Duurzaamheid (redelijk lang)

[B.Buma]

Als bijdrage, nog geen reactie, op de duurzaamheidsdiscussies. Mét enige
schroom...én excuus voor de lengte.

Weet je wat een beetje mijn probleem is ? En dat heeft niets met de waarde
van de inbreng van Henk, Michiel of whoever, temaken ?
't is me te ingewikkeld,
't is me te simpel.
't is me te rechtdoorzee
't is me te politiek.


't hangt wat mij betreft allemaal teveel aan het verleden.

Neem de discussie of je milieu waarden in het BNP op moet nemen. De waarde
van het BNP is al ter discussie als het gaat om de vraag of het goed met ons
gaat (los nog van de milieu discussie). Het zijn allemaal indicatoren van
jonge wetenschappen welke wél makkelijk in een wiskunidg model gevat kunnen
worden,maar waarvan de relatie tot de werkelijkheid uiterst moelijk aan te
tonen is. Het zijn bovendien wetenschappen welke in de afgelopen eeuw het
vrijwel voortdurend bij het verkeerde eind hebben gehad. (Geldt voor club
van Rome(achtigen) zowel als voor economen) ( ik weet wel dat ik daarmee
geen eenduidige indictaies geef, maar met een beetje goede wil begrijpen
jullie me wel).

Maar hoe leg ik nu de vinger op de zere plek?

De zere plek zit ergens in de driehoek welke wordt gevormd door een plek in
mijn binnenste, rechtsonder mijn linkeroksel, mijn hoofd en mijn zitvlak. En
het is niet alleen mijn buik.

Voor alle duidelijkheid, ik geloof in durzame ontwikkeling.
Waarom ? Omdat we al zover gekomen zijn.
Is dat het ?
Eigenlijk wel.

Heb ik dan geen oog voor de drama's welke zich kunnen voltrekken als we de
harmonie met onze omgeving doorbreken ? Ja hoor. Ik ben zelfs een grote
science fiction en fantasy enthousiast en kan mij heel veel desastreuse
scenario's voorstellen.
Ik heb echter ook veel interesse voor onze geschiedenis, en weet dat we
vooral door rampen getroffen zijn die wij of helemaal zelf hebben gemaakt,
(oorlogen) of waar wij niet s aan konden doen (aardbevingen; en niet zeuren
over een trillinkje in Drente, daar worden de Turken met échte aardbevingen
niet blij van) .  Nog maar zelden (of nooit) zijn wij getroffen door een
ramp
welke door menselijke overschrijding van het anpassingsvermogen van Gea is
veroorzaakt.

Een overdreven optimist ?
Net zo min als ik anderen doemdenkers zou willen noemen.

Moeten we het dan maar allemaal laten gebeuren ?
Zijn er geen idealen meer? Of is er niets om ons zorgen om te maken ?

Als het antwoord nee zou zijn had ik helemaal niets geschreven.
Maar volgens mij ligt het antwoord in een andere richting.
Het antwoord ligt niet in wetenschap , politiek of
(spitsvondige)argumentatie
Hoewel geschoold, geloof ik niet dat  de wetenschap ons antwoorden zal
geven.
(wel inzicht, geen antwoorden)

En we hebben geen wetenschap nodig om te weten dat we niet (duurzaam
: ) )gelukkig worden
van gewin, macht, een mooie partner, bezit, of whatever. En we weten ook dat
je heel voorzichtig moet zijn met wensen, omdat ze altijd een kant hebben
waar je geen rekening mee gehouden hebt.

Dus volgens mij moet het niet gaan om CO2 reducties, de eindigheid van
grondstoffen, en de betrokkenheid van de burger bij het bestuur.

Volgens mij moet het gaan om waarden.
Hoe zouden we willen leven, wonen, samenwerken, liefhebben.
Wat ons vooral dwars zit , denk ik in alle nederigheid, is het (dreigende)
absolute geloof dat er daarbuiten,ergens, over dit soort onderwerpen
concrete
antwoorden te vinden zijn.

En dat is niet zo. En mensen denken ook niet zo. Nee , hou jezelf nu niet
voor de gek, jij ook niet !
Bewijs ? Nou vooruit: de belangrijkste beslissingen van een mens in zijn
leven (áls hij al keuzevrijheid heeft) doet hij niet op basis van kennis en
overweging, maar op basis van emotie : huwelijk, kinderen, huis, carriére,
én, hoewel voor de meeste mensen onbelangrijk, ook stemmen, (het kiezen van
het bestuur van je land). En tegenwoordig (nu ja, altijd eigenlijk al) zelfs
de dood. (en wij maar eisen dat ze erover nagedacht hebben). Oh ja, én ruzie
maken (ook democraten).

