graag reactie ( en hopen dat onze politici meelezen )

[Gerard MJ Bos]

Beste lijsters,

De gezondheidszorg discussie op deze lijst komt af en toe naar boven.
Het recente rapport van Simons cs - hier door Carry Mout aangehaald - is
inderdaad zeer lezenswaardig. Maar het is ook iets te arrogant: de
patient centraal in de organisatie van de gezondheidszorg is iets wat in
ons verkiezingsprogramma staat en dus niet als nieuw idee naar voren
geschoven kan worden!
De huisart als budgethouder is een nieuw element, althans voor
Nederland. Wie over dat fenomeen meer wil weten, die leze: Artsen onder
druk, door Ruud van Herk. Over kwaliteitsbeleid van medische beroepen.
Persoonlijk ben ik het met de gedachte van Theo eens dat de huisarts als
budgetbewaker en als vertrouwenspersoon twee totaal verschillende petten
op krijgt, waarvan ik verwacht dat het niet in het belang van de relatie
hulpverlener patient zal uitpakken.

Groter probleem in het rapport zie ik in de ogenschijnlijk
tegenstrijdigheid tussen "de patient staat centraal" als het gaat om het
formuleren van de hulpvraag, maar de overheid moet bepalen wat het
budget is wat hier aan uitgegeven kan worden. Dit is precies de fase
waarin het SWB van onze partij is blijven steken: als de patient
centraal staat impliceert dat dan een open eind financiering? De
huisarts als vooruitgeschoven post van het totale budget zal geen
wezenlijke veranderingen impliceren. Bovendien : te weinig is te weinig,
ook met een andere boekhouder.

In het rapport wordt vakantie als voorbeeld aangehaald als het gaat om
goed functionerende, zelfregulerende systemen. Is dat een reele
vergelijking, en kunnen we daaruit afleiden dat gezondheidszorg niet
gebudgeteerd moet worden?

Maar in het rapport ligt ook tweedeling op de loer: een optimale
behandeling van een knieletsel moet met eigen geld bijgepast worden.
Althans om volwaardig te kunnen blijven voetballen, weliswaar op amateur
niveau. Ik vind de gedachte dat er verschil zou kunnen bestaan tussen
medische technische zorg die goed en beter is nog moeilijk te overzien.
Want wat zinvol is voor die knie als het gaat om voetballen zal ook
zinvol zijn - op termijn - voor de schilder of de stratenmaker, om
chronische schade op termijn te voorkomen. En ik zie niet in waarom de
stratenmaker, om die reden, geen vrijheid van artsenkeuze zou moeten
hebben, gegeven het feit dat hem de duizenden guldens ontbreekt om zelf
bij te betalen.

Als de huisarts als budgethouder en adviseur twee petten opheeft zou dat
voor mij als patient onacceptabel zijn. Zeker als ik weet dat hij ook
nog een premie in het vooruitzicht heeft als hij er in slaagt zijn
budget goed te bewaken. Ik zou onmiddelijk een second opinion eisen van
een financieel onafhankelijk deskundige.

Kortom: als de patient als zorgvrager centraal staat, hoe verhoudt zich
dat tot een gebudgeteerd systeem? En welk systeem voldoet aan de
volgende voorwaarde: geen tweedeling, maar ook geen overheid die vanuit
een budgetsysteem slechts op de rem van goede ontwikkeling kan staan?

De projectgroep volksgezondheid is druk doende deze discussie voor te
bereiden voor een Partij discussie volgend jaar. Uw mening zou ik daarom
zeer op prijs stellen

Vriendelijke groet,
Gerard Bos,
Programmacommissie.