REPLY TO: D66@nic.surfnet.nl

<html><div style='background-color:'>

<DIV><FONT face=Arial size=3>

<P>Postpaarse stellingen (II): Naar een progressief herstel</P>

<P> </P>

<P>Beste lijsters,</P>

<P>Hieronder enkele stellingen met de bedoeling om een begin te maken met een heroriëntatie van progressieve politiek. De huidige verrechtsing zal voor de komende verkiezingen niet worden gekeerd, zeker niet met de huidige opstelling van partijen als PvdA, D66 en Groenlinks. Tijd voor een politieke sabbatical en bezinning op uitgangspunten. </P>

<P>Groet,</P>

<P>Henk Minnaert</P>

<P> </P>

<OL>

<LI>De huidige verrechtsing is een reactie op de multiculturalisering van de samenleving, gekoppeld aan toenemende criminaliteit en onveiligheid op straat. </LI>

<LI>Ook progressieve politici zouden een beperking van immigratie moeten bepleiten, maar met een ander doel dan rechts. </LI>

<LI>11 september heeft de islam radicaal op de kaart gezet: zij kan niet meer worden gebagatelliseerd. Er is geen ontkomen aan: er heeft zich een nieuwe vijand genesteld in het politieke bewustzijn van het Westen.</LI>

<LI>Alle pogingen tot verzachting ten spijt: de toenemende multiculti-kritiek heeft slechts één tegenstander in het vizier: de islamisering van wijken en steden in Nederland. Niet de asielzoekers in het algemeen, niet de nieuwkomers in de algemeen, niet de Surinamers of Antillianen, maar de toestroom van moslims. Progressieve politici (m.n. in de PvdA) die dit niet onder ogen willen zien, zullen tevergeefs wachten op een herstel van hun geloofwaardigheid.</LI>

<LI>Er bestond een stilzwijgende consensus in Den Haag om het niet te hebben over multiculturalisering en haar bijwerkingen, op straffe van excommunicatie. Een grote groep in de samenleving denkt daar kennelijk anders over. Deze discrepantie is nu zichtbaar geworden en zorgt voor een aardverschuiving in officieel Nederland.</LI>

<LI>Zo onontkoombaar als migratie is vanuit arme gebieden in de wereld naar het welvarende Nederland, zo onontkoombaar is de reactie van de inheemse bevolking op deze nieuwkomers. Twee botsende tendensen. Een explosie van onbehagen en overlevingsdrift lijkt onafwendbaar wanneer politici en bestuurders niet in staat zijn tot wijs en moedig ingrijpen. </LI>

<LI>Progressieve voorstanders van een `multiculturele samenleving’ denken te zeer in de verleden tijd om te kunnen enthousiastmeren voor de toekomst. PvdA en Groenlinks maken de fout om multiculturaliteit als samenlevingsconcept te omarmen en tegelijk te blijven denken in termen van verzorgingsstaat. Zij verliezen hierdoor hun geloofwaardigheid: ze kunnen de zorgverwachtingen niet waarmaken. Verzorgingsstaat en multiculturaliteit zijn elkaar uitsluitende concepten.</LI>

<LI>De verzorgingsstaat was het toppunt van denken in termen van natiestaat.</LI>

<LI>De toenemende multiculturalisering leidt tot afnemende (natiebrede) solidariteit, tot onderlinge verdeeldheid en tot een toenemende legitimiteitscrisis van het openbaar bestuur. Dit toont zich bijvoorbeeld in zorgverzekeringen-op-maat, in het ontstaan van `zwarte’ scholen en wijken, en in het toenemende onvermogen van de staat om te zorgen voor onderwijs, openbaar vervoer en gezondheidszorg. </LI>

<LI>De kunst is om deze ontwikkelingen als een `voordeel’ te gaan zien met het oog op een andere toekomst, voorbij de verzorgingsstaat Nederland. </LI>

<LI>De `multiculturele samenleving’ is een overgangsstadium, waarin de natiestaat (inclusief monoculturaliteit, collectieve voorzieningen en nationale solidariteit) feitelijk en ook mentaal wordt afgebroken en ontbureaucratiseerd, op weg naar een nieuwe eenheid met andere spelregels: Europa, - geen staat maar een rijk.</LI>

<LI>Multiculturaliteit blijkt een waarden-loos concept, behalve op uiterst abstract niveau: iedereen is mens. Een mooie gedachte, maar de praktijk is anders: ooit een abstractie gezien? </LI>

<LI>Elk ander daadwerkelijk zien als mens, met vergelijkbare behoeften en verlangens, vergt een onvanzelfsprekende mate van persoonlijke ontwikkeling, - te uitzonderlijk om er politiek van uit te kunnen gaan. Kosmopolitisme is een politieke utopie.</LI>

<LI>In de praktijk werkt multiculturaliteit segregerend, zeker in grote steden. In het positieve geval mag de ander er zijn, maar hij of zij blijft een ander. Iemand op straat identificeren als horend tot `wij’ vergt herkenbaarheid. Verschil is taal, kleding en gewoontes benadrukt echter het tegendeel. In het dagelijks verkeer is het anderszijn van de ander een stimulans voor onverschilligheid en afstand houden. Wij-Zij denken is inherent aan multiculturaliteit. Een `multiculturele samen-leving’ is dan ook feitelijk een contradictie in terminis. </LI>

