<html>
<head>
<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8">
</head>
<body text="#000000" bgcolor="#f9f9fa">
<p><br>
</p>
<div class="moz-cite-prefix">On 5/29/23 10:46, Dr. Marc-Alexander
Fluks via D66 wrote:<br>
</div>
<blockquote type="cite"
cite="mid:f0e1de04c1bb6ea4c24ce14da7371522@combidom.com">De
simpelste manier om het te begrijpen is aan te nemen dat een
deeltje beschreven kan worden door een golf en het behoeft geen
betoog dat een golf een niet-locaal verschijnsel zij (dwz: een
golf is overal ipv op 1 plek).
<br>
<br>
Van de week stond er een aardig stuk over in de krant.
<br>
<a class="moz-txt-link-freetext" href="https://www.volkskrant.nl/wetenschap/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger~b1f2de80/">https://www.volkskrant.nl/wetenschap/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger~b1f2de80/</a><br>
<br>
</blockquote>
<p><br>
</p>
<p> </p>
<div class="top-anchor"></div>
<div id="toolbar" class="toolbar-container scrolled"> </div>
<div class="container" style="--line-height: 1.6em;" dir="ltr"
lang="nl-NL">
<div class="header reader-header reader-show-element"> <a
class="domain reader-domain"
href="https://www.volkskrant.nl/wetenschap/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger~b1f2de80/">volkskrant.nl</a>
<div class="domain-border"></div>
<h1 class="reader-title">Op twee plekken tegelijk zijn: zo
werken fysici verder aan het beroemde idee van de ‘kat van
Schrödinger’</h1>
<div class="credits reader-credits"></div>
<div class="meta-data">
<div class="reader-estimated-time"
data-l10n-args="{"range":"10–14","rangePlural":"other"}"
data-l10n-id="about-reader-estimated-read-time" dir="ltr">10–14
minutes</div>
</div>
</div>
<hr>
<div class="content">
<div class="moz-reader-content reader-show-element">
<div id="readability-page-1" class="page">
<section>
<figure
data-element-id="0a306f63-9da5-4497-a4f5-09291e9f43e2">
<picture
data-element-id="0a306f63-9da5-4497-a4f5-09291e9f43e2">
<source type="image/webp"> <source type="image/jpeg">
<img data-credit="Beeld Elki Boerdam"
data-original="https://img.volkskrant.nl/678ed0134b5a16d835d2d1de5771497a9af737dc/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
data-title="null" data-height="889"
data-width="1240" alt="null Beeld Elki Boerdam"
src="https://img.volkskrant.nl/678ed0134b5a16d835d2d1de5771497a9af737dc/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
class="moz-reader-block-img" width="1240"
height="889"> </picture>
<p></p>
<figcaption><span>Beeld Elki Boerdam</span></figcaption>
<p></p>
</figure>
<p
data-element-id="8650-9cc0-7c8c-30ea-472e-9852-d9ff-ea8e">
Het is misschien wel het meest duizelingwekkende idee
uit de moderne natuurkunde: dat de realiteit zich op de
allerkleinste schaal totaal anders gedraagt dan we
gewend zijn. </p>
<p
data-element-id="19e9-b8f1-de46-5bf1-a56e-ab44-f2d4-6133">
Neem bijvoorbeeld elementaire deeltjes, de kleinst
mogelijke bouwsteentjes van alles. Hoe klein of groot je
het ook bedenkt, of het nu mensen, wolkenkrabbers,
pantoffeldiertjes of zelfs complete sterrenstelsels
zijn, alles bestaat uit zulke minuscule deeltjes. Die
deeltjes worden geregeerd door de tegendraadse wetten
van de quantumfysica, die onder meer toestaan dat ze op
meerdere plekken tegelijk zijn. ‘Superpositie’, heet dat
in quantumkringen. Als mens kun je nooit tegelijk op de
Martinitoren én het Empire State Building zijn, maar in
die kleinedeeltjeswereld kan dat wel. </p>
<div
data-element-id="f886fea2-b864-4abf-8b84-695eb7e794e9">
<p
data-element-id="dca5-b294-0f99-91d1-228c-514a-6b52-999e">
<b>Over de auteur</b><b><br>
</b><a
href="https://www.volkskrant.nl/auteur/George%20van%20Hal">George
van Hal</a> schrijft voor <i>de Volkskrant</i> over
sterrenkunde, natuurkunde en ruimtevaart. Hij
publiceerde boeken over alles van het heelal tot de
kleinste bouwstenen van de werkelijkheid. </p>
</div>
<p
data-element-id="79b0-2cfe-eb7c-99cf-7aaa-4cb0-5407-a7af">
De vraag die zich daarbij opdringt: vanwaar dat
verschil? Waarom kunnen deeltjes iets wat voorwerpen uit
de wereld van alledag niet kunnen? Bestaat er een grens?
