<html>
  <head>
    <meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=UTF-8">
  </head>
  <body>
    <p> </p>
    <div id="content"><a href="http://www.frankmulder.info">
        <div id="header"> <br>
        </div>
      </a>
      <div id="secondary3">
        <address>
          <a class="moz-txt-link-freetext"
href="http://www.frankmulder.info/2014-03-28/murwgebeukt-door-de-machine/">http://www.frankmulder.info/2014-03-28/murwgebeukt-door-de-machine/</a></address>
        <address> </address>
      </div>
      <div id="entries2">
        <div class="entry">
          <p><b>De Groene Amsterdammer 13 (27 maart 2014)</b></p>
          <h1> <a
href="http://www.frankmulder.info/2014-03-28/murwgebeukt-door-de-machine">Murwgebeukt
              door de machine</a> </h1>
          <span class="intro"> <b>
              <p><img
                  src="http://www.frankmulder.info/images/2014-03/kamagurka.jpg"
                  title="" alt="" class="pivotx-image align-left"></p>
              <p>De maand van de filosofie gaat dit jaar over techniek.
                Maar van de misschien wel interessantste denker
                hierover, de Fransman Jacques Ellul, heeft in Nederland
                vrijwel niemand gehoord. Hoog tijd om kennis te maken
                met ‘de man die (bijna) alles heeft voorzien’.<br>
              </p>
              <p><br>
              </p>
              <p>Tekst: Frank Mulder</p>
            </b></span>
          <p>Beeld: Kamagurka</p>
          <h5 class="western" style="margin-bottom: 0in;" lang="nl-NL">
            <div class="pivotx-wrapper"><img
                src="http://www.frankmulder.info/images/2014-04/cover.jpg"
                title="" alt="" class="pivotx-image"></div>
            <a
href="http://www.frankmulder.info/images/2014-04/murwgebeukt-door-de-machine.pdf"
              title="murwgebeukt door de machine.pdf"
              class="pivotx-download">download artikel</a></h5>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"><strong>ELLUL
              EN FILOSOFEN</strong>, dat heeft nooit goed geboterd. De
            intellectuelen in Parijs keken neer op deze provinciale
            snuiter die altijd in Pessac bleef wonen, onder de rook van
            Bordeaux. Andersom was er ook weinig bewondering. Hoe kun je
            vertrouwen op de wijsheid van een Heidegger, als die niet
            eens in staat was het discours van Hitler te doorzien? Of
            een Sartre, die keer op keer de plank missloeg in zaken die
            je kunt verifiëren, zoals de ware aard van de Sovjet-Unie?
            'Waarom zou ik hem dan geloven als hij vertelt over verheven
            zaken die ik niet kan controleren?'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Ellul was
            jurist, historicus, socioloog en theoloog. Hij hamerde er
            altijd op dat een denker zijn voeten in de modder moest
            hebben. 'Wij moeten niet denken aan de Mens, maar aan onze
            buurman Jan', schreef hij in 1951. 'Ik weiger te geloven in
            de vooruitgang der mensheid omdat ik van jaar tot jaar bij
            de mensen die ik ken, wier leven ik van nabij volg en in
            wier midden ik mij bevind, de zin voor verantwoordelijkheid
            zie afnemen, de ernst waarmee zij arbeiden zie verminderen,
            de erkenning van een waar gezag zie verdwijnen en het
            streven naar een eerbaar leven zie verslappen', terwijl ze
            vol rancune en ressentiment 'in een wanhopige worsteling
            verwikkeld zijn met al die onbekende machten om hen heen.'</p>
          <h5 class="western" style="margin-bottom: 0in;"><a
              href="http://www.frankmulder.info/tag/ellul">Overzicht van
              alle artikelen over Ellul</a></h5>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Nee, een
            vooruitgangsgelovige was Ellul niet. Maar het is een grote
            fout om hem <span>af te schrijven als een </span>romantische,
            conservatieve aartspessimist, zoals veel critici voor het
            gemak hebben gedaan en nog steeds doen. Wie zijn boeken
            leest, staat juist versteld van de actualiteit en de
            frisheid van de toekomstscenario's die in grote lijnen
            werkelijkheid aan het worden zijn. <em>L'homme qui avait
              (presque) tout prévu</em><span>, d</span>e man die (bijna)
            alles heeft voorzien<span>,</span> zo luidt dan ook het in
            Frankrijk succesvolle boek over Ellul. Het is geschreven
            door Jean-Luc Porquet, redacteur van het Franse satirische
            blad Le Canard Enchaînée. Of het nu gaat om nucleaire
            risico's, terrorisme, de opkomst van de surveillancestaat,
            de lobbydemocratie, eenzaamheid in tijden van internet,
            opstanden in arme landen of de instorting van de
            schuldeneconomie: Ellul heeft er decennia geleden al voor
            gewaarschuwd.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"><strong>HET IS
              MOEILIJK</strong> om Ellul in een hokje te stoppen. Hij
            leefde van 1912 tot 1994. Officieel doceerde hij sociologie
            en rechtsgeschiedenis aan de rechtenfaculteit in Bordeaux.
