<html>
<head>
<meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=UTF-8">
</head>
<body text="#000000" bgcolor="#f9f9fa">
<p>Boek signalement<br>
</p>
<p>De romans van Grunberg hebben me nooit zo kunnen bekoren,
uitgezonderd Tirza waarvan het verhaal wel is blijven hangen. Ik
acht de kracht en de kettersheid van het essay groter dan dat van
de slapstickroman. Filosofen hebben maar beperkt geduld voor de
roman. Vorige week verscheen zijn nieuwe essaybundel over
schrijverschap en lezen, genaamd <i>Waarheidsliefde en biefstuk</i>.
Ik zag een exemplaar liggen bij Koops boekhandel en aangezien ik
van de essay houd heb ik Grunberg maar in een jute tas meegenomen.
De juxtapositie van de titelcombinatie biefstuk en waarheidsliefde
zal wel iets te doen hebben met het lijvige boekwerk totdat ik de
herhaalzinnetje <i>"Mijn gewaad is bruin"</i> in het essay over
Ginzburg. Neen, dacht ik, de biefstuk van Grunberg is bruin.
Aangezien ik niet zo'n Grunberg kenner ben acht ik mij niet in
staat om de juiste kleur toe te kennen aan het schrijverschap van
Grunberg. <br>
Bij het FACT team van het Vincent van Gogh instituut waar ik
sinds jaar en dag 'in behandeling' ben werken ze ook met kleuren:
blauw is opgenomen met crisismaatregel of gedetineerd, geel is
zorgmachtiging en ambulant. De gelen komen slechts 1 maal per week
in het teamoverleg ter sprake. Zoals de GGZ cliënten, patiënten,
zorgmijders en zorgvragers ingedeeld worden in alarmerende kleuren
zo zou men ook schrijvers in kleuren kunnen classificeren. In
Duitsland hebben ze het telkens over die <span><em>Ampelkoalition.</em></span>
Zodra er iets te combineren of te classificeren valt verschijnen
er opeens kleuren. Mij valt de lijfspreuk van de politiek
gevangene Inez Weski te binnen: <i>"kleur is mij wezensvreemd"</i>.
Nu heb ik de HEMA-kleuren op de omslag goed bestudeerd en ben tot
de conclusie dat Grunberg ook een geel wespenaura heeft (de zwarte
contouren van zijn afbeelding is omgeven met de kleur geel), de
rest van het boekwerk is zelf donkerroze. Hema dus, en geen Franse
omslag. Grunberg schrijft dat schrijven annexeren is. Ik zal het
gele aura niet snel annexeren daarvoor ben ik toch maar een
gelegenheidsschrijvertje. De kleur geel is mij al toegewezen door
lieden die er verstand van hebben. Ik vind mijn draai wel in het
sturen van gepeperde klachtbrieven naar de Klachtencommissie van
het VVGi en de GD (geneesheer--directeurgod) van repliek dienen
als hij mijn herhaald verzoek om naar het buitenland te reizen
afwijst. Ik had vannochtend een klachtzitting over deze Chinese
beslissing. <br>
Het herhaalzinnetje is net als de mantra begiftigd met de
kracht van de herhaling, ook als er eigenlijk niets onder woorden
te brengen valt. Als ik door mijn raam kijk naar de vogelboom
tegenover mij zie ik dat de kauw zwart is. De kauw is zwart. Bruin
is de kleur van het mengsel, van de poep. Schrijvers van sierproza
zou men regenboogschrijvers kunnen noemen, omdat ze de aandacht op
het mooie proza willen vestigen en niet het medegedeelde. Grunberg
is geen regenboogschrijver, zijn stijl lijkt totaal niet op
Belgisch sierproza. Het is gewoon een gele. Geel staat onder
kenners ook bekend als de kleur van de waanzin. Ik zal zeker een
bepaalde zin uit dit boek gaan annexeren maar niet de biefstuk of
het bruine gewaad. Het herhaalwaanzinnetje. Maar vandaag is de
kauw zwart.</p>
<p><br>
</p>
<p>Waarheidsliefde en biefstuk<br>
Arnon Grunberg<br>
Van Nijgh en Ditmar 2023<br>
Hardcover, 568 p. (met zwarte leestint)<br>
</p>
<br>
<p>René Oudeweg/<br>
Venlo</p>
<p><br>
</p>
</body>
</html>