En misschien nog wel belangrijker: wat onthult dat over
de basisregels waarop onze gehele werkelijkheid rust? </p>
<p
data-element-id="f349-027e-3434-cd8b-efff-a475-8b54-dcfe">
In de jacht op antwoorden proberen fysici daarom de
minuscule quantumwereld, met haar bizarre wetten, op te
rekken naar de onze. En dat levert steeds grotere
successen op. Letterlijk. </p>
<p
data-element-id="0480-ee10-192a-cd6b-1ced-7865-d157-5ab8">
Neem het experiment dat fysici eind april beschreven <a
href="https://www.science.org/doi/10.1126/science.adf7553"
target="_blank">in het vakblad <i>Science</i></a>.
Daarin tonen ze hoe ze een kristalletje van 16,2
microgram tegelijk in twee richtingen laten trillen: van
noord naar zuid én van links naar rechts. Total bizar
natuurlijk: alsof je hossend op de moderne
Snollebollekes-klassieker <i>Links rechts</i> tegelijk
beide richtingen uit danst. </p>
<h3
data-element-id="29e3-bf21-1fcd-b2f0-f11c-d040-027d-a121">
De kat van Schrödinger </h3>
<p
data-element-id="b013-cd95-eb40-8d87-19b3-55db-30e6-16bf">
Natuurlijk klinkt 16,2 microgram als weinig, maar naar
quantummaatstaven is het gigantisch. Het kristalletje
bestaat uit zo’n honderd biljard atomen,
100.000.000.000.000.000, een 1 met – tel ze maar – 17
nullen. En dat terwijl de vorige recordhouder ‘slechts’
zo’n <a
href="https://www.volkskrant.nl/wetenschap/tweeduizend-atomen-zijn-tegelijk-op-twee-plaatsen-fysici-vestigen-nieuw-deeltjesrecord~b0f86f9e9/"
target="_blank">tweeduizend atomen in superpositie</a>
wist te brengen. Met dit experiment beginnen fysici
zelfs de grens te benaderen van een van de beroemdste
gedachtenexperimenten uit de natuurkunde: dat van ‘de
kat van Schrödinger’. </p>
<p
data-element-id="b726-4803-f8be-7ae1-6d98-ce4b-d458-889c">
Dat experiment werd 88 jaar geleden bedacht door fysicus
Erwin Schrödinger. Hij stelde zich een kat voor in een
doos met een dichte deksel. In die doos zit een dodelijk
gif in een glazen flesje. Dat flesje kan door een
willekeurig quantumproces kapotgaan, bijvoorbeeld het
wel of niet radioactief vervallen van een atoom. Dat
verval stuurt vervolgens een mechanisme aan waarmee het
flesje kapotgaat. Komt het gif vrij, dan sterft de kat.
Gebeurt dat niet, dan blijft hij leven. De kat, zo
extrapoleerde Schrödinger uit de quantumfysica, verkeert
zo lang de doos dicht blijft in een superpositie van
dood en levend. </p>
<p
data-element-id="04c5-9b56-9d34-27d3-4e92-0cf2-7b13-206a">
Dat is overigens geen metafoor. ‘Onze taal schiet tekort
wanneer we het over superposities hebben’, zegt fysicus
Oriol Romero-Isart van de universiteit van Innsbruck.
Bij het vermengen van leven en dood kan vrijwel niemand
zich echt iets voorstellen. Net zomin als bij deeltjes
die op meerdere plekken tegelijk zijn. ‘Ik zie het
altijd voor me als een wazig plaatje: een deeltje dat is
uitgesmeerd over verschillende locaties’, zegt hij. Zo
ook bij Schrödingers kat: in de doos zouden leven en
dood op bijna magische wijze vermengd zijn. </p>
<figure
data-element-id="2eb385ad-3f6d-4096-ab67-bd7ae6a2150b">
<picture
data-element-id="2eb385ad-3f6d-4096-ab67-bd7ae6a2150b">
<source type="image/webp"> <source type="image/jpeg">
<img data-credit="Beeld Elki Boerdam"
data-original="https://img.volkskrant.nl/a57b92350ff264e6a364d9a570476b24158fdb8b/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
data-title="null" data-height="800"
data-width="1240" alt="null Beeld Elki Boerdam"
src="https://img.volkskrant.nl/a57b92350ff264e6a364d9a570476b24158fdb8b/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
class="moz-reader-block-img" width="1240"
height="800"> </picture>
<p></p>
<figcaption><span>Beeld Elki Boerdam</span></figcaption>
<p></p>
</figure>
<figure
data-element-id="cab6de29-8312-409e-a749-781fc171711e">
<picture
data-element-id="cab6de29-8312-409e-a749-781fc171711e">
<source type="image/webp"> <source type="image/jpeg">
<img data-credit="Beeld Bettmann Archive"
data-original="https://img.volkskrant.nl/1fa5860ca945a926d7afc2aa3997099bdbe8144e/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
data-title="Fysicus Erwin Schrödinger."
data-height="1560" data-width="1240" alt="Fysicus
Erwin Schrödinger. Beeld Bettmann Archive"
src="https://img.volkskrant.nl/1fa5860ca945a926d7afc2aa3997099bdbe8144e/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
class="moz-reader-block-img" width="771"
height="969"> </picture>
<p></p>
<figcaption><cite>Fysicus Erwin Schrödinger.</cite><span>Beeld
Bettmann Archive</span></figcaption>
<p></p>
</figure>
<h3
data-element-id="cdac-1e20-c379-dab9-f74b-7717-1dfb-eadd">
Decoherentie </h3>
<p
data-element-id="b79c-8a77-efbe-bab8-42a8-16a0-e42d-7e78">
Schrödinger bedacht het experiment ooit om de meest
gangbare interpretatie van de quantumfysica te
ridiculiseren: wanneer je al redenerend tot zulke
evident onzinnige conclusies komt, klopt er iets niet,
wilde hij ermee zeggen. Opmerkelijk is daarom dat het
idee tegenwoordig juist dient als hulpmiddel om
quantumfysica aan leken uit te leggen. </p>
<p
data-element-id="316a-bfbe-a793-05d0-d9d5-40a0-252d-12d6">
‘Dood en levend tegelijk’ blijkt immers een handig
voorbeeld van superpositie, terwijl de dichte deksel van
de doos meteen een tweede eigenaardigheid van de
quantumfysica illustreert: het feit dat superpositie
slechts bestaat totdat je gaat kijken. Of,
natuurkundiger: totdat iemand een meting verricht. Zodra
je gaat meten, verdwijnt de superpositie. De kat is dan
dood óf levend, een deeltje is niet langer uitgesmeerd,
maar scherp. </p>
<p
data-element-id="099b-b9a5-7789-ab60-6f88-0831-8aab-eb3c">
‘Het moderne inzicht is dat er geen grens bestaat tussen
de quantumwereld en die van alledag’, zegt fysicus Carlo
Beenakker van de Universiteit Leiden. Er is dus niets
fundamenteels dat verhindert dat biljartballen, katten
of zelfs mensen in superpositie geraken. </p>
<p
data-element-id="6645-f4f9-67f2-397b-3127-56dc-8be0-445e">
Dat zoiets nooit gebeurt, heeft alleen een praktische
reden. ‘In de echte wereld raak je continu verstrengeld
met alles om je heen’, zegt Beenakker. Fysici spreken
van ‘verstrengeling’ wanneer twee deeltjes
quantummechanisch met elkaar verbonden raken, ook zonder
dat er iets fysieks is dat ze aan elkaar vastmaakt. Die
massale verstrengeling van alles met alles vangt
voorwerpen in de wereld van alledag in een soort
onzichtbaar quantumspinnenweb. </p>
<p
data-element-id="330d-fe51-98ed-7b24-1c50-70ba-a7bb-78d0">
Eén enkele waarneming – een lichtdeeltje dat op je oog
valt, een warmtetrilling die je huid raakt, de wind die
door je haren blaast – is vervolgens al genoeg om dat
hele web van deeltjes tegelijk van hun superposities te
ontdoen. Alsof je simultaan miljarden en miljarden dozen
uit Schrödingers gedachtenexperiment opent. Die overgang
van quantumnatuurkunde naar het alledaagse heet in de
natuurkunde ‘decoherentie’. </p>
<figure
data-element-id="3636e5f6-bfa4-4079-9072-a5e053de08e1">
<picture
data-element-id="3636e5f6-bfa4-4079-9072-a5e053de08e1">
<source type="image/webp"> <source type="image/jpeg">
<img data-credit="Beeld "
data-original="https://img.volkskrant.nl/bc1a0769054a716eb1fd2097302e132dbb006d91/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
data-title="null" data-height="1347"
data-width="1240" alt="null Beeld "
src="https://img.volkskrant.nl/bc1a0769054a716eb1fd2097302e132dbb006d91/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
class="moz-reader-block-img" width="607"
height="659"> </picture> </figure>
<h3
data-element-id="a750-a5b0-ee21-10f7-8449-4505-eaeb-2ddb">
Zwaartekracht </h3>
<p
data-element-id="13b9-ce47-422d-c7df-3591-507f-326b-e93f">
‘Het mechanisme achter decoherentie wordt<b> </b>goed
begrepen’, zegt Romero-Isart. De belangrijkste
resterende vraag is daarom: hoelang kun je het
uitstellen? Dat is onder meer relevant wanneer je een
quantumcomputer wilt bouwen, een futuristisch rekenbeest
dat de wetten van de quantumfysica gebruikt en daarom
zolang mogelijk beschermd moet blijven tegen
decoherentie. </p>
<p
data-element-id="3f99-31ec-1729-ee75-dd34-c874-67f1-c3cb">
Op een fundamenteler niveau kunnen de antwoorden op
zulke vragen bovendien meer onthullen over de manier
waarop de werkelijkheid in haar diepste wezen werkt.