            Maar als hij achter zijn schrijftafel zat, iedere ochtend
            van zes tot acht, overschreed hij de grenzen van welk
            vakgebied dan ook. Hij schreef meer dan vijftig boeken en
            duizend artikelen<span>.</span> <span>N</span>aast
            sociologie, rechten en geschiedenis heeft hij een
            aanzienlijk theologisch oeuvre. Daarnaastwas hij
            maatschappelijk zeer actief<span>.</span> <span>H</span>et
            motto <em>Think global act local</em>, bekend van de
            mondiale milieubeweging, komt uit de koker van Ellul en z'n
            vrienden.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">In 1954
            publiceerde hij het boek dat het fundament vormde voor zijn
            verdere werk. Het verscheen in Amerika – tien jaar later
            pas, <span>op aandringen van </span>Aldous Huxley<span> </span>–
            onder de naam <em>The Technological Society</em> en sloeg
            daar in als een bom. De wereld wordt niet gestuurd door het
            kapitaal, schrijft hij, of door politiek, maar door iets
            anders: door techniek. Niet techniek in de zin van apparaten
            en machines, maar in de zin van een maatschappelijk
            ordeningssysteem dat zichzelf aandrijft, voortdurend op zoek
            naar <span>da</span>t <span>e</span>ne meest efficiënte
            middel, op ieder gebied. Dat systeem omvat niet alleen de
            traditionele techniek, maar ook politieke, economische en
            sociale technieken.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Wie dit
            technische systeem wil bestuderen, zal het in samenhang
            moeten bekijken. We kunnen niet praten over de 'voordelen en
            nadelen' ervan. Techniek zet namelijk ons hele leefmilieu op
            z'n kop. Neem de auto. Die staat niet op zichzelf, want een
            auto is verweven met de wegen die we ervoor moeten bouwen,
            met de olie die we moeten importeren en met de lopende band
            die Ford heeft ingevoerd. Niets in de cultuur blijft intact
            waar techniek doordringt, zegt Ellul.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">'Ellul zag al
            in de jaren dertig dat techniek de grootste kracht tot
            verandering in de wereld is', schrijft de journalist Porquet<span>,
              auteur van het bekende Ellul-boek,</span> in een email.
            'Maar hij sluit zich niet aan bij het koor dat zegt dat
            technische vooruitgang altijd positief is, en dat de mens
            aan het roer staat. Volgens Ellul stond techniek lang ten
            dienste van de mens, maar is dat twee eeuwen geleden,
            tijdens de industriële revolutie, veranderd. Sinds deze
            eeuw, zegt hij, is techniek een autonome kracht<span>.</span>
            <span>E</span>en proces zonder subject, dat de vrijheid van
            de mens bedreigt.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Een blik op
            Elluls boektitels maakt duidelijk op welke terreinen hij
            zijn analyse toepaste: <em>Money and Power, Propaganda, The
              Political Illusion, The Technological Bluff</em>, om
            alleen zijn meest bekende werken te noemen. Bekend althans
            in Frankrijk en de VS, want in Nederland is geen enkel
            sociologisch boek van hem verschenen.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <div class="pivotx-wrapper"><img
              src="http://www.frankmulder.info/images/2014-04/ellul-klein.jpg"
              title="" alt="" class="pivotx-image"></div>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Mensen die hem
            wegzetten als conservatieve mopperkont, citeren hem meestal
            niet, of <span>on</span>volledig. Ellul legt namelijk keer
            op keer uit dat hij niet tegen technische vernieuwing is, en
            dat de mens altijd een technisch wezen is geweest. Hij is
            tegen technicisme, waarbij technische efficiëntie haar eigen
            norm wordt. Met andere woorden: de middelen worden ons doel.
