelachtig en tenminste arrogant (arrogantie vloeit vrijwel
uitsluitend voort uit een sterk geloof ! ) om te zeggen dat je je van álle
axioma's waarvan je je bedient bewust bent. Met betrekking tot je vak wil ik
dat graag geloven, maar je hebt je leven ongetwijfeld op meer gebouwd en je
omgeving is dat in ieder geval.

>
>  Een uitgangspunt in een geloof is uiteraard ook een axioma maar wie het
>  hanteert, realiseert zich dat niet, anders zou de mystiek weg zijn.
>  Daarvoor is het nu juist een geloof.

Dus een geloof is een axioma welke je gebruikt om je begrippenkader op te
bouwen maar waarvan je je niet bewust bent ? Dat is kletskoek. Men is zich
uitstekend bewust van het feit dat men gelooft en waarin. Theologische
disputen gaan regelmatig juist om de basisvraagstukken welke volgen uit
(soms uittentreure) uitgewerkte geloofsbeginselen. Hele schisma's zijn
ontstaan omdat men het niet eens kon worden over één van de uitgangspunten.
Het begrippenkader van de grote geloofsrichtingen  is zeer zorgvuldig
opgebouwd. Ze zijn ook voldoende consistent, waardoor grote groepen er mee
kunnen werken en hun bestaan op kunnen bouwen.

>
> >Ik vertrouw er overigens op dat jij niet weer je "ironische " spelletjes
> >aan het spelen bent, daarvoor heb ik teveel respect vor jou , zoals voor
> >anderen.
>
>  Eigen aan de ironie is natuurlijk dat men wel degelijk iets zegt maar dat
>  niet iedereen het doorziet.

Een minder geschikte communicatie methode dan misschien ?

Als je iemands uitspraken over een aantal
>  onderwerpen naast elkaar zet, dan wordt zoiets steeds gemakkelijker. Veel
>  van wat ik zeg, druist bijv. tegen de politieke correctheid in. Ik heb
>  daar dan ook vreselijk de pest aan: vroeger moest iedereen zo nodig 'pro-
>  gressief' zijn en nu weer 'politiek correct' - vroeger beijverde men zich
>  voor wat er niet was en nu wil men datgene behouden dat er nooit geweest
>  is...

Ik begrijp wel dat jij net als elk ander ook zo je ergernissen kent. Alleen
is ergeren niet erg doeltreffend als je met andere mensen van gedachten wilt
wisselen. Als je gewoon een medium zoekt om je ergernissen uit te spreken ?
Misschien is je prullebak daar dan toch beter geschikt voor.

>  Als realist heb ik zoiets natuurlijk door en ik mag er graag de draak mee
>  steken.

Wat is dat een realist, waarvan bedient deze zich ? En waarom is het
natuurlijk? Is jouw "realisme" onfeilbaar ?

>  Wat ik regelmatig in tal van discussies op deze lijst doe, is dat ik laat
>  zien wat aan welke overtuiging ten grondslag ligt (een beetje analyse op
>  z'n tijd is altijd wel aardig). Dat het niet zozeer gaat om waar men op
>  uitkomt maar waar men vanuit gaat. Dat geeft al aan dat de eerste aanpak
>  hierboven de mijne is en niet de tweede.

Ik dacht dat een realist alleen maar geïnteresseerd was in waar hij uitkomt
?

Even iets terughalen uit een eerdere mail:

>Hmm... Als je ergens 'niet bij kunt', dan kan je dat toch ook accepteren ?
 >Zingeving is niet zelden een vreselijke valkuil; ook hier geldt als alter-
 >natief dat men kan accepteren dat de dingen geen zin (d.w.z.: geen bedoe-
 >ling) hebben. Zoiets kan tamelijk bevrijdend werken;

Zingevingsvragen zijn één van de meeste universele vragen welke de mensheid
bezig houden. Je kunt natuurlijk stellen dat als je de vraag weigert te
stellen je verlost bent van de last van de vraag. Dit zal zeker bevrijdend
werken. Net zoals je de vraag kunt beantwoorden met het aannemen van een
geloof , waarvan ik gehoord heb dat dit ook een verlossing is en uiterst
bevrijdend werkt ! Dat geldt eigenlijk altijd als je ophoudt jezelf vragen
te stellen.

Wat echter van belang blijft is hoe mensen waar je mee samenleeft omgaan met
dit soort vragen. Want de uitkomsten, het begrippenkader en de daaruit (al
of niet logisch) voortvloeiende gedragingen zijn wel degelijk realiteit.

Wie deze begrippenkaders en gedragingen terzijde schuift omdat hij het met
de beantwoording van de vragen niet eens is, of omdat hij de vraag überhaupt
afwijst, mist de aansluiting met de realiteit. En daarmee de mogelijkheid om
hiervan deel uit te maken, laat staan te begrijpen of te beïnvloeden.

Laten we eens aannemen dat je gelooft dat je niets gelooft. Realiteit is dat
al die andere mensen wél iets geloven. Je doet er beter aan dit te
onderkennen en te begrijpen.  Het  ontkennen of mensen het recht  ontnemen
iets te geloven leidt nergens toe. Een realist zoals jij moet dat toch
makkelijk kunnen zien.


Met vriendelijke groet,

Bo Buma

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********