Bestaat er bijvoorbeeld een punt waarop voorwerpen
simpelweg te zwaar worden voor quantumeffecten? Volgens
sommige fysici is de quantumfysica niet zo gediend van
zwaartekracht: hoe zwaarder iets is, hoe sneller het dan
zijn quantumeigenschappen verdient. </p>
<p
data-element-id="b9f4-8b51-7fb3-f59c-9062-927f-53a6-7779">
Anderen, zoals Romero-Isart, hopen juist dat de
zwaartekracht van quantumvoorwerpen ons iets nieuws gaat
leren. ‘Ik ben echt benieuwd wat er gebeurt met het
zwaartekrachtsveld van een zwaar voorwerp in
superpositie’, zegt hij. Volgens de algemene
relativiteitstheorie van Einstein is zwaartekracht in
essentie slechts een kromming van ruimte en tijd,
vergelijkbaar met de kuil die een zware loden bal
veroorzaakt wanneer je die op een schuimrubberen mat
legt. ‘Raken de ruimte en tijd rond zo’n voorwerp dan
zelf óók in superpositie?’, vraagt Romero-Isart. ‘Dat is
echt terra incognita, totaal onontgonnen terrein. We
hebben geen enkele theorie om te voorspellen wat er dan
zal gebeuren.’ </p>
<h3
data-element-id="50a2-1559-274e-0bc9-f755-82fe-4d80-c6e8">
Interferentiepatroon </h3>
<p
data-element-id="6b71-565e-36cd-69db-4e7e-15f1-270f-ba2f">
Fysici gebruiken twee methoden om de quantumgrenzen
steeds verder op te rekken: dingen laten trillen in
meerdere richtingen, of experimenten met
interferentiepatronen, zoals het zogeheten
tweespletenexperiment. Daarbij maakt men gebruik van het
feit dat deeltjes ook golven zijn, een andere vreemde
conclusie uit de wereld van de quantumfysica. </p>
<p
data-element-id="defb-45f9-c326-e9a3-c001-1a5a-e4b5-12b5">
Of, nou ja, vreemd: eigenlijk is dat juist heel
inzichtelijk, vindt Beenakker. ‘Bij golven is het niet
zo raar dat ze op meerdere plaatsen tegelijk kunnen
zijn. Het maakt de quantumfysica begrijpelijker.’ </p>
<p
data-element-id="e14f-f048-5a83-cf06-b523-c89b-adfe-12fc">
Wanneer je in een vijver twee stenen laat vallen, zullen
de golven die ontstaan elkaar overlappen. Fysici noemen
dat een interferentiepatroon. Omdat ook deeltjes golven
zijn, gebeurt iets soortgelijks wanneer je deeltjes door
twee spleten laat stromen. Elke spleet doet daarna
dienst als het steentje in de vijver, zodat achter beide
spleten golven ontstaan. Ook hier overlappen die elkaar
en maken ze een interferentiepatroon. </p>
<figure
data-element-id="da75dc89-095b-413a-b33e-d3f3a94076b9">
<picture
data-element-id="da75dc89-095b-413a-b33e-d3f3a94076b9">
<source type="image/webp"> <source type="image/jpeg">
<img data-credit="Beeld Elki Boerdam"
data-original="https://img.volkskrant.nl/90ce163f7bbc896e914cdc68953ba55a02c4c7ce/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
data-title="null" data-height="895"
data-width="1240" alt="null Beeld Elki Boerdam"
src="https://img.volkskrant.nl/90ce163f7bbc896e914cdc68953ba55a02c4c7ce/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
class="moz-reader-block-img" width="1240"
height="895"> </picture>
<p></p>
<figcaption><span>Beeld Elki Boerdam</span></figcaption>
<p></p>
</figure>
<p
data-element-id="c022-aea8-1263-7af4-acc3-8f7a-41e8-0b57">
Maar nu komt de crux: dat werkt zelfs wanneer je maar
één deeltje tegelijk op die twee spleten afstuurt. In de
alledaagse wereld zou niets kunnen overlappen en
interfereren, maar in de quantumwereld duikt toch het
interferentiepatroon op. De enige verklaring? Dat ene
deeltje moet simultaan door beide spleten gaan. </p>
<p
data-element-id="9841-cfd7-51b0-711a-8639-a6db-d9a7-7a5d">
Met dat experiment boekten fysici tot nog toe de
grootste successen in het opschalen van quantumeffecten.
