Asielbeleid in het Verdrag van Amsterdam

[Daniel.HANEKUYK at DG3.CEC.BE]

Nadat de Europese commissie woensdag besloot om de 
opvang van de Kosovaarse asielzoekers in de naastgelegen 
landen te subsidieren met Euro 250 miljoen, was het te 
kort dag voor de 3-maandelijkse JUBI Raad van Ministers 
om een precedent te scheppen voor het EU asielbeleid.  

Het Verdrag van Amsterdam, dat op 1 mei in werking 
treedt, zegt dat als de Raad niet binnen 5 jaar met 
unanimiteit en asielbeleid formuleert, het daarna met 
gekwalificeerde meerderheid kan. Controle door het 
Europees Parlement is niet voorzien _ issue voor een 
nieuwe Inter-Gouvernementele Conferentie?

Daniel Hanekuyk
=======================================================
Asielbeleid in het Verdrag van Amsterdam

Op het gebied van asiel omvat het Verdrag criteria en 
instrumenten voor de vaststelling van de lidstaat die 
verantwoordelijk is voor de behandeling een asielverzoek 
dat door een onderdaan van een derde land wordt 
ingediend in één van de lidstaten. 

Daarnaast schrijft het Verdrag de ontwikkeling van 
minimumnormen voor betreffende: 

- de opvang van asielzoekers in de lidstaten; 
- het aanmerken van onderdanen van derde landen als 
vluchteling; 
- procedures in de lidstaten voor de toekenning of 
intrekking van de vluchtelingenstatus; 
- tijdelijke bescherming aan ontheemden uit derde landen 
die niet naar hun land van oorsprong kunnen terugkeren en 
voor personen die anderszins internationale bescherming 
behoeven.

Sinds het Verdrag van Maastricht is de Unie gebaseerd op 
drie pijlers:

1. de Europese Gemeenschappen (gebaseerd op de 
Verdragen van Parijs en Rome en de Europese Akte) en 
waarvan de voornaamste werkterreinen de interne markt 
en de voortaan "klassieke" gemeenschappelijke 
beleidsterreinen (gemeenschappelijk landbouwbeleid, 
enz.) zijn; 
2. het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid 
(GBVB); 
3. de samenwerking op het gebied van justitie en 
binnenlandse zaken (JUBI). 

De besluitvorming in het kader van de eerste pijler is 
doeltreffender en, na het in werking treden van het 
Verdrag van Amsterdam, beter democratisch 
gecontroleerd dan in de overige twee pijlers, die een 
intergouvernementeel karakter behouden.

Door het Verdrag wordt een deel van de aangelegenheden, 
die tot dusverre binnen de derde pijler werden behandeld, 
naar de eerste pijler overgebracht. Deze zogenoemde 
"communautarisering van de derde pijler" zal van 
toepassing zijn op alles wat betrekking heeft op de 
overschrijding van de buitengrenzen, de immigratie en de 
gerechtelijke samenwerking in burgerlijke zaken. Op 
strafrechtelijk gebied en op dat van politie blijft de 
gewone samenwerking tussen regeringen en 
overheidsinstellingen bestaan, doch met een systeem dat in 
juridisch opzicht dwingender en doeltreffender is.

De communautarisering is gebaseerd op de logische band 
tussen:

- het vrij verkeer van personen (reeds in de eerste pijler); 
- de noodzaak maatregelen te nemen om de veiligheid van 
de personen binnen dezelfde ruimte te verzekeren. 

Deze communautarisering zal geschieden op basis van een 
tijdschema. Na een periode van vijf jaar, tijdens welke de 
unanimiteitsregel binnen de Raad blijft gelden, zullen de 
communautaire procedures en het stemmen bij 
gekwalificeerde meerderheid van toepassing zijn, wat zal 
leiden tot snellere en talrijker besluiten.

Wat over 5 jaar lijkt te ontbreken is de controle van het EP 
op de besluitvorming van de Raad. Zou dit democratische 
gat door een IGC voordien moeten worden gedicht? 

================================
Zie voor definities betreffende de Europese Unie: 
http://www.europa.eu.int/scadplus/leg/nl/cig/g4000.htm
http://www.dds.nl/~ecbn/almdeel2abc/0index.htm

Lees alles over het Verdrag van Amsterdam:
http://europa.eu.int/abc/obj/amst/nl/index.htm

Geconsolideerde versie van de Europese Verdragen:
http://ue.eu.int/Amsterdam/nl/traiteco/nl1.htm