Tweedeling gezondheidszorg

[Verver]

Als je goed naar Els Borst geluisterd hebt moet je je afvragen of het
wel over een tweedeling in de gezondheidszorg gaat, of dat er een poging
ondernomen worden om onnodige kosten van de werkgever die ontstaan door
wachtlijsten in de gezondheidszorg, te beperken. Ze heeft voorwaarden
gesteld waaronder: "De reguliere gezondheidszorg mag er niet negatief
door beinvloed worden" of woorden van die strekking. Daarnaast had ze
het over gezondheidsproblemen die vooroorzaakt werden door het werk dat
men doet. Dus niet over levensbedreigende situaties zoals hartinfarcten,
kanker etc. Als je nu erg negatief wenst te denken kun je nog zeggen dat
een hartinfarct door werkstress opgelopen dus voorrang krijgt boven de
anderen maar zo ver wil ik niet gaan. Doelstelling is dat werknemers
weer sneller aan het werk kunnen. Daarvoor willen de werkgevers extra
betalen.

Dit kan voor anderen weer een positief effect hebben. Die mensen gaan
dus van de eventuele reguliere wachtlijsten af. Effect een snellere
dienstverlening voor anderen.

We moeten het ook niet overdrijven door te doen of er een grotere
tweedeling zal komen in de hele gezondheidszorg. De goede lezer zal
denken: "Hoezo grotere? Was er dan al een tweedeling?"  Ja natuurlijk,
kijk maar eens goed om je heen. Wat gebeurt er als leden van het
koninklijk huis, ministers etc. iets mankeren? Op de wachtlijst? Wat
gebeurt er als iemand een juridische opleiding heeft en precies weet hoe
hij moet protesteren of procederen? Wat gebeurt er als familieleden of
vrienden van artsen opgenomen moeten worden? Zou er dan gaan collegiaal
woordje gesproken worden?  Enz. enz.

Natuurlijk ben ik er voor dat mensen gelijke kansen hebben in de
gezondheidszorg, maar voordat we nu met z'n allen in de boom klimmen en
Els Borst van alles verwijten moeten we niet doen alsof deze gelijke
kansen er nu zijn.

Vervolgens ben ik het helemaal eens met de stelling dat er aan bepaalde
voorwaarden om de gezondheidszorg goed te laten functioneren nog het
nodige gedaan kan worden. Maar ook hier is het weer zo dat in mijn
optiek de welzijnssector nog steeds moet wennen aan het feit dat de
bomen niet tot in de hemel groeien en dat het algemeen belang voorgaat
boven het eigen belang, m.a.w. doorsturen naar een ander ziekenhuis waar
wel ruimte is hoort een automatisme te zijn.

Greetje Verver