[D66] 'Dood aan de Arabieren', zingen tienduizenden ultrarechtse Israeliers

[Dr. Marc-Alexander Fluks]

[Doet denken aan Amsterdam - toen Nederlandse politici 'en masse' de 
kant van ultrarechtse voetbalvandalen kozen louter omdat deze uit Israel 
kwamen en het hier volgens hen dus heiligen betrof]


Bron:   Volkskrant
Datum:  26 mei 2025
Auteur: Sacha Kester
URL:    
https://archive.ph/https://www.volkskrant.nl/buitenland/dood-aan-de-arabieren-zingen-tienduizenden-ultrarechtse-israeliers-tijdens-mars-door-jeruzalem~b6d15e7e/


'Dood aan de Arabieren', zingen tienduizenden ultrarechtse Israeliers
tijdens mars door Jeruzalem
---------------------------------------------------------------------

Op de dag dat ultrarechts Israel een vlaggenmars door de Oude Stad 
houdt, zie je 'het lelijkste gezicht van Jeruzalem', zeggen Palestijnse 
inwoners. 'Ze willen laten laten zien dat zij hier de baas zijn.'

Het zijn kinderen nog. Tieners met een beginnend snorretje op hun 
bovenlip en jochies van misschien elf, twaalf jaar oud, die uit alle 
macht zingen dat alle Arabieren moeten sterven, en dat hun dorpen zullen 
branden.

De Palestijnse inwoners van Jeruzalem liepen maandagochtend al met 
bedrukte gezichten door de straten van de Oude Stad: het was 
Jeruzalemdag en een paar uur later zou de Vlaggenmars worden gehouden: 
een jaarlijks evenement waarbij tienduizenden ultrarechtse Israeliers 
met vlaggen door de steegjes van de islamitische wijk marcheren en 
mensen, winkels en huizen worden aangevallen.


Het lelijkste gezicht van Jeruzalem

Een man die met een plastic zakje en twee pizza's naar huis loopt 
bijvoorbeeld, wordt besprongen door zeker twintig jongeren. Hij wordt 
geduwd en bespuugd, en zijn boodschappen worden vertrapt. De politie 
staat erbij en kijkt ernaar.

'Vandaag zien we het lelijkste gezicht van Jeruzalem', zegt de 37-jarige 
Ilham Shaneen, een advocaat die aan het begin van de middag met een tas 
vol groente en snoep door de steegjes snelt. 'Haat, Racisme. Veel 
geweld.' Ze mocht vandaag eerder naar huis van haar baas, omdat de 
politie alle wegen die naar de Oude Stad leiden in de loop van de middag 
afsluit en niemand meer doorlaat. 'En dan ben ik niet voor middernacht 
thuis.'

Ze wil snel door, een laatste boodschap doen, en zichzelf met haar 
kinderen in huis barricaderen. 'Ja, ik ben heel bang voor deze mensen. 
Ze proberen ons pijn te doen, in de hoop dat we vertrekken.'


Opstootjes

'Dat is precies waar deze mars om draait', zegt Alon Lee Green, 
co-directeur van Standing Together, een organisatie van Joodse en 
Palestijnse burgers die zich samen inzetten voor veiligheid en vrede. 
'Intimidatie. Laten zien wie hier de baas is.' Hij probeert mensen met 
zijn team te beschermen, springt bij opstootjes tussen het slachtoffer 
en de belagers, maar het zijn de activisten en niet de daders die 
uiteindelijk door de politie worden gemaand om de Oude Stad te verlaten.

Het is niet altijd zo geweest: in eerste instantie was Jeruzalemdag een 
nationale viering waarbij de Zesdaagse Oorlog werd herdacht. Op 5 juni 
1967 werd Israel aangevallen door Egypte, Syrie en Jordanie, maar in 
luttele dagen wist de piepkleine Joodse natie haar vijanden te verslaan, 
en haar grondgebied te verviervoudigen.

Een deel van dit gebied is (zoals de Sinai) is later weer teruggegeven, 
maar de Westelijke Jordaanoever - inclusief Oost-Jeruzalem - en de 
Golanhoogte worden nog steeds door Israel bezet.


Altijd blijven vechten

'God heeft ons laten winnen, God heeft ons deze stad gegeven', vertelt 
Yinon Yitzhari, een van de mannen die zich klaarmaakt voor de mars. 'We 
vieren vandaag het wonder dat Jeruzalem weer een is geworden. En we 
willen laten zien dat we deze stad nooit meer op zullen geven.'

Dat is tegen het zere been van de Palestijnen, die hopen dat 
Oost-Jeruzalem ooit de hoofdstad kan worden van hun toekomstige eigen 
staat. 'Dat gaat niet gebeuren', zegt Eli (die zijn achternaam niet wil 
geven) stellig. 'We zijn hier, zoals je ziet, en we zullen altijd voor 
Jeruzalem blijven vechten.'

Ondertussen slingeren grote groepen jongeren door de Arabische wijk. Ze 
spugen mensen in het gezicht, duwen oude vrouwen met hoofddoeken omver 
en trekken de souvenirs en t-shirts van de planken in Palestijnse 
winkels. Een man sluit met gebogen hoofd zijn deuren.


'We zullen niet verhuizen'

'We zijn niet bang', zegt zijn zuster Riham Waheed (34) fier, 'maar de 
politie dwingt ons om te sluiten. Het zou maar provocatief zijn als we 
open bleven: we weten toch dat die jongens hier zijn, en we roepen het 
geweld over onszelf af door te laten zien dat we bestaan.' Ze recht haar 
rug en zegt fel: 'Maar wat ze ook doen, wij maken onderdeel uit van deze 
stad! We zullen niet verhuizen, en niet buigen!'

Een paar uur later, als er geen Palestijn meer op straat is te zien, 
wordt de pers belaagd. Zodra iemand de opgefokte jongeren probeