<div><b><font class="Apple-style-span" size="6"><a href="http://groene.nl/2011/8/het-linkse-falen">Het linkse falen</a></font></b></div><br><div><div>Dit is een proef die nog moet worden genomen. Ik voorspel het verloop. Wie zich in deze tijd zo snel en zo diep mogelijk gehaat wil</div>
<div>maken, moet in het openbaar, liefst bij Pauw en Witteman, verklaren dat hij tot de elite hoort, of beter nog de linkse elite, en dat hij</div><div>binnen de grachtengordel woont.</div><div>H.J.A. HOFLAND</div><div><br>
</div><div>Al binnen een paar uur zijn op internet de eerste resultaten te lezen. Hoe bekender deze elitemens, des te giftiger de reacties; vaak met weinig tot geen kennis</div><div>van zaken, vol uit de lucht gegrepen insinuaties, rijk aan taalfouten en scheldwoorden. De ergste worden door de betrokken redactie verwijderd, of 'weggejorist'.</div>
<div>Mij gaat het hier niet om de inhoudelijke kant. Er is een voorspelbaar automatisme werkzaam. De bestuurlijke elite, van welke maatschappelijke sector dan ook,</div><div>bestaat uit zakkenvullers, plucheklevers, leugenaars en hobbyisten, ook weer bij voorkeur links. Waar hebben ze het aan te danken?</div>
<div><br></div><div>In de eerste plaats aan zichzelf. Het is niet moeilijk, overal zijn bewijzen van het falen van de bestuurlijke elite te vinden. Maak een tramritje door Amsterdam en</div><div>je komt langs drie gigantische ruïnes in aanbouw, waarvoor jaren geleden triomfantelijk de eerste schop in de grond is gestoken: de Noord-Zuidlijn, het</div>
<div>Rijksmuseum en het Stedelijk. Daar gooide trouwens een wethouder ter inleiding van de mislukking een steen door de ruit. Of bekijk onze buitenlandse politiek</div><div>van deze eeuw. Eerst hebben we op grond van leugens en onkunde deelgenomen aan de mislukte oorlog in Irak, nu doen we opnieuw mee aan de mislukkende</div>
<div>oorlog in Afghanistan. De economische politiek. We zijn volop betrokken geraakt in de wereldcrisis die in eerste aanleg te wijten is aan de roekeloosheid en de</div><div>hebzucht van Amerikaanse bankiers. Internationale verhoudingen. De onthullingen van WikiLeaks overtreffen hier en daar de somberste vermoedens. Of om</div>
<div>eens iets heel anders te noemen: het lot van onze klassieke muziekzender Radio 4, waar van maand tot maand de prijsvraagjes en het gekwek van ijdele</div><div>presentatoren verder de overhand krijgen. Of ons onderwijs dat al tientallen jaren door elitaire experimenten wordt geteisterd en waarop nu krachtig moet</div>
<div>worden bezuinigd.</div><div><br></div><div>De critici hebben wel recht van spreken. Maar degenen die ik hierboven heb genoemd, zijn de critici van de haat. Ze zijn niet in staat een uitvoerbaar alternatief</div><div>
te formuleren, ze volstaan met hartstochtelijk gekanker omdat ze daar plezier aan beleven. Sinds de ondergang van het poldermodel vormen ze de groeiende</div><div>massa der permanent ontevredenen, gevoed door een onbedaarlijke rancune. De meesten luchten hun hart via de computer; ze hebben voldoende geld en kennis</div>
<div>van zaken om zich toegang tot internet te verschaffen, maar daar blijft het bij. Ze vormen het nieuwe digitale proletariaat. Dat is een gegeven waarmee we</div><div>moeten leren leven. Niet alleen hier. Ook in Duitsland, Engeland en Amerika is deze massa van internet in opstand, op de achtergrond zorgvuldig geregisseerd</div>
<div>door een aantal massamedia. In Amerika is Glenn Beck van Fox News de onbetwiste kampioen. Hier gaat het met de reorganisatie van het omroepwezen in</div><div>grote trekken dezelfde kant op.</div><div><br></div><div>Tot zo ver de beschrijving van de heersende verhoudingen. Maar hoe komt het dat links zo voortdurend de verliezende partij is, dat het zo manifest laat blijken</div>
<div>geen antwoord te weten op dit vraagstuk dat per slot van rekening een kwestie van overleven is? Lang geleden is het begonnen. In 1960 verscheen The End of</div><div>Ideology, het klassiek geworden boek van Daniel Bell. Een van de strekkingen is dat door de structuur van de moderne maatschappij in die tijd de analyse van de</div>
<div>grote ideologen, communisten en socialisten, achterhaald is. Door de groeiende welvaart en de veranderende productiewijzen verdween de oude</div><div>klassenmaatschappij en daarmee was het ook met de ideologische tegenstellingen gedaan. In 1992 kwam Francis Fukuyama met zijn The End of History and the</div>
<div>Last Man. Het einde van de Koude Oorlog betekende de triomf van de liberale democratie en daarmee was de ideologische evolutie afgelopen.</div><div><br></div><div>Het Westen ging de roaring nineties in, de verder exploderende welvaart, het tijdperk van de oeverloze fun, het entertainment. Aan het einde van het decennium</div>
<div>werd door economen van naam De Nieuwe Economie ontdekt: de wetenschap van de eeuwige groei. Dat in Joegoslavië intussen een burgeroorlog woedde die</div><div>aan tweehonderdduizend mensen het leven heeft gekost voor er door de Amerikanen vanuit de lucht een eind aan werd gemaakt, heeft de Europese publieke</div>
<div>opinie niet wezenlijk geraakt. De Lewinsky-affaire heeft minstens evenveel aandacht gekregen en was veel 'leuker'.</div><div><br></div><div>Toen brak de elfde september 2001 aan. Het hele Westen werd teruggesmakt in de werkelijkheid. Maar het heeft niet adequaat gereageerd. Het heeft zich door</div>
<div>valse profeten van rechts tot twee ruïneuze oorlogen laten verleiden, en via internet is het intussen terechtgekomen in een virtuele burgeroorlog, waarin valse</div><div>profeten als Sarah Palin en Geert Wilders zich als de redders aankondigen. Het ergste is dat links daarop geen overtuigend antwoord weet.</div>
</div><div>"</div><div><br></div><div><div> In 1960 verscheen The End of Ideology, het klassiek geworden boek van Daniel Bell. Een van de strekkingen is dat door de structuur van de moderne maatschappij in die tijd de analyse van de grote ideologen, communisten en socialisten, achterhaald is, is nog lang niet door iedereen begrepen?!! :)</div>
</div><div><br></div><div>Henk Elegeert</div><div><br></div><div><br></div>