<html>
<head>
<meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=UTF-8">
</head>
<body text="#000000" bgcolor="#f9f9fa">
<p>L.S.<br>
</p>
<p>Anton Jäger verwijt de postarbeideristen tegen de cultus van de
arbeid en de arbeidsethos conceptuele slordigheid. Volgens hem
moet onderscheid gemaakt worden tussen werk, inspanning en
tewerkstelling. De hedendaagse arbeidsplicht heeft alles te maken
met tewerkstelling. "Arbeid dat aanvangt met een fluitje, is geen
echte arbeid". Jäger, zo lees ik zijn essay, wil een
herwaardering van waardige arbeid die niet gekaapt kan worden door
rechtse arbeideristen. Hoe die waardigheid dan gestalte moet
krijgen wordt niet duidelijk. De Dag van de Arbeid moest van
radicaal links omgetoverd worden in Dag tegen het Arbeidsethos,
waarhij zich tegen verzet. Hij noemt het essay van Lafargue "Het
recht om lui te zijn" dat door de Duitse SPD doodgezwegen werd en
omschreven werd als een aanval op de burgermoraal. Ook de
voormalige Bond tegen het Arbeidsethos komt ter sprake en moet het
ontgelden. Verder zet Jäger vraagtekens bij een onderzoek dat
aantoont dat het overgrote deel van de werknemers haar werk niet
als zinvol ervaart en enkel uitgevoerd wordt om aan het eind van
de maand de rekeningen te kunnen betalen. Bullshit jobs dus.<br>
</p>
<p>Het is eenvoudig om de waardigheid van echte arbeid en inspanning
terug te vinden in de geschriften van Marx:</p>
<p><i>"En tenslotte biedt de arbeidsdeling ons meteen het eerste
voorbeeld van het feit, dat zolang de mensen zich in de
natuurlijke maatschappij bevinden, d.w.z. zolang de kloof tussen
het bijzondere en het gemeenschappelijke belang bestaat, zolang
dus het werk niet vrijwillig, maar volgens de natuurlijke
arbeidsdeling plaatsvindt, de eigen daad van de mens voor hem
tot een vreemde macht wordt die tegenover hem staat, die hem aan
zich onderwerpt in plaats van dat hij haar beheerst. Zodra
immers de arbeidsverdeling ontstaat heeft eenieder een bepaalde,
exclusieve werkkring die hem wordt opgedrongen en waaraan hij
niet kan ontsnappen. Hij is jager, visser, herder of kritische
criticus en moet dit blijven als hij zijn middelen van bestaan
niet kwijt wil raken; — </i><i><b>terwijl in de communistische
maatschappij, waar niemand één exclusieve sfeer van
werkzaamheid heeft, maar iedereen zich in welke richting hij
maar wil kan bekwamen,</b></i><i><b> de maatschappij de
algemene productie regelt en mij juist daardoor de
mogelijkheid geeft, vandaag dit en morgen dat te doen, ‘s
ochtends te jagen, ‘s middags te vissen, ‘s avonds veeteelt te
bedrijven en na het eten de kritiek te beoefenen, al naar
gelang ik verkies, zonder ooit jager, visser, herder of
criticus te worden. </b></i><i>Deze verstarring van de
sociale activiteit, deze consolidering van ons eigen product tot
een objectieve macht over ons, die onze controle ontgroeit, onze
verwachtingen doorkruist, onze berekeningen teniet doet, is een
van de belangrijkste momenten in de historische ontwikkeling tot
dusver. De sociale macht, d.w.z. de met een veelvoud van
zichzelf toegenomen productiekracht die voortkomt uit het
samenwerken van de onderscheiden individuen, zoals in de
arbeidsdeling ligt besloten, doet zich, omdat het samenwerken
zelf niet vrijwillig maar natuurlijk-gegeven is, aan deze
individuen niet voor als hun eigen verenigde macht, maar als een
vreemde macht die buiten hen staat, waarvan zij herkomst noch
doel kennen en die zij bijgevolg niet meer kunnen beheersen, die
integendeel een eigen reeks van fasen en ontwikkelingsstadia
doorloopt, onafhankelijk van het doen en laten van de mensen, ja
die dit doen en laten zelfs dirigeert." -- De Duitse Ideologie</i><br>
</p>
<p>Jäger gaat nergens in op de arbeidsdeling in zijn essay, de goede
trotskist dat hij is. Immers als hij dit zou vermelden dan zou hij
zijn argumentatie onderuit halen. De arbeidsdeling wordt immers
