<br><div class="gmail_quote">Op 5 april 2012 09:35 schreef Bert Bakker <span dir="ltr"><<a href="mailto:bertbakker7@gmail.com">bertbakker7@gmail.com</a>></span> het volgende:</div><div class="gmail_quote"><br><blockquote class="gmail_quote" style="margin:0 0 0 .8ex;border-left:1px #ccc solid;padding-left:1ex">
Nou, die babyboomkwestie lijkt me nog zeer actueel</blockquote><div><br></div><div>:) Jeetje, zijn die ouders nog steeds seksueel actief dan? ;) </div><div>Die babyboomers bedachten tenminste een seksuele revolutie, en kwamen met oplossingen die de (volgende) boom tot staan bracht. </div>
<div> </div><blockquote class="gmail_quote" style="margin:0 0 0 .8ex;border-left:1px #ccc solid;padding-left:1ex">, alleen niet de enige oorzaak van de stijgende zorguitgaven.</blockquote><div><br></div><div>Maar, hoe dan wel? </div>
<div> </div><blockquote class="gmail_quote" style="margin:0 0 0 .8ex;border-left:1px #ccc solid;padding-left:1ex"><div>Maar met het artikel ben ik het ook van harte eens. </div></blockquote><div><br></div><div>Ok. </div><div>
 </div><blockquote class="gmail_quote" style="margin:0 0 0 .8ex;border-left:1px #ccc solid;padding-left:1ex"><div>Er is wel een probleem; er zijn in de kern twee mogelijkheden van financiering: een vast budget - waarvoor de instelling wordt geacht te doen wat men moet doen (namelijk goede zorg verlenen); en een betaling per verrichting, die leidt tot maximalisatie van verrichtingen. </div>

<div><br></div><div>In het eerste geval liggen luiheid, overhead en bureaucratie, en vooral ook lange wachtlijsten op de loer.</div><div>In het tweede geval verdwijnen de wachtlijsten en worden de patiënten veel beter bejegend, maar worden (soms) dingen gedaan die niet strikt noodzakelijk zijn. </div>
</blockquote><div><br></div><div>Wachtlijsten, overhead, bureaucratie, bejegening en uitvoeren van niet noodzakelijke dingen, vallen allemaal buiten de macht of invloed van de patiënt. De oplossingen zijn bedacht door de politiek, en die hebben niet noodzakelijkerwijs de gezondheid vd patiënt en in alle aspecten daarvan, daarbij primair op het oog. Tegenstrijdigheden, alom. Maar ja, de (gezondheidszorg-) managers van de politiek ...</div>
<div> </div><blockquote class="gmail_quote" style="margin:0 0 0 .8ex;border-left:1px #ccc solid;padding-left:1ex">
<div>Hier moet de zorgverzekeraar een belangrijke schakel zijn. </div></blockquote><div><br></div><div>Dat is een van hun -  nog onbewezen - stokpaardjes, idd, Bert. Maar het falen van het systeem wil men maar niet inzien. Reden: politiek, waarvan de kosten door de burger en patiënten worden gedragen. De vicieuze cirkel zal uiteindelijk wel gaan eindigen in een  (neerwaartse) spiraal.</div>
<div><br></div><div>Vergelijkbaar voorbeeld: Het openbaar vervoer, waar de ellende niet te beschrijven is. Wie je ook spreekt ... Probeer maar eens op een normale manier aan vervoerbewijs (OV-chipkaart) te komen, en wat je daar allemaal voor moet doen. Zelfs hulp krijg je niet via hun hulpdiensten. Je wordt slechts op kosten gejaagd, zonder daarvoor ook maar een dienst voor te krijgen. Ook al hebben ze de middelen binnen handbereik, dan nog verstieren ze de betalingsmethodieken, met jou als slachtoffer van hun beperkte vermogens.  </div>
<div><br></div><blockquote class="gmail_quote" style="margin:0 0 0 .8ex;border-left:1px #ccc solid;padding-left:1ex"><div>Veel zorgverzekeraars zijn daar trouwens nog absoluut niet ingericht, of enkel voor sommige meer routineuze handelingen (staar- en knieoperaties). Er zijn sectoren waarin met een combinatie van budget en betaling per verrichting wordt gewerkt, en daar lijkt muziek in te zitten. </div>
</blockquote><div><br></div><div>Precies, Bert, lijkt, en de muziek (ten goede aan de patiënt en diens gezondheid,en functioneren) ? </div><div><br></div><div>Henk Elegeert</div><div><br></div></div>