<LI>De afgelopen decennia heeft multiculturaliteit het volk (de `natie’) vervangen als samenlevingsconcept. De staat is niet meer het tehuis van slechts één volk (als één grote, uitgebreide familie), met vreemdelingen in de marge. Multiculturaliteit kent slechts minderheden en gelijkberechtigde individuen.</LI>

<LI>Bij `volk’ als samenlevingsconcept hoort een (paternalistische) staat die veel wil regelen voor zijn onderdanen, als een familiehoofd dat meent te weten wat zijn verwanten willen en wat goed voor hen is. Volkssolidariteit beroept zich op bloedverwantschap. (De natiestaat is een uitvergrote Griekse polis.) </LI>

<LI>Multiculturaliteit als samenlevingsconcept, daarentegen, wordt geregeerd door diversiteit. Een verzorgingsstaat is dan een anomalie. Het enige dat nog telt is het recht waarvoor iedereen gelijkelijk wordt behandeld, ook al voel je je niet verwant met elkaar. Niet Nederland maar Europa is de aangewezen politieke grootheid, als `multicultureel rijk’ bij uitstek. (Ter vergelijking: het Romeinse Rijk, inclusief zijn nadruk op recht.)</LI>

<LI>Veel immigranten zijn transnationaal in hun solidariteit en identificatie: zij weten zich verbonden met mensen uit het land van herkomst. (Dit blijkt onder meer uit hun keuze voor een huwelijkspartner.) Hiermee is de onderlinge solidariteit van `alle Nederlanders’ steeds meer tot een farce aan het worden. </LI>

<LI>Nederland bestaat als eenheid nog slechts in de harten van een afnemend aantal mensen. Dit willen veranderen (zoals Fortuyn wil) is een achterhoedegevecht.</LI>

<LI>De natiestaat zoekt de vijand in de niet-volkseigen vreemdeling. Tegen de vreemdeling wordt in de natiestaat opgetreden door de staat, in de naam van het volk. (Met het nazisme als uiterst voorbeeld.) </LI>

<LI>Vijandschap in het multiculturele rijk geldt een andere bevolkingsgroep. Conflicten tussen bevolkingsgroepen dienen voor het gerecht te worden gepacificeerd, of zullen leiden tot burgeroorlogen. (Zoals in ex-Joegoslavië.) Een multicultureel rijk (i.c. Europa) kan niet optreden in naam van een volkseenheid tegen een interne vijand; er bestaan immers slechts minderheden.</LI>

<LI>Progressief Nederland ziet terecht multiculturalisering als onvermijdelijk. Het houdt evenwel ten onrechte vast aan de verzorgingsstaat en aan Nederland als eenheid. Dit veronderstelt een natiebrede solidariteit en een identificatie met allen die binnen de Nederlandse grenzen wonen. Deze natiebrede solidariteit en identificatie raken nu geërodeerd, juist vanwege de multiculturalisering. </LI>

<LI>Meer immigratie bepleiten omwille van een afnemende beroepsbevolking in Europese landen (door geboortebeperking) is een onzinnig argument. Want 1. Europese landen doen wat men wereldwijd zou moeten doen, namelijk een drastische geboortebeperking; en 2, als de beroepsbevolking zich buiten Europa bevindt, waarom dan niet de bedrijven verhuizen?</LI>

<LI>Eén concrete maatregel ter overweging dus: stimuleer de vestiging van Westerse bedrijven in islamitische landen, zodat in die landen welvaart wordt gecreëerd en er minder noodzaak is om te migreren. </LI>

<LI>Taoïsme van de politiek: de volkswil houdt zich niet aan (rationeel overeengekomen) spelregels en (politiek correcte) sturing vanuit media en politiek establishment. </LI>

<LI>Laat men de volkswil aan het woord, in peilingen en verkiezingen, dan kan zij voor onverwachte wendingen zorgen. Laat men haar niet aan het woord, dan zullen explosies volgen. (Men denke aan de Franse Revolutie, mei `68 en de Val van de Muur.) </LI>

<LI>Toen de Muur viel in ’89 bleek de Macht in Oost-Europa ver verwijderd te zijn geraakt van het volk, zelfs om er over te heersen. De discrepantie deed de Macht imploderen. De afgelopen maanden hebben wij hetzelfde zien gebeuren, in fluweelzachte variant, om te beginnen in Rotterdam. </LI>

<LI>Het opnieuw denken van solidariteit en identiteit zou het hart moeten uitmaken van de noodzakelijke heroriëntatie van progressieve politiek, gekoppeld aan een realistische kijk op immigratie en multiculturalisering, inclusief problemen. Het slechts benadrukken van de positieve kanten van deze ontwikkelingen maakt progressief ongeloofwaardig.</LI></OL>

<P> </P></FONT>

<P><BR> </P></DIV></div><br clear=all><hr>Chat with friends online, try MSN Messenger: <a href='http://g.msn.com/1HM300901/1S'>Click Here</a><br></html>

**********

Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66@nic.surfnet.nl).

Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV@nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66

Afmelden: stuur een email naar LISTSERV@nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66

Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html

**********