Euthanasie: 5000 moorden/jaar

[Marc-Alexander Fluks]

 Omdat belangrijker zaken de aandacht opeisten, lees ik pas nu een reeks
 D66-digests. Ik vind het opmerkelijk dat mensen die een bijdrage van
 mij graag mis willen verstaan, het in feite met me eens zijn (waar een
 ironische opmerking, al dan niet met aanhalingstekens, niet toe kan
 leiden).

 Ik wil er best nog wel wat meer over zeggen:

 1. Ik vind dat euthanasie ook mogeljk moet zijn als iemand geen fatale
    ziekte heeft (net zo'n gevalletje meegemaakt trouwens: een paar
    dagen na het eerste verzoek, werd iemand door zijn ruimdenkende arts
    geholpen te overlijden - zoals dat overigens hoort, natuurlijk).
 2. Ik vind dat euthanasie ook mogelijk moet zijn als iemand in 't
    geheel niet ziek is. Als iemand niet meer wil leven, dan zie ik niet
    in waarom men voor een trein moet springen, zoals nu het geval is,
    of ongevraagd lastig gevallen zou mogen worden door de een of andere
    deskundoloog die het allemaal weer veel beter weet maar die om de
    zoveel tijd weer iets geheel anders gelooft.
 3. Ik vind euthanasie, die plaatsvindt zonder dat iemand daarom gevraagd
    heeft, moord. De daders, al dan niet arts, jurist of ethicus, dienen
    te worden vervolgd en zwaar te worden gestraft. Op dit moment is dat
    dus niet het geval.
 4. Ik verwerp alle waarden en normen die rondom dit probleem worden
    opgeworpen. Ik vind dat een euthanasie-wet geen waarden en normen mag
    bevatten doch een beschrijving moet zijn van een toelaatbare procedure.
    Laat iedereen, die om euthanasie vraagt, z'n eigen waarden en normen
    maar als richtsnoer hanteren - ik zie niet in waarom anderen daarover
    zouden moeten waken - laat staan dat er ook nog eens achteraf getoetst
    zou moeten worden (dat laatste getuigt van een geborneerdheid, die
    haast onvoorstelbaar is).
 5. De mooiste opmerking die ik de afgelopen dagen mocht beluisteren
    (helaas niet op deze lijst) is dat het huidige euthanasie-voorstel
    geschreven is voor artsen en niet voor patienten. In feite zei ik
    dat zelf ook, maar ik legde de grenzen nog wat ruimer -wellicht omdat
    ik enorme afkeer heb van dat ethische, politiek o zo correcte, gezever.

 Gisteren kreeg ik een oude Intermediair in handen, waarin een artikel
 dat toevallig over 'onvrijwillige euthanasie' gaat (27 januari 1995,
 pagina 13). Iedereen, die echt ge-interesseerd is in dit onderwerp en
 die vindt dat de verantwoordelijkheid voor een euthanasie niet bij de
 burger maar bij een arts dient te berusten (en die het dus met mij
 oneens is), zou het moeten lezen.

 Een citaat: 'Uit het onderzoek van de commissie-Rengelink (1991) is
 gebleken dat jaarlijks duizend mensen medisch worden gedood, zonder dat
 zij daarom hebben gevraagd. Minstens vierduizend mensen sterven doordat
 de arts, met het doel het leven te bekorten, een levensverlengende
 behandeling nalaat of beeindigt, alweer zonder een daartoe strekkend
 verzoek.' Een paar -inhoudelijk weerzinwekkende, doch niet onjuiste-
 regels verder: 'Deze onthutsende gegevens waren voor de commissie-
 Remmelink destijds geen reden tot bezorgdheid.' WWeer wat verder:
 'Schalken vindt nu dat de Nederlandse rechtspraak de controle over het
 medisch doden ten onrechte in handen heeft gelegd van de medici zelf.
 De arts moet zich bij zijn of haar keuze voor de dood namelijk laten
 leiden door wetenschappelijk medisch inzicht en de medische ethiek.'

 's Mijnsinziens liegen dergelijke citaten er niet om en ze lijken mijn
 stellingname te ondersteunen. Ik wist dat het erg was maar ik moet
 toegeven dat ook ik het aantal moorden, als ik had moeten schatten,
 een factor drie of zo lager zou hebben gelegd.

 Het is duidelijk dat het voorstel, dat er nu ligt, en dat de verant-
 woordelijkheid voor een euthanasie legt bij de arts in plaats van bij
 de patient, dergelijke praktijken alleen maar zal bevorderen. Bovendien
 tonen bovenstaande citaten aan welk een gevaar er in de ethiek schuilt.
 Over en paar jaar is die weer heel anders maar zie maar eens een wet
 af te schaffen... een wet verandert niet met wat er nu weer in de mode
 is.

 Tenslotte nog een reactie. Ik schreef eerder:
>Wat is er nou toch tegen dat als iemand euthanasie wil, men bij op het
>postkantoor een aanvrage-formulier kan vinden, dit invult en opzendt,
>waarna er even iemand langs komt die checkt of iemand dit allemaal uit
>vrije wil doet waarna de zaak in alle rust wordt beklonken ?

 Pieter Lodder  <P.H.Lodder at ATO.DLO.NL> reageerde hierop met:
>Wie o wie wordt die persoon die even langs komt om te checken of je alles
>wel uit vrije wil hebt gedaan?

 De enige persoon die altijd nodig is bij een euthanasie is een apotheker:
 die moet immers het goedje leveren waarmee iemand geholpen wordt. De
 instantie, die het door mij geponeerde formuliertje ontvangt, zou het
 verzoek kunnen doen doorgeleiden naar een apotheker die aan dergelijke
 zaken wil meewerken. Die gaat dan langs met het goedje, checkt de
 identiteit van de persoon en vraagt of het formulier uit vrije wil
 ondertekend is, en dat is -als het antwoord bevestigend zij- voldoende.
 Voordeel van een dergelijke constructie is tevens dat de enige persoon
 die heeft doorgeleerd voor het effect van gif op het menselijk organisme,
 bij de euthanasie aanwezig is. Tenslotte kan er altijd iets mis gaan.


 Marc Fluks