[D66] Hoe de roofkapitalist gek wordt van regels en eindelijk gelukkig

[René Oudeweg]

Hoe de roofkapitalist gek wordt en eindelijk gelukkig

Ondernemers. Ooit waren het trotse roofdieren van de economie: haaien in 
maatpakken, hyena’s op de beursvloer, piraten met een 
belastingconstructie in de hand in plaats van een zwaard. Hun 
jachtterrein? Winst. Hun favoriete prooi? Alles wat ademt en meer dan 
drie euro waard is.

Maar toen kwam daar de regelzucht. Een tsunami van formulieren, 
certificaten, stempels en subparagrafen. Het roofdier van weleer, dat 
ooit een multinational kon opslokken tijdens de lunchpauze, staat nu te 
huilen achter zijn printer omdat toner-cartridge-nummer-47 niet 
compatibel blijkt met het officiële Reglement Dubbelzijdig Printen voor 
Duurzaam Ondernemerschap 2023.

En zie daar het wonder: roofkapitalisten worden gek. Maar niet op de 
manier die je verwacht. Nee, ze worden zó gek van de Kafkaëske doolhoven 
dat hun roofinstinct verschuift. Waar ze vroeger bedrijven leegzogen als 
een vampier met een MBA, beginnen ze nu yoga te doen in hun kantoor. 
Midden in een Excel-overzicht van kwartaalcijfers ligt plots een 
ondernemer in lotushouding te mompelen: “Ommmm, formulier 14b… laat los… 
laat los.”

De regels hebben de roofkapitalist ontwapend. Zijn klauwen zijn nog wel 
scherp, maar hij gebruikt ze nu om klei te boetseren tijdens een 
mindfulness-workshop. Zijn tanden, ooit bedoeld om marktaandeel af te 
scheuren, knabbelen tegenwoordig liefdevol aan een vegan bitterbal.

En het mooiste: de wereld wordt er beter van. Want welzijn—dat stoffige 
bijproduct waar niemand ooit tijd voor had—is nu belangrijker dan 
welvaart. Een roofkapitalist die zijn hele leven jaagde op 
aandelenkoersen, ontdekt ineens dat hij intens gelukkig wordt van… niks 
doen. Of nog gekker: van aandacht geven aan zijn medewerkers. Je weet 
wel, die mensen die hij eerder beschouwde als “herbruikbare onderdelen.”

Dus laten we de overheid niet langer beschuldigen van regelzucht. Zij is 
de grote therapeut van de roofkapitalist! Zonder die absurde 
papierbergen zouden ondernemers nog steeds bezig zijn met het leegzuigen 
van de planeet. Dankzij de regels leren ze eindelijk dat welzijn de ware 
buit is.

Kortom: als de roofkapitalist gek wordt van regels, is dat niet zijn 
ondergang, maar zijn redding. En misschien—heel misschien—worden wij er 
allemaal een beetje beter van.