            Het gaat hem er dus niet om dat hij machines niet leuk vindt
            of niet ethisch. Hij beschrijft alleen, met een ijzeren
            logica, hoe het technische systeem de hele wereld onderwerpt
            aan de wetten van de machine.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Die
            onderwerping leidt altijd tot conflicten en problemen. <span>P</span>roblemen
            <span>die</span> op hun beurt worden aangepakt, met nog meer
            organisatie en techniek. Om bij het voorbeeld van de auto te
            blijven: de grote mobiliteit maakt een centrale planning van
            wegenbouw noodzakelijk, en de vraag naar olie zorgt voor de
            noodzaak van legers in het Midden-Oosten. Dat kan niet
            zonder sterke staat, inclusief propaganda-afdeling. Zo
            breidt het technische systeem zichzelf altijd uit.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Voorbeelden van
            die autonome beweging van techniek zien we iedere dag in de
            krant. Denk aan de Joint Strike Fighters, die we niet nodig
            hebben voor de vliegtuigen zelf maar vooral omdat we anders
            niet bij de grote jongens aan tafel mogen zitten. Of aan de
            hi-techsystemen die de Europese Unie bouwt om immigranten en
            toeristen automatisch aan hun vingerafdrukken te herkennen<span>.</span>
            <span>N</span>iet omdat het een oplossing is voor een helder
            probleem, maar <span>gewoon, </span>'omdat het kan'. Of
            zoals een fabrikant van drones bij een beleidsvergadering
            opmerkte: 'We weten nog niet precies wat het probleem is,
            maar wel dat drones de oplossing zijn.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Techniek breidt
            zich uit, autonoom en steeds sneller. Maar dat werkt alleen
            als mensen zich daarnaar voegen. Hun cultuur, hun
            gemeenschappen, hun natuurlijke leefmilieu, hun vrijheid:
            alles wordt onderworpen om mensen plooibare, anonieme leden
            van de massa te maken. Mensen laten zich dat gebeuren, omdat
            ze <span>een heilig respect </span>hebben voor techniek en
            vooruitgang.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">'Mensen hebben
            ontzag voor wat het machtigst is', zegt Ellul eens in een
            interview. 'Niemand heeft het opgemerkt, maar na de
            ontploffing van de atoombom op Hiroshima werd in Japan
            plechtig verklaard dat de keizer God niet is. Techniek
            onttroont alle goden.' Het gevolg is dat mensen techniek als
            sacraal gaan beschouwen.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Maar het
            conflict blijft. Mensen en hun cultuur zijn namelijk niet
            aangepast aan een technische maatschappij. Hoe meer de
            samenleving gevormd en beheerst wordt door techniek, des te
            sterker de onderhuidse spanningen worden, of die zich nu
            uiten in depressie, seksualisering of werkloosheid. Of de
            spanning – zoals hij in de jaren tachtig al schreef – tussen
            de derivatenhandel en de reële economie, die wel tot een
            schuldencrisis in het Westen móet leiden. De technische orde
            zal zich blijven uitbreiden, waarschuwt Ellul, maar wel
            temidden van een groeiende chaos.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <div class="pivotx-wrapper"><img
              src="http://www.frankmulder.info/images/2014-04/kama2.jpg"
              title="" alt="" class="pivotx-image"></div>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"><strong>'VLAK
              VOOR ZIJN DOOD</strong> heb ik hem gezien, op een
            afscheidscongres', zegt Hans Achterhuis, die zelf door Ellul
            is beïnvloed. 'Een ontroerend beeld: zo'n oude, broze man,
            maar wat een uitstraling.' Ellul is van fundamenteel belang
            voor ons denken over techniek, zegt Achterhuis. 'Hij heeft
            heel goed laten zien dat techniek een eigen werkelijkheid
            is, naast de talige werkelijkheid die we altijd al kenden en
            waar morele oordelen tellen.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Vroeger was
            techniek onderdeel van de talige, morele wereld. In de
            achttiende eeuw kon in Leiden nog een spinmachine in de
            gracht worden gekieperd omdat de kerk het immoreel vond dat
            mensen hun baan erdoor zouden kwijtraken. <span>‘</span>Nu
            kan dat niet meer. Tegen technische en economische
            ontwikkelingen kun je over het algemeen geen nee zeggen.