Wanneer slaat de milieu discussie aan ? Als we het gevoel krijgen dat de
stille dood overal om ons heen sluipt. Woonwijk gebouwd op vergif ?
wegwezen. Brent Spar, bah wat smerig. Én omgekeerd , niet meer vliegen ?,
niet meer de vrijheid van de automobiliteit ? (waarom ís die auto eigenlijk
zo snel opgekomen ? mensen, geven echt om wat de auto hun gegeven heeft)

Mensen leiden, mensen helpen, elkaar helpen is elkaar begrijpen./ Is
bergijpen hoe het geheel samenpeelt of begrijpen hoe moeilijk het is om dat
te bevatten.
Mensen zijn NIMBY's én hemelbestormers.
Mensen zijn in staat elkaar op te zwepen tot grootse solidariteit én
verderf.
En het is sterk de vraag of je dat kunt sturen.

Wat je wél kunt doen? Je realiseren wat de échte samenbindende waarden van
mensen zijn.
En dat is véél meer dan de markt en véél meer dan CO2 reductie.

En zo kan een keus vóór de wadden iedereens goedkeuring wegdragen
En een keus voor rekeningrijden héél veel weerstand oproepen.
Daarmee zijn burgers, mensen , vrienden, buren, mede-lijsters niet opeens
kortzichtig, dom, niet geïnteresseerd, nog niet voldoende opgeleid
(gedresseerd)

Hoeveel keuzevrijheid heeft een regering óf een politieke partij in een
harmonieuze democratie ?
Géén. Het enige wat we van de buschauffeur verwachten is dat hij ons ter
bestemde plekke aflevert. En wat is de bestemde plek ? Waar we uitstappen.
Ik blijf nog even zitten.

Daarbij heeft de "markt" ons geen oplossingen te bieden. De "markt" heeft
geen belangrijke uitvindingen gedaan of kunst voortgebracht, noch poltieke
of filosofische hervormingen gestimuleerd. De "markt" heeft geen
ziekenhuizen gesticht of rioleringen aangelegd. De "markt" is een uiterst
beperkt instrument waar iedereen véél te enthousiast over is. Hetzelfde
geldt overigens voor de overheid. Maar er is meer dan overheid óf markt. Om
het eens ondeugend in een dorpse vergelijking te trekken: de gemeenteraad
vergadert één keer per maand, de markt is één keer per week en verder
regelen de mensen het zelf.

De grootste waarde van de democratie is dat het meer ruimte heeft gegeven
aan natuurlijke ontwikkeling van de mensheid.
De grootste vraag die ons bezig zou moeten houden is : hoeveel ruimte
is er nog meer en waarvoor ?

En die laatste vraag mag wat mij betreft wat verder reiken dan de volgende
verkiezing, anders is dit gewoon een ouderwetse politieke
partij...............
Dat betekent ook dat onze fantasie verder moet gaan dan een
conserveringspolitiek, een no risk beleid.
Het argument/  beleidsuitgangspunt: als we niet zeker weten dat het geen
schade toebrengt dan doen we het niet is wel de slechtst denkbare. Als we
dat 200 jaar geleden al hadden gehanteerd, hadden we geen stoommachines
gehad, waren geen steenkolen gaan winnen, geen treinen, en waren de eerste
rioleringen ook niet aangelegd. En we weten inmiddels 100% zeker dat ál deze
ontwikkelingen schade hebben toegebracht !

Conservering is mogelijk duurzaam (hoewel daar ook geen bewijzen voor zijn)
maar zeker géén ontwikkeling.
En ikzelf ben wel enthousiast over dit avontuur wat mensheid heet, laat het
zich alsjeblieft ontwikkelen.

Een term die we wat mij betreft eens wat verder zouden mogen onderzoeken is:
échte welvaart. En echte welvaart hangt samen met waarden waar mensen wel
degelijk naar op zoek zijn, maar welke een beetje zoek zijn in de ideologiën
van markt en overheid.

Met wélke uitspraak haalde Els Borst ook al weer aan het eind van een
gemonitord televisie debat stemmen naar zich toe ??? Er is méér.....


Met vriendelijke groet,

Bo Buma