[D66] Het einde vóór 2030: een requiem voor de mensheid

[René Oudeweg]

Het einde vóór 2030: een requiem voor de mensheid

Er heerst een hardnekkige illusie dat de mensheid eeuwig door zal 
strompelen, ongeacht de diepte van de afgrond waarnaar ze zichzelf 
sleept. Maar wie de tekenen leest, ziet dat 2030 niet bereikt zal 
worden. De mens is te laat, te blind en te onverzettelijk in zijn 
destructieve gewoontes.

Ecologische instorting

De aarde is uitgeput. Klimaatrapporten waarschuwen al decennia, maar de 
waarschuwingen worden overstemd door economische belangen en politieke 
inertie. Het klimaat kantelt sneller dan modellen konden voorspellen: 
bosbranden veranderen continenten in as, rivieren drogen op, oogsten 
mislukken. Voor miljarden mensen betekent dit honger, dorst en massale 
migratie. Er zullen oorlogen uitbreken om water, om land, om 
zuurstofrijke lucht. Het ecosysteem dat ons droeg, breekt. Zonder een 
dragende aarde stort de mensheid in.

Technologische ondergang

De technologie die onze redding beloofde, wordt ons gif. Kunstmatige 
intelligentie en automatisering leiden niet tot verlichting, maar tot 
concentratie van macht en massale werkloosheid. Kernwapens, ooit een 
afschrikmiddel, liggen in handen van steeds instabielere regimes. 
Cyberoorlogvoering kan elektriciteitsnetten en waterleidingen stilleggen 
met één enkele aanval. De mens graaft met trots het graf waarin hij 
straks zelf valt.

Morele erosie

Wat de ondergang versnelt, is de morele verrotting van de soort. 
Samenwerking is vervangen door tribalistisch wantrouwen, waarheden door 
leugens, leiderschap door populistische waanzin. Mensen kiezen liever 
gemak en consumptie dan opoffering en verandering. Het collectieve 
geweten is uitgedoofd, vervangen door eindeloos scrollen langs 
oppervlakkige afleidingen.

Het onvermijdelijke

Alles wijst naar één conclusie: vóór 2030 zal de mensheid zichzelf 
verteren. Misschien begint het met een regionale kernoorlog die 
escaleert, of met een pandemie die verwoestender is dan de vorige. 
Misschien bezwijkt het wereldvoedselnetwerk plotseling onder de druk van 
klimaatverandering. Wat het ook wordt, het zal snel gaan. En de ironie 
is dat het geen verrassing zal zijn: de mens wist dit alles, maar deed 
niets.

Epiloog

2030 zal in de geschiedenisboeken nooit geschreven worden. De mensheid 
is een voetnoot die zichzelf overschatte, een kortstondige flits van 
bewustzijn in een universum dat onverschillig blijft. De aarde zal na 
ons doorgaan, langzaam helend van de parasiet die zich “mens” noemde.