            Mensen zien dat vaak niet. Er is geen doelrationaliteit<span>.</span>
            <span>H</span>et systeem is een olietanker waar je tegen
            kunt duwen, maar die je niet kunt sturen.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Achterhuis is
            wel wat optimistischer dan Ellul over de autoriteit die
            maatschappelijke instituties nog hebben om de moraal en het
            recht te beschermen. Maar, zegt hij, de meeste mensen zijn <span>daa</span>r
            erg naïef over. Nu we het erover hebben, wordt de
            Nederlandse filosoof weer helemaal enthousiast. 'Wat Ellul
            schreef, dat is precies wat we om ons heen zien. Neem de
            NSA. Waarom is het nodig om iedereen in de hele wereld af te
            luisteren? Ik begrijp dat echt niet. De enige reden is:
            omdat het kan. De NSA is zijn eigen doel geworden.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Over de NSA
            gesproken: Ellul schrijft al heel vroeg dat de technische
            staat boven zal komen drijven als totalitaire macht die
            steeds meer van het burgerleven gaat opslokken. Totalitair
            wil niet zeggen dat er marteling en willekeur is.
            Integendeel, schrijft Ellul in 1954 (!): 'De politie voert
            geen open acties meer uit en er is niets mysterieus meer
            aan. Daardoor voelt het niet als onderdrukking. Politiewerk
            is “wetenschappelijk” geworden. Hun files bevatten dossiers
            van iedere burger. Ze zijn in de positie om de handen te
            leggen op iedereen die op welk moment dan ook “gezocht”
            wordt, en dat vermindert tot op grote hoogte de noodzaak om
            het ook te doen. Niemand kan aan de politie ontsnappen of
            verdwijnen. Maar niemand wil dat ook. Een elektronisch
            dossier is niet bijzonder beangstigend.' De technicus,
            vervolgt Ellul, heeft daarbij de taak om het systeem te
            perfectioneren, opdat de mens, 'oog in oog met de perfect
            functionerende machine, geen initiatief meer toont en geen
            wil meer heeft om weg te rennen. De capaciteit om de machine
            te vergeten is het ideaal van technische perfectie.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <div class="pivotx-wrapper"><img
              src="http://www.frankmulder.info/images/2014-04/kama1.jpg"
              title="" alt="" class="pivotx-image"></div>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"><strong>ELLUL
              IS BRILJANT</strong>, zegt Heikelien Verrijn-Stuart,
            journalist en rechtsfilosoof en onder meer lid van de
            Adviesraad Internationale Vraagstukken. In de vele stukken
            die over privacy en surveillance verschijnen, mist ze altijd
            een belangrijke dimensie. 'Dat is de onontkoombaarheid van
            techniek. Ellul zei al: techniek en propaganda moeten, om
            succes te boeken, als voedsel en lucht zijn. Ze moeten in
            onze poriën zitten. Dan is het niet meer te onderscheiden en
            is er niet tegen te vechten.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Maar achter dat
            technische systeem zitten keiharde neoliberale belangen, die
            vooral willen dat de economie blijft draaien. 'Staten worden
            beheerst door particuliere systemen. Degenen die alles van
            ons willen weten zijn de banken. Degenen die de grenzen
            willen bewaken, zijn private beveiligingsbedrijven. Ellul
            had gelijk met zijn beschrijving van de politiestaat, maar
            het woord politie moet je wel vervangen door corporate en
            security. We leven in een corporate securitystaat. Dat
            doordrenkt elk niveau van de staat. Corporate power móet
            spioneren, moet zich ontwikkelen, moet winstmaken.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">De domste
            opmerking is <span>‘</span>dat is een complottheorie',
            vindt Verrijn-Stuart. 'Techniek is een systeem dat zichzelf
            uitbreidt, niet in een voorzichtige curve maar in een rechte
            lijn naar boven. Techniek ís, zegt Ellul. Als de staat
            daarvoor nodig is, zal die er zijn. Staten zijn machten en
            zijn tegelijkertijd uitgehold, weerloos. Dat maakt verzet zo
            ingewikkeld, tegen wie moeten we ons verzetten?'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Alle onderdelen
            van de samenleving zijn ervan doordrongen. 'Daarin zit het
            totalitaire. We zijn totaal beheerst. Onze macht kan alleen
            nog maar tot uiting komen door middel van techniek. De
            grootste daad van verzet voor journalisten is het indienen
            van een online Wob-verzoek. We zien nu over de gehele wereld
            het alternatief: vechten op straat; in Brazilie, op Taksim,
            op Tahrir, in Spanje, Portugal, Parijs en in Italië, allang
            in Palestina, maar nu ook in Thailand.' Want mensen die niet
            meer nuttig worden gevonden, worden zoals Ellul al zei
            onzichtbaar gemaakt. Dat is feitelijk precies wat er aan het
            gebeuren is. 'We zien het in Zuid-Europa bij de
            hoogopgeleiden die geen baan meer hebben. Of in Brazilie,
            waar het vervoer zo duur gemaakt, dat de armen niet meer
            naar de stad kunnen om te werken of te demonstreren.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">De meeste
            mensen willen echter niet meer denken. 'Mensen zijn niet
            onverschillig, maar murwgebeukt, machteloos. Wat móeten ze
            ermee? En ze worden voortdurend afgeleid, bezig gehouden, en
            geprikkeld; ook dat is de rol van de technologie. Als ik
            Ellul in mijn eigen woorden samenvat: eerst waren we
            schepselen van God, toen onderdeel van de totalitaire staat,
            toen onderdeel van de massa en nu een levenloos deeltje van
            de technische machinerie.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Het zijn
            stevige woorden. Verlammend ook, vinden sommige mensen,
            zoals Peter-Paul Verbeek, hoogleraar techniekfilosofie in
            Enschede. 'Ik zie ook wel dat we cameratoezicht niet gaan
            tegenhouden. Maar ik pik het liever op als bron van
            herontwerp. Debatteer over de manier waarop. We moeten ons
            er niet tegenover stellen, we zijn er deel van en kunnen er
            mede vorm aan geven.' Techniek is geen apart domein, zegt
            Verbeek, mens en techniek zijn altijd verweven. Daarom kiest
            hij liever voor de empirische school, die de impact van
            concrete technologieën bekijkt en niet op zoek is naar een
            grote techniektheorie. 'Ellul heeft goed gezien hoe groot de
            kracht van techniek is, maar bij<span> hem</span> krijg ik
            alleen maar het gevoel dat dé techniek dé mens bedreigt. Ik
            vind dat een sombere visie. Dat is precies waar ik me in
            mijn hele werk tegen wil keren.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Volgens
            Achterhuis sluiten beide benaderingen elkaar niet per se
            uit. 'Ik vind het belangrijk om met Ellul eerst de eigen
            wetmatigheid van de techniek te begrijpen, om dan later
            misschien op concrete punten een moreel oordeel te kunnen
            vellen en daardoor ook enigszins te sturen, of zoals Verbeek
            het zou zeggen: begeleiden.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Terwijl sommige
            mensen door Elluls harde woorden verdrietig achterover
            zinken in hun bureaustoel, is het opvallend hoe lichtvoetig
            de Franse socioloog zelf blijft. Dat komt doordat er bij hem
            altijd een 'buiten' bestaat. Ellul bekijkt de wereld altijd
            met twee brillen tegelijk.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">De ene bril is
            de bril van Marx. De schellen vielen hem van de ogen,
            schrijft hij, toen hij op zijn achttiende Das Kapital las.
