<html>
<head>
<meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=UTF-8">
</head>
<body text="#000000" bgcolor="#f9f9fa">
<p> </p>
<div id="toolbar" class="toolbar-container"> </div>
<div class="container" style="--line-height: 1.6em;" dir="ltr"
lang="nl">
<div class="header reader-header reader-show-element"> <a
class="domain reader-domain"
href="https://indepen.nl/yesilgoz-mensen-die-onzin-uitkramen-boezemen-geen-angst-in/">indepen.nl</a>
<h1 class="reader-title">Yeşilgöz: mensen die onzin uitkramen
boezemen geen angst in</h1>
<div class="credits reader-credits">Gepubliceerd 5 seconden
geleden op 7 november 2022</div>
<div class="meta-data">
<div class="reader-estimated-time" dir="ltr">7-9 minutes</div>
</div>
</div>
<hr>
<div class="content">
<div class="moz-reader-content reader-show-element">
<div id="readability-page-1" class="page">
<div>
<p>2021: Ondergetekende heeft 2 dochters, (destijds)
eentje van 12 en eentje van 14. Hun karakters
verschillen enorm. De jongste is ondernemend en op het
recalcitrante af, de oudste bezit een wijsheid en geduld
die je pas bij een 25-jarige zou verwachten. Allebei
zijn ze nuchter, broodnuchter. Ze hebben alle
noodzakelijke vaccinaties gehad, met de nadruk op
‘noodzakelijk’, want ten tijde van de Mexicaanse griep
schoven ze niet aan in de gymzaal bij hun klasgenootjes
voor een prikje. Vader en moeder doorzagen de onzin van
deze vaccinatie, de Mexicaanse griep was allang het land
uit en de overheid zat in haar maag met een tankwagen
vol vaccins. Later bleek narcolepsie een onevenredig
grote en vervelende bijwerking van dit vaccin te zijn,
en zijn de getroffen ouders door de overheid
schadeloosgesteld, niet dat die kinderen daarmee
geholpen zijn overigens.</p>
<p>Ergens medio 2020 is beide dochters rustig uitgelegd
dat zij geen enkel risico lopen met corona, dat ze even
niet naar oma moeten gaan als ze zich grieperig voelen,
en dat vader en moeder gezond genoeg zijn om er ook
zonder kleerscheuren vanaf te komen. Ik had ze uitgelegd
dat de slogan ‘je doet het voor de ander’ niet klopt en
dat het een drukmiddel van de politiek is om je,
geholpen door de media, te verleiden om je te laten
vaccineren. Dat begrepen ze. Klasgenoten die ziek werden
van corona waren een weekje van school, meer niet. Ze
waren vaak ook maar enkele dagen ziek, de rest van de
tijd zaten ze in gedwongen quarantaine. Er was geen
enkele oma of opa overleden ‘dankzij’ de kleinkinderen.
We kenden sowieso niemand in onze directe omgeving die
aan corona was overleden, alleen ‘van horen zeggen’.
Toen ‘de jeugd’ aan de beurt was om te vaccineren ging
deze massaal naar de prikstraten, tot verbijstering van
ondergetekende, maar ook van ‘mijn’ beide dames. Waarom?
Ik kon het ze niet uitleggen maar gaf hun het vertrouwen
dat het niet noodzakelijk was. In beide klassen waren ze
plots de grote uitzondering, bij de jongste nog 2 andere
klasgenootjes, bij de oudste geen één. Enkele
klasgenootjes werden flink ziek na de 1<sup>e</sup> en 2<sup>e</sup>
prik, dat was voor beide dames de doorslaggevende
aanleiding om het vooral níét te doen overigens.</p>
<p>In augustus 2021 ontstond de ‘discussie’ over het CTB
(Corona Toegangs Bewijs) en als ouder zag ik de bui al
hangen. Worden mijn kinderen straks uitgesloten of gaan
ze de grens bij 18 jaar leggen? Het werd op 20 september
2021 vanaf 12 jaar, ja dus. Alleen al de gedachte dat 2
kerngezonde kinderen door hun sociale omgeving zouden
worden uitgesloten maakte me misselijk, maar ik
vertrouwde op het ‘gezond verstand’, hier gaat toch
niemand in mee?</p>
<p>Direct na de invoering van het CTB diende zich echter
al het eerste pijnlijke moment aan. De jongste, een
fanatiek hockeyster, mocht plots niet meer in de
sportkantine komen. Terwijl haar teamgenootjes binnen
zaten, kon mijn dochter buiten op de houten bank zitten.
Uit collegialiteit kwamen er wel wat teamgenootjes bij
zitten, maar de meesten zaten binnen, want het regende.
Toen ik mijn dochter wilde ophalen mocht ik plots het
sportcomplex (allemaal buitenvelden) niet eens op! Aan
de ingang stond een moeder met een geel hesje, gewapend
met een telefoon, die iedereen controleerde op de
QR-code. Verbijsterd vroeg ik haar of het nu onmogelijk
was geworden om mijn eigen dochter zelf op te halen?
Zonder blikken of blozen bevestigde zij dat… “Maar je
kunt toch wel op de parkeerplaats wachten, of niet
dan?”, beet ze mij toe. Ik moest niet zo moeilijk doen,
het was tenslotte mijn eigen keuze… De hockeyclub had
niet de meest meegaande moeder uitgekozen om de boel te
bewaken was mijn conclusie. Mijn bloed kookte, dat wel.
Ik stuurde nog een genuanceerde mail naar het bestuur
met de vraag of gedurende het contractuele seizoen
plotseling de regels veranderd mogen worden. Op een
ontvangstbevestiging na moet de inhoudelijke reactie nog
altijd komen.</p>
<p>Het volgende weekend was er een kleine kermis met ‘oud
Hollandse spelen’ in het dorp georganiseerd. De jongste
werd door het overbuurmeisje gevraagd of ze zin had om
mee te gaan. Toen ze kwam vragen of dat mocht zei ik nog
onbevangen: “tuurlijk, veel plezier”.</p>
<p>15 Minuten later stonden ze weer voor mijn neus. “Ze
hebben er allemaal hekken omheen gezet, en ik kom er
alleen met een QR-code in.” Recalcitrant als ze is, was
ze op een andere plek over het hek geklommen, maar ze
was er snel door de bewakers (dorpsgenoten uit de kroeg)
uitgevist en weggejaagd want ze had nu eenmaal geen
QR-code. Het overbuurmeisje stond er wat beteuterd bij,
zij had wél een QR-code maar was uit medelijden mee
teruggefietst. Ik kon wel door de grond zakken, waarom
doen volwassen mensen mijn kleine gezonde meisje dit
aan? Is zij nu het ‘grote gevaar’ voor deze samenleving?</p>
<p>De oudste zou dat weekend naar de bioscoop gaan met een
paar vriendinnen, dat was nog vóór de invoering van de
QR-code gepland. Haar vriendinnen hadden nog gevraagd of
ze van plan was zich te laten testen zodat ze mee kon,
maar dat had ze afgewimpeld. “Als het op die manier
moet, dan hoeft het van mij niet meer. Ik wil gewoon
gezellig naar de film, meer niet. Daar ga ik niet
allerhande fratsen voor uithalen en uren van tevoren al
naar de stad om me te laten testen.” Ze bleef er nuchter
onder, maar of er zich onderhuids iets afspeelde was
moeilijk te bepalen, ze is nu eenmaal gesloten van aard.</p>
<p>Een week later had de oudste een schooluitstapje naar
diverse musea in Amsterdam, “want het kan weer” volgens
de schoolleiding. Het kon inderdaad weer, in een bus vol
mondkapjes naar een museum. Maar eten? Dat werd
‘elegant’ opgelost door haar klasgenootjes. Ze kon,
terwijl ze buiten moest blijven wachten, de ‘bestelling’
doorgeven aan een vriendin. Die ging het dan binnen bij
de McDonalds halen, waarna ze het samen buiten gingen
opeten. Een Tikkie loste het financiële gat op dat bij
haar klasgenoot was ontstaan. Dat was Amsterdam anno
2021, niet ver van de plek waar Willem Alexander nog op
een stille Dam in 2020 zei: “Maak niet normaal wat niet
normaal is.”</p>
<p>Vanaf dat moment zijn we als gezin de confrontatie uit
de weg gegaan. We liepen tegen een muur van onbegrip
aan, terwijl er feitelijk altijd maar één persoon met
onbegrip voor je neus hoefde te staan, en daar was geen
discussie mee mogelijk. Dat waren diegenen die zich
opwierpen als boa, bewaker namens het dorp, controleur
namens de hockeyvereniging of gewoon de eigenaar van een
restaurant waar je iedere week wel een keer kwam en die
zijn omzet niet wilde laten ruineren door een fanatieke
boa. Zijn tent zat vol met uitgelaten QR-codebezitters
die feestweekend na feestweekend vierden, dus waarom al
die sores op je nek halen? Een korte roadtrip naar de
Dolomieten werd een zware deceptie en vanaf eind oktober
zijn de luiken dicht gegaan in dit gezin en is ons
maatschappelijk leven tot stilstand gekomen. We zullen
het nooit begrijpen, we zullen er nooit begrip voor
kunnen opbrengen. Op 19 december 2021 ging het hele land
in lockdown, en hoe gek dat ook moge klinken, dat was
een opluchting; ‘we’ zaten weer allemaal als ratten
gevangen in hetzelfde schip. De lockdown voor
ongevaccineerden ging al op 20 september 2021 in, en was
voor ongevaccineerden veel meer dan een ‘normale’
lockdown, dat is velen helaas ontgaan.</p>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div> </div>
</div>
</body>
</html>