<html>
<head>
<meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=UTF-8">
</head>
<body text="#000000" bgcolor="#f9f9fa">
<p> </p>
<article class="LB-pagezone LB-artikel">
<figure class="LB-storyimage LB-storyimage--cover
LB-storyimage--main">
<div class="LB-embed">
<div class="LB-embed__content"><a class="LB-storyimage__link
js-bro-gallery" data-bro-zoom="false" data-bro-caption="In
Arcen is de Limburgse vlag gehesen om de ‘overwinning’ op
het hoogwater te vieren. "
href="http://media.cdn.pagesuite.com/articles/9af29cb7-7636-4b1d-8f45-d276af718648/2021-07-21/image-aea0a6ea-e99d-11eb-bc5f-92b852f8e2ac-8124f198-e985-11eb-bc5f-92b852f8e2ac.jpg"><img
data-bro-height="1515" data-bro-width="2048"
class="LB-storyimage__img"
src="http://media.cdn.pagesuite.com/articles/9af29cb7-7636-4b1d-8f45-d276af718648/2021-07-21/image-aea0a6ea-e99d-11eb-bc5f-92b852f8e2ac-8124f198-e985-11eb-bc5f-92b852f8e2ac.jpg"
width="1252" height="926"></a></div>
<div class="LB-storyimage__text">
<div class="LB-storyimage__caption"><span class="credit">LAURENS
EGGEN</span></div>
</div>
</div>
</figure>
<div class="js-update-text" style="font-size: 18px;">
<div class="LB-container">
<header class="LB-container__inner">
<header>
<div class="LB-header">elkaar helpen </div>
<h1 class="LB-headline LB-headline--large">Solidair,
zolang het duurt</h1>
</header>
</header>
<div class="LB-container__inner">
<div class="LB-introduction LB-introduction--default">
<p>De waterramp heeft een enorm gevoel van saamhorig- heid
in mensen naar boven gebracht. Burgers willen
gedupeerden helpen. Maar dat gevoel verdwijnt ook weer
als het ergste leed is geleden. </p>
</div>
<div class="LB-byline">
<p class="author-description">Door Carola de Boer en
Hennie Jeuken</p>
<p class="location">Tegelen/Maastricht </p>
</div>
<div class="LB-body">
<p>De beelden van een onder water gelopen Valkenburg waren
verschrikkelijk om te zien, zegt de 36-jarige muzikant
Dave Detillon uit Tegelen. „Ik heb vrienden in die
streek die me foto’s lieten zien. Heftig gewoon.
Valkenburg is gewoon kapot! Samen met een vriend van me,
Sam Vervoort, heb ik meteen een doneeractie opgezet.
Mijn gevoel zei dat ik dit móest doen. Juist voor die
mensen die straks qua vergoedingen tussen wal en schip
vallen. Er is al bijna 35.000 euro gestort. Mensen
schrijven me: ‘Mijn Limburgs hart huilt’.” </p>
<p class="title-text">Redden</p>
<p>Duizenden mensen hebben de afgelopen dagen duizenden
gedupeerden geholpen. Hele dorpen stonden klaar om
zandzakken te vullen; vrouwen uit het hele land stapten
met poetsspullen en huisraad in de auto richting
Limburg; ondernemers leenden apparaten uit of gaven
gratis eten en drinken weg aan ontelbare vrijwilligers,
die onbaatzuchtig de handen uit de mouwen staken. Er
werden vrachtwagens en trailers ter beschikking gesteld
om paarden en koeien te redden in ondergelopen
weilanden; mensen boden spontaan overnachtingsplekken
aan voor mens én dier. En de acties gaan nog steeds
door. Deze week nog start een <a
href="https://www.limburger.nl/cnt/dmf20210717_93805010"
id="d382074e1590">wandelestafette</a> van Eijsden naar
Mook met een brandende olielamp om geld in te zamelen
voor de slachtoffers van het water. </p>
<p>Mensen die spontaan aanbieden om een week te helpen met
het renoveren van de huizen. En talloze mensen die uit