Het vorige record, met een molecuul bestaand uit
tweeduizend atomen, werd op die manier geboekt. ‘En wij
denken nu ook na over mengvormen: iets dat je én laat
trillen én met zichzelf laat interfereren’, zegt
Romero-Isart. </p>
<h3
data-element-id="ab35-73f8-1a84-67a5-ecf6-d9c5-765b-03ca">
Beerdiertjes in superpositie </h3>
<p
data-element-id="6303-d4e1-70fb-76e7-0f1e-6965-b498-e7c0">
Romero-Isart droomt bovendien al jaren van de volgende
revolutionaire stap: het in superpositie brengen van
levende wezens. ‘We naderen nu het punt waarop zoiets
mogelijk wordt’, zegt hij. Zijn belangrijkste kandidaat
heeft hij al: het beerdiertje. Dat schier onverwoestbare
microwezen overleefde eerder tijdens experimenten al
eens in het vacuüm van de ruimte, aan de buitenkant van
internationaal ruimtestation ISS. En in 2021 doken zelfs
al berichten op van verstrengelde beerdiertjes, al <a
href="https://www.volkskrant.nl/wetenschap/hoe-het-minuscule-beerdiertje-een-zwakte-onthult-in-de-moderne-wetenschap~b68fd958/">bleek
dat later schromelijk overdreven</a>. </p>
<p
data-element-id="4530-2161-8462-92c7-91f3-bd5a-f4a8-9b31">
‘De grootste uitdaging als je micro-organismen in
superpositie wilt brengen, is om ze te isoleren van de
omgeving’, zegt hij. Je moet ze extreem koelen en in een
vacuüm stoppen om te voorkomen dat ze informatie
uitwisselen met de omgeving. Bij het beerdiertje kan dat
nog, maar daarna is het wel klaar. De meeste andere
organismen overleven zo’n behandeling niet. </p>
<figure
data-element-id="6a3ec09d-e17d-4e94-92e4-9cd85b6e1342">
<picture
data-element-id="6a3ec09d-e17d-4e94-92e4-9cd85b6e1342">
<source type="image/webp"> <source type="image/jpeg">
<img data-credit="Beeld Getty "
data-original="https://img.volkskrant.nl/efcb6a892aee58e09fb5ea5f5f9b619547deeed0/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
data-title="Het beerdiertje lijkt momenteel de beste
kandidaat voor experimenten met het in superpositie
brengen van levende wezens." data-height="930"
data-width="1240" alt="Het beerdiertje lijkt
momenteel de beste kandidaat voor experimenten met
het in superpositie brengen van levende wezens.
Beeld Getty "
src="https://img.volkskrant.nl/efcb6a892aee58e09fb5ea5f5f9b619547deeed0/op-twee-plekken-tegelijk-zijn-zo-werken-fysici-verder-aan-het-beroemde-idee-van-de-kat-van-schrodinger"
class="moz-reader-block-img" width="567"
height="425"> </picture>
<p></p>
<figcaption><cite>Het beerdiertje lijkt momenteel de
beste kandidaat voor experimenten met het in
superpositie brengen van levende wezens.</cite><span>Beeld
Getty</span></figcaption>
<p></p>
</figure>
<p
data-element-id="fa0b-6b2c-4e80-ea2e-f8bc-d228-02dc-9e29">
‘Een échte kat van Schrödinger, laat staan een mens, is
dus absoluut uitgesloten’, zegt Romero-Isart. En zelfs
als je het op de een of andere manier voor elkaar zou
krijgen een mens bij zo’n experiment in leven te houden,
zal het alsnog mislukken. ‘Stel dat je tegelijk in de
woonkamer en in de keuken bent, in superpositie’, zegt
hij. ‘Dan nog zie je zodra je je ogen opent waar je
bent. En het gaat niet alleen om kijken, echt élke
interactie verstoort de superpositie.’ </p>
<p
data-element-id="1028-21b7-3b43-72f0-d84e-47ef-b394-8c2f">
De huidige experimenten laten daarom vooral zien dat
Schrödinger, geheel in quantumstijl, simultaan gelijk én
ongelijk had. Een kat in superpositie blijft door
decoherentie altijd onmogelijk. Tegelijk kan wat hij
voorstelde op kleinere schaal wél, mogelijk zelfs met
levende microwezens. En die conclusie voelt in 2023 nog
net zo bizar en onvoorstelbaar als 88 jaar geleden. </p>
</section>
</div>
</div>
</div>
<div> </div>
<div aria-owns="toolbar"></div>
</div>
</body>
</html>