            Ineens viel alles op zijn plek: de armoede in zijn jeugd, de
            werkloosheid van zijn vader, de arbeid in de fabrieken. Marx
            overtuigde hem van een paar principes die Ellul<span> zijn</span>
            leven<span> </span>lang zou meedragen. Dat mensen een
            revolutionaire taak hebben tegenover de maatschappij waarin
            ze leven. Dat iedere analyse zijn wortels moet hebben in de
            materiële realiteit. En, zoals hij in een interview zegt:
            'Dat ik altijd aan de kant sta van de uitgeslotenen, de
            niet-aangepasten, de mensen aan de rand.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">De andere bril
            is de bril van het geloof. Ellul maakte op zijn twintigste
            een diepe godservaring mee waarvan hij alleen maar vertelt
            dat het heftig was. Een paar jaar later sloot hij zich aan
            bij de kleine protestantse kerk in Frankrijk. Zijn grote
            inspiratiebron werd Karl Barth, de Duitse theoloog die zich
            verzette tegen het nazisme. Voor Karl Barth stond centraal
            dat God altijd buiten onze menselijke systemen staat, maar
            daar wel op ingrijpt. Dat maakte indruk op Ellul, die juist
            begon te ontdekken hoe gesloten onze systemen zijn.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Inclusief
            religieuze systemen. Ellul was er altijd van overtuigd dat
            de openbaring van God, verpersoonlijkt in Christus, niet in
            een religie te vangen is of in een moraal. Dat is een poging
            om de vrijheid weer in een systeem te gieten. Niet religie,
            maar geloof is de tegenhanger van Techniek. Geloof is een
            zaak van liefde, als antwoord op Gods liefde, en dat is
            vrijheid. Maar mensen willen dat niet. Ze stellen hun
            vertrouwen liever <span>in</span> systemen die hen een
            toren tot in de hemel beloven. Religie is een onderdeel van
            dat menselijk project om te heersen, aldus Ellul. Marx zag
            dat. Marx biedt noodzakelijke, sociologische kritiek op
            religie. Maar zijn oplossing geeft geen bevrijding uit wat
            het echte probleem van de mens is: de macht van de middelen.
            Daarvoor moet je Marx tegelijkertijd onder kritiek stellen
            van het evangelie van Christus.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">En nu komt het
            moeilijke<span>,</span> maar ook precies dat wat hem zo
            sterk maakt: Ellul probeert nooit een middenweg te vinden.
            Hij wil zijn sociologische analyse <span>van het technische
              systeem </span>en zijn theologische hoop niet met elkaar
            bevuilen. Er blijft altijd een spanning. Ellul was verklaard
            tegenstander van een soort links christendom dat
            maatschappelijke vooruitgang zag als <span>verwerkelijking</span>
            van het koninkrijk Gods. Gods vrederijk gaat komen, maar we
            kunnen nooit zeggen dat we weten hoe, schrijft hij in het
            boek Subversief christendom (een theologisch werk dat wel in
            het Nederlands is vertaald). God moeten we buiten onze
            systemen houden. Maar tegelijkertijd kunnen we met de
            radicale, op geloof gebaseerde vrijheid, anders in die
            systemen staan. Het zorgt ervoor dat je eerlijk het kwaad in
            de ogen kunt kijken, zou je kunnen zeggen<span>.</span> <span>Z</span>onder
            het te overgieten met een optimistische saus omdat het<span>
              je</span> anders te moeilijk wordt. Hij noemt dat
            'dialectisch' denken, waarmee hij een oude term van Hegel en
            Marx een nieuwe invulling geeft. Sommige tegenstellingen kun
            je niet verzoenen door erover te theoretiseren, zegt Ellul,
            alleen door ze uit te leven.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"><strong>CONCREET
              BETEKENT DAT</strong> een permanente houding van verzet.