alle hoeken van het land met hulpgoederen komen;
trailers en vrachtwagens vol. De saamhorigheid was en is
nog steeds enorm. </p>
<p class="title-text">Slaapzak</p>
<p>Sanne Linssen, moeder van een achtstegroeper op
basisschool Valkenburg heeft de generositeit van
complete vreemden meegemaakt. Vorige week hadden ouders
een schoolverlaterskamp georganiseerd. „En toen liep
Valkenburg onder. Zo’n groot drama! Kinderen die hun
slaapzak en luchtbed al klaar hadden staan. Die spullen
zijn in één klap meegenomen door het water. Het heeft
een enorme impact op die kinderen, van wie een aantal in
een huis woont dat onder water is gelopen. De grasvelden
van het geplande kamp waren in een zee veranderd.” </p>
<p class="title-text">Scouting</p>
<p>Sanne deed een oproep op Facebook of iemand nog een
droge locatie beschikbaar had voor één nachtje, voor 35
kinderen. Ze werd overladen met aanbiedingen. „Het
bericht is duizend keer gedeeld. Er kwamen fantastische
voorstellen. We waren welkom bij een manege, op heel
veel campings, bij het Roda-stadion en bij Landal
Kasteeldomein De Cauberg. Zó fijn om te horen dat je
zoveel hulp krijgt.” Ze kozen voor het scoutinggebouw
van Sint Monulphus in Berg en Terblijt, omdat daar alles
bij de hand is. Een campingzaak uit de buurt sponsort de
ontbrekende luchtbedden en slaapzakken. „De kinderen
hebben dit echt verdiend, een klein feestje. Je gunt het
ze zo, na de ellende van het hele jaar.” </p>
<p class="title-text">Verlamd</p>
<p>Maar hulp kan ook in kleinere vorm iets groots
betekenen. Zo stak Isa Groenen (19) uit Kanne ook een
helpende hand toe. Ze werd vorig jaar getroffen door een
hersenstaminfarct waardoor ze volledig verlamd raakte,
maar wist zich een weg terug te knokken. In Meerssen
hielp ze bij het watervrij maken van een ondergelopen
woning. „Ik heb met een waterstofzuiger de bijkeuken
gedaan.” Toen ze alle waterellende zag, wilde ze iets
doen. „Ik voelde een drang om mensen te helpen. Mensen
die net als ik door mijn infarct, plots de totale
controle verloren. Ik wilde een beetje liefde
teruggeven.” </p>
<p class="title-text">Saamhorigheid</p>
<p>Kai Jonas, hoogleraar Toegepaste Sociale Psychologie
aan de Universiteit Maastricht, is niet verbaasd dat
zoveel mensen elkaar direct na de watersnoodramp willen
helpen. „Dat is een psychologisch mechanisme. Als je in
een noodsituatie een externe vijand hebt – in dit geval
het water en het weer, zeg maar de natuur – dan ontstaat
er een saamhorigheidsgevoel.” Dat is de aard van de
mens, vertelt de professor. „Dit zit in ons. Sinds
duizenden jaren kennen we een sociale
overlevingsstrategie. De mens is een sociaal dier en
kijkt als er iets gebeurt, om naar die ander. We
proberen elkaar te warmen. We willen delen.” </p>
<p>Maar dat groepsgevoel verdwijnt ook weer snel als het
ergste leed geleden is. „De identiteit van de mens is
altijd een flexibel spel tussen groeps- en individuele
identiteit. Bij nood zet je die van de groep keihard
aan. Dan help je elkaar. Maar deze batterij raakt leeg
en een paar dagen later vind je je eigen individuele
strategie belangrijker. De urgentie is weg. Je vindt dat
je voldoende hebt gedaan. Je denkt aan het vakantiehuis
dat wacht. Saamhorigheid is een golfmodel. Het
fluctueert. En dat is heel natuurlijk.” </p>
</div>
</div>
</div>
</div>
</article>
</body>
</html>