<HTML><HEAD></HEAD>
<BODY dir=ltr>
<DIV dir=ltr>
<DIV style="FONT-SIZE: 12pt; FONT-FAMILY: 'Calibri'; COLOR: #000000">
<DIV>Democs,</DIV>
<DIV> </DIV>
<DIV>Bij de berichtgeving over die twee Amerikaanse presidentsconventies valt me
op dat in NL wordt gezwegen over het feit dat schreeuwlelijk Trump in de
peilingen (of is het dankzij debilisme inmiddels al: pijlingen) al een flink
aantal punten voorligt op opoe Clinton. Is dit zo’n onwelgevallig nieuws? Die
Trump heeft het totnutoe met bluffen en overschreeuwen aardig gered, als een
vulgaire versie van onze Fortuyn en diens schaduw Ome Geert Wilders. Als
eenvoudige links-liberaal kan ik dat nog wel begrijpen: politiek is behalve
inhoud ook een kwestie van toneeltalent. Trump verdient een Oscar en een schop
onder z’n kont.</DIV>
<DIV> </DIV>
<DIV>Een ander chapiter vormen de profiteurs van ons rechts-feminisme: Merkel
(heet eigenlijk heel anders: ze test elke keer als ze uitreist even de douane),
May en Clinton.</DIV>
<DIV> </DIV>
<DIV>1. Tot voor een jaar kon ik de Duitse Merkel nog wel waarderen: ze zette
een stel (mannelijke en vrouwelijke) blaaskaken schaakmat – opruimen, dumpen
ontvuilt het politieke landschap. Chapeau! Maar ja toen kreeg ze psychisch last
van haar opvoeding als domineesdochter. Zij spreidde haar enorme armen voor de
meer gefortuneerde slachtoffers van bombardementen in Syrië (de paupers
verblijven immers in Turkije en Libanon). Wou ze een barmhartige daad
verrichten, verloor ze al direct haar christelijke aanhang in Zuid-Duitsland en
daarna die van de helft van de seculiere sociaal-democratische kiezers. Ethiek
als ramkoers...</DIV>
<DIV> </DIV>
<DIV>2. Dan arriveert recent een andere domineesdochter, en wel op de hoofdzetel
te London. Dame May heeft al jaren als minister binnenlandse zaken effectief
vluchtelingen geweerd uit Groot-Brittannië. Voor haar carrière heeft ze, zo
melden de annalen verder, zelf geen kinderen willen krijgen. Opoffering en
hardvochtig beleid gaan hier hand in hand. Haar mannetje heeft ze, als ik me de
inwijdingsbeelden goed herinner, nog net niet opgegeten - maar hij ziet er
wel zeer bescheiden uit. Te weinig op op te vreten... </DIV>
<DIV> </DIV>
<DIV>3. Tenslotte, wat moeten we met oma Clinton? Eén. Ondanks grote aanhang bij
negers en latinos heeft ze een wisselende aanhang bij de Caucasiërs. Twee. Als
buitenland-minister heeft ze een behoorlijk agressieve politiek gevoerd namens
drone-president Obama, de presidentskandidaat die haar versloeg. De enige
praktische overeenkomst tussen Obama en Clinton: ze hebben geprobeerd de
gezondheidszorg democratischer te maken.</DIV>
<DIV> </DIV>
<DIV>Wat moet een eenvoudige democraat nu met deze drie dames? Weer seksist
worden? Wanneer froebelt onze Grote Veilingmeester een richtsnoer?</DIV>
<DIV> </DIV>
<DIV>Groetjes, hv.u</DIV>
<DIV> </DIV>
<DIV> </DIV>
<DIV> </DIV></DIV></DIV></BODY></HTML>