opgelegd. Als ex-trotskist ben ik het met John Zerzan eens dat we
de 'bevrijding' uit de loonslavernij en bullshit jobs moeten
zoeken in de sfeer van de arbeidsdeling. Trotski hanteerde zelf
een authentiek communistisch arbeidsethos en ging jagen, vissen,
cactussen verzamelen en kritiek bedrijven al naar gelang het hem
uitkwam. Dit soort inspanning en arbeid heeft niets te maken met
'sociale arbeid'. Dat Trotski een militarisering van de vakbonden
voorsloeg was natuurlijk direct strijdig met zijn eigen hoogst
individuele arbeidsethos. De optimist Trotski geloofde nog in de
vooruitgang en het revolutionair potentieel van de arbeidersklasse
in een tijd dat de industrialisatie pas net op gang kwam in de
SovjetUnie. <br>
</p>
<p>Vandaag leven we met de horror van de totale industrialisatie,
dus misschien moeten de vakbonden wel gemilitariseerd worden maar
dan met een omgekeerde doelstelling: het staken én verlaten van de
loonarbeid en de waardigheid van arbeid elders te gaan zoeken en
niet in de sfeer van de kapitalistische warenproductie en
economische doelmatigheid. Totale uittreding dus. Denk aan het
begrip 'mutual aid' van Kropotkin, gedeelde waren en diensten,
esthetische scheppingen en de economie van de gift.<br>
</p>
<p>Het stigma van werkloosheid moet verdwijnen, een mens moet gewoon
zelf bepalen waar hij zich voor inspant. Dit heeft niets te maken
met de ordinaire 'kanseneconomie' van D66. D66 wil alleen kansen
in de sfeer van de starre en gefixeerde arbeidsdeling. En die
kansen worden alleen uitgedeeld door de bourgeoisie, de staat en
de werkgevers natuurlijk. De hedendaagse arbeider moet inzien dat
het individuele communistische arbeidsethos van Marx en Trotski
ver te preferen valt boven de 'sociale arbeidsethos' van de
sociaal-democraten, liberalen en socialisten van links tot rechts
in een maatschappij waar het sociale weefsel zo goed als verdwenen
is.</p>
<p>Wie hedendaagse loonarbeid verricht is een verrader van de
oorspronkelijke communistische gedachte. Ewald Engelen had moeite
met mijn demontage van de burger. De macht moet bevraagd worden en
niet de machteloze burger en zijn burgermoraal. Goed burgerschap
in de ogen van de macht begint echter bij het conformeren naar de
arbeidsmoraal en de arbeidsplicht. De kapitalistische klasse en
hun vulgaire politici houden hem daarin gevangen. Het is nu zaak
dat de vakbonden dit ook gaan inzien, zich gaan militariseren, en
de loonarbeiders de waarheid vertellen dat een individuele
arbeidsethos en wederzijdse hulp ver te prefereren valt boven het
huwelijk met het kapitaal. De gemilitariseerde vakbonden moeten
het huwelijk tussen kapitaal en arbeid ontbinden en zich daarna
opheffen. Loonarbeid moet verboden worden, dat zal ook de uit de
klauwen gelopen immigratie ontmoedigen. Als er geen arbeidsmarkt
en burgelijke staat meer is dan denken Afrikanen wel twee keer na
om hier na toe te komen.<br>
</p>
<p>Het vraagstuk waardige arbeid blijft een onoplosbare aporie
zolang men vasthoudt aan industrialisering (de algemene productie
waar Marx het over heeft) en de ideologie van vooruitgang. Jäger
weigert buiten het industrieel kader van de algemene productie te
denken net als vele linkse en rechtse arbeideristen. Des te erger
voor dit feit...<br>
</p>
<p><br>
</p>
<p>René Oudeweg<br>
</p>
<p><br>
</p>
<p>Ref:<br>
</p>
<p><a class="moz-txt-link-freetext"
href="https://theanarchistlibrary.org/library/paul-lafargue-the-right-to-be-lazy">https://theanarchistlibrary.org/library/paul-lafargue-the-right-to-be-lazy</a><br>
<a moz-do-not-send="true"
href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandse_Bond_Tegen_Arbeidsethos">https://www.marxists.org/nederlands/marx-engels/1845/duitse_ideologie/index.htm<br>
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandse_Bond_Tegen_Arbeidsethos<br>
https://www.apache.be/2020/12/24/na-de-arbeid</a></p>
<p><br>
</p>
</body>
</html>