Leerlingen-Daar heb je wat

[Michiel Scheffer]

Beste Lijsters,

Ik heb in mijn jongere jaren ook als scholier betoogd, het ging om de
grote onderwijshervorming in Belgie van 1979 9ik was toen een
franstalige belg). Doel minder klasuren, meer huiswerk, en verder een
volstrekt onduidelijke pedagogosche doelstelling. We hebben tien twee
weken gestaakt en drie keer betoogd. Altijd feest, de Red en Black
Bluesband in het midden de Communistische scholieren op de trappen van
de beurs, en als het goed was ook de belgische politie sarren (die
vragen er om). Toen ging er ook wel eens steen door de lucht: vooral
gericht op de christendemocratische middenstand. Toen hadden we de smaak
te pakken en zijn we doorgegaan met de kruisraketten, de bezetting van
de Russische handelsmissie (vanwege Polen en Afghanistan), de sluiting
van de staalindustrie (we hadden zelfs een solidariteitscomite met de
staalarbeiders). Betogen en stenen gooien zijn in die logica een
gelegitimeerd democratisch instrument. Daar past niet meteen burgerlijke
verontwaardiging bij.

Kortom tijden herleven: het wordt weer gezellig en als het goed loopt
gaat er weer eens een generatie geloven in de weldaad van collectieve
actie en zich distantieren van het individualistische carrierisme. Er is
meer dan geld, nietwaar (wie zij dat). Zo ging het in 1968 ook (lees het
uitstekende Mai 68 van Henri Weber), het bredere protest begon in een
betoging tegen een redelijk beperkte onderwijshervorming. Nu zijn er
enkele dingen die mij nu echt boeien:

1. In hoeverre is het studiehuis een verkapte bezuinigingsmaatregel
waardoor de ratio leerling/docent weer eens opschuift. Is dit weer eens
een gevolg van grootschaligheid of een reden om de grootschaligheid te
bestendigen.

2. Waarom moeten alle scholen in hetzelfde systeem meegaan, houdt de
vrijheid van onderwijs ook niet in dat er meer klassikale systemen naast
meer interactieve systemen, waarom een sjabloon van Feijenoord tot
Valkenburg en van Amstelveen tot Stadskanaal. In Belgie kon je tenminste
nog echt kiezen: wilde je stampen dan ging je naar een Rijkslyceum,
wilde je opsluiting dan ging je naar het katholieke onderwijs en wilde
je ontdekken dan ging je naar het vrije (niet-confessionele) onderwijs.

3. Waarom houden Kamerleden zich bezig met de uren huiswerk van
leerlingen en met de vraag hoe lang ze aan een vak moeten zitten. Dat
kunnen ouders, leerlingen, docenten in gemeen overleg toch ook wel
bepalen.

Kortom het wordt tijd dat de school terug van de leerling en de docent
worden. Dat zijn vrije scholen en kleine scholen waar men elkaar kent.
De voorlieden in de klas weten beter wat goed voor ze is dan de
democratisch centralisten in Zoetermeer. ursi lambrenchts, ga zo door
maar wees radicaal, Dit is het moment.

Nu eens boos,

Michiel Scheffer