Euthanasie: 5000 moorden/jaar

[Rembert Oldenboom]

Hoi Marc,

On 18-08-1999 at 09:16 Marc-Alexander Fluks wrote:

> 1. Ik vind dat euthanasie ook mogeljk moet zijn als iemand geen
fatale
>    ziekte heeft (net zo'n gevalletje meegemaakt trouwens: een paar
>    dagen na het eerste verzoek, werd iemand door zijn ruimdenkende
arts
>    geholpen te overlijden - zoals dat overigens hoort, natuurlijk).
> 2. Ik vind dat euthanasie ook mogelijk moet zijn als iemand in 't
>    geheel niet ziek is. Als iemand niet meer wil leven, dan zie ik
niet
>    in waarom men voor een trein moet springen, zoals nu het geval
is,
>    of ongevraagd lastig gevallen zou mogen worden door de een of
andere
>    deskundoloog die het allemaal weer veel beter weet maar die om
de
>    zoveel tijd weer iets geheel anders gelooft.

Kweenie hoor, maar een touwtje kopen bij een of andere doe het zelf
zaak werkt ook. Geen apotheker bij nodig. Ik heb hier een heel dubbel
gevoel bij. Enerzijds moet iemand gewoon zelf kunnen beslissen of hij
door wil leven of niet, ik noem dat trouwens gewoon suicide, niet
euthanasie zonder ziek te zijn. Voor de trein springen is natuurlijk
geen oplossing: daardoor help je bijvoorbeeld ook een machinist de
vernieling in.
Maar aan de andere kant, het niet meer willen leven en het einde
maken aan je leven heeft verstrekkende gevolgen voor je direkte
omgeving. Iemand die voor de trein springt of zichzelf ophangt of wat
dan ook, die laat mogelijk wel een partner, kinderen, ouders, familie
enz. achter. Hoe ga je daarmee om. In de rouwbegeleiding is dit een
van de moeilijkste situaties omdat de achterblijvers zich heel vaak
vreselijk schuldig voelen aan het gebeurde. Met suicide maak je niet
alleen een eind aan je eigen leven maar je maakt ook een heleboel
kapot bij de mensen om je heen.
Een verkeersongeluk, ouderdom, ziekte enz. daar is nog enigszins
overheen te komen, maar suicide is echt vreselijk. Jij hebt het
misschien van dichtbij meegemaakt, ikzelf ook en de twijfel, de
schuldgevoelens, de intense pijn enz. blijven na vele jaren nog
steeds erg actueel. Ik heb minder moeite met deze vorm van euthanasie
als er werkelijk open over gesproken kan worden met je omgeving en
anderen begrip kunnen opbrengen voor de beslissing en respect ervoor
kunnen hebben en er ook op de een of andere manier (ik zou niet weten
hoe) vrede mee kunnen hebben. Ik vrees dat dit een utopie is.

Maar misschien begrijp ik je volkomen verkeerd hoor. Dan hoor ik dat
graag.

Greetz,

Rembert.