            'Vrijheid begint met nee zeggen', zei Ellul altijd. Al in de
            jaren dertig richtte hij, samen met zijn vriend Bernard
            Charbonneau, actiegroepen op om jongeren weg te rukken uit
            de propaganda van totalitair links en rechts. In de jaren
            veertig waren Ellul en zijn vrouw Yvette, ondergedoken op
            het platteland, een spilfiguur in het Franse verzet. Hij
            kreeg er posthuum een onderscheiding voor van Yad Vashem.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Na de oorlog
            werd Ellul enige tijd loco-burgemeester van Bordeaux, maar
            hield daar al snel mee op, teleurgesteld over de onmacht van
            de politiek. Hij was ook teleurgesteld over de oude
            partijpolitiek die direct na de oorlog al weer de kop
            opstak. Zijn conclusie: politici kunnen het technische
            systeem helemaal niet bijsturen, hoe hard ze ook roepen van
            wel. Iedereen is in de greep van het technische denken.
            Iedereen wil de wereld verbeteren door massale organisatie
            of propaganda, maar binnen dat systeem kun je nauwelijks nog
            sturing geven.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">De wereld wordt
            langzaam omgebouwd tot machine. Zonder totale innerlijke én
            structurele ommekeer kunnen we dat niet tegenhouden. Maar
            Ellul geloofde in een transcendente vrijheid die nooit door
            Techniek opgeslokt kan worden. Niet de vrijheid van het
            goedkoop naar de Bahama's kunnen vliegen, maar de vrijheid
            van het liefhebben en zelf kunnen beslissen. Het is onze
            taak om die vrijheid uit te leven temidden van de onvrijheid
            van het systeem, samen met al die gewone mannen en vrouwen
            die een leven leiden van vrijheid en toewijding. Niet de
            machine vernielen, maar zand in de machine zijn, dat is onze
            taak. Dat is een anarchistische positie, erkent hij. Niet
            anarchistisch in de zin van chaos, maar in de zin van:
            afzien van macht en beheersing (an-archè), want dat is waar
            het technische systeem ten diepste op neerkomt. 'Wie zich
            niet door dat systeem wil laten beheersen, moet kiezen voor
            een ethiek van de on-macht.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">'De
            intellectuelen in Parijs hebben daarom altijd op hem
            neergekeken', zegt Porquet. 'Hij was anarchist, hij
            bekritiseerde Sartre <span>- </span>dat deed je niet<span>
              -</span> en hij geloofde in God <span>- </span>dat deed
            je ook niet.' Het leek Ellul niet te deren. Zoals Le Monde
            schreef bij zijn overlijden, op 19 mei 1994: 'Werkelijk
            vrije mensen timmeren, zoals men weet, niet aan de weg.'</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Dat is <span>heel</span>
            iets anders dan passief zijn. Ellul was een van de aanjagers
            van de milieubeweging in zijn regio <span>(</span>toen er
            in de wereld nog geen milieubeweging bestond<span>)</span>
            en <span>zette zich</span> jarenlang <span>in</span> voor
            probleemjongeren <span>(</span>toen niemand daar nog over
            nadacht<span>,</span> behalve in termen van opsluiting<span>)</span>.
