Lousewiezewiesje

[Kaj Leers]

Er was eens een meisje, dat het niet uit kon staan dat haar groep vriendjes
en vriendinnetjes, met wie zij zoveel gedachten en idealen en wensen
deelde, steeds meer steun verloor. Vol goede moed verzamelde ze een paar
van die vrienden innig om zich heen, en startte een eigen clubje binnen de
grotere groep. De grotere groep was hevig verbaasd en strubbelde enigszins
tegen, maar uiteindelijk wisten het meisje en haar maatjes de grotere groep
in beweging te krijgen. Deze grotere groep is nu constant in beweging en
toch nog wat zoekende, maar het gaat de goede kant uit. Met dank aan het
meisje en haar maatjes. Vervolgens richtte het meisje, we zullen haar
Lousewiezewiesje noemen, zich op het grotere werk: de Blokkendoos in
Straatsburg. 'Wat een puinhoop is die Blokkendoos', riep Lousewiezewiesje
tientallen malen uit, en iedereen die haar op tv zag, zweeg. Want je kunt
tenslotte alleen maar stil respect tonen voor een jongen of meisje met zulk
vuur in de ogen. En dus toog Lousewiezewiesje naar Straatsburg, om de
juiste blokken - vierkant, cirkelvormig, driehoekig, zeshoekig - in de
juiste blokkengaten te krijgen. Met enorm veel steun in de rug en een
zwaargewicht aan vertrouwen, toog Lousewiezewiesje aan het werk. Met een
enorme hamer  en tang probeerde zij het vierkante blok, dat in in het
driehoekige gat zat, eruit te krijgen. Dat lukte steeds beter, maar toen ze
het vierkante blok verwijderd had en het in het vierkante gat wilde steken,
zag ze dat dat vierkante gat op miraculeuze wijze al bezet was door een
zeer samengeperste - en inmiddels bijna vierkant geworden - cirkel. Nu nam
Lousewiezewiesje even afstand van de Blokkendoos, en zag dat alle blokken
vrijwel muurvast in de verkeerde gaten zaten. Wellicht overtuigd dat ze
misschien wat teveel hooi op haar vork had genomen, of dat ze inzag dat ze
ditmaal niet voor elkaar kon krijgen wat in die grotere groep vrienden wel
gelukt was, liet ze de hamer en de tang vallen, zeeg neer op de grond,
begroef haar gezicht in haar handen, en zei: 'Dit is misschien toch niet
iets voor mij.'  Maar Lousewiezewiesje ziet misschien nog in dat ze voor
vier jaar moet blijven proberen de Blokkendoos op de juiste manier in
elkaar te krijgen, dat ze wel goed bezig is (want ze denkt misschien dat
dat niet zo is) en dat zij wellicht, op een dag, zijnde de persoon die zij
is, misschien wel de eerste vrouwelijke minister-president van Nederland is.

Was getekend,

Kaj Leers.

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst.
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********