            Hij was actief in de kerk en op de universiteit<span>.</span>
            <span>S</span>tudenten <span>nam hij </span>vaak wekenlang
            mee de bergen in, als<span> een</span> soort van parallelle
            universiteit buiten de bewoonde wereld<span>. Daar konden ze</span>
            kritisch na<span>denken </span>over de maatschappij.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Zoals hij zelf
            zegt: 'We riepen de mensen op zelf de leiding te nemen en om
            individuen te worden die zelf hun leven leidden, die
            ontsnappen aan het technische systeem. We werkten in de
            bergen met jongeren. Ik heb aan heel wat generaties jongeren
            geleerd om buiten brood te bakken, terwijl we discussieerden
            over Tocqueville of andere belangrijke, moeilijk te
            begrijpen schrijvers."</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;">Het gaat er
            Ellul niet om dat we de allemaal de bergen in moeten
            trekken, met achterlating van telefoon en magnetron, om zo
            techniekloos mogelijk terug te keren tot een soort zuivere
            gelukzaligheid. Daar gelooft hij niet in. Het gaat hem erom
            dat we weer subjecten worden, wezens die zelf kunnen
            nadenken en oordelen, temidden van een technisch-economisch
            systeem dat ons tot objecten reduceert, tot radertjes in de
            machine. Natuurlijk zijn we van top tot teen
            geconditioneerd. Maar wanneer we dat erkennen, maken we ons
            er al los van, en daarin ligt onze vrijheid. Laten we deze
            zinderende vrijheid dan gebruiken, schrijft Ellul tegen het
            eind van zijn leven, om de scheuren te vullen die
            onherroepelijk zullen ontstaan wanneer de machine tegen z'n
            grenzen loopt.</p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"> </p>
          <p class="western" style="margin-bottom: 0in;"><em>Lees meer
              over Ellul in <a
                href="http://www.frankmulder.info/tag/ellul">andere
                artikelen</a> op deze site.</em></p>
          <br>
          <br>
          <br>
          <h4>Gerelateerde artikelen</h4>
          <ul>
            <li><a
href="http://www.frankmulder.info/2020-05-12/de-grenzen-worden-steeds-slimmer">De
                grenzen worden steeds slimmer</a> (De Groene
              Amsterdammer)</li>
            <li><a
href="http://www.frankmulder.info/2020-05-01/een-nieuwe-familie-de-toekomst-van-het-christendom">Een
                nieuwe familie - de toekomst van het christendom</a> (De
              Groene Amsterdammer)</li>
            <li><a
                href="http://www.frankmulder.info/2020-05-01/hoop-in-tijden-van-corona">Hoop
                in tijden van corona</a> (Nederlands Dagblad)</li>
            <li><a
                href="http://www.frankmulder.info/2020-03-30/de-grote-stad">De
                grote stad</a> (Nederlands Dagblad)</li>
            <li><a
href="http://www.frankmulder.info/2020-01-20/nu-in-de-boekhandel-de-grote-stad-van-jacques-ellul">Nu
                in de boekhandel: De grote stad, van Jacques Ellul</a>
              (overig)</li>
          </ul>
          <br>
          Gebruikte Tags: <a rel="tag"
            href="http://www.frankmulder.info/tag/controlestaat"
            title="Tag: controlestaat">controlestaat</a>, <a rel="tag"
            href="http://www.frankmulder.info/tag/economie" title="Tag:
            economie">economie</a>, <a rel="tag"
            href="http://www.frankmulder.info/tag/ellul" title="Tag:
            ellul">ellul</a>, <a rel="tag"
            href="http://www.frankmulder.info/tag/filosofie" title="Tag:
            filosofie">filosofie</a>, <a rel="tag"
            href="http://www.frankmulder.info/tag/geloof" title="Tag:
            geloof">geloof</a>, <a rel="tag"
            href="http://www.frankmulder.info/tag/techniek" title="Tag:
            techniek">techniek</a><br>
          <br>
          <br>
          <h4>Reageren?</h4>
          <div class="commentblock">
            <div class="comment"> <img class="gravatar"
src="http://www.gravatar.com/avatar/149dab730afd1ca5145ab17cfb8248c1?d=http%3A%2F%2Fpivotx.net%2Fp64.gif&s=64"
                alt="Technologos">
              <div class="comment-text">
                <p>Honorer la pensée de Jacques Ellul, c’est bien.<br>
                  La réactualiser au XXIème siècle, c’est mieux.<br>
                  C’est ce que nous essayons de faire.</p>
                <p>web : htm://technologos.fr<br>
                  mel : <a href="mailto:contact@technologos.fr"
                    rel="nofollow">contact@technologos.fr</a><br>
                  twitter : @TECHNOlogosfr</p>
                <cite><strong>Technologos</strong> - 15-06-’14 15:59</cite><br>
              </div>
            </div>
          </div>
        </div>
      </div>
    </div>
    <br>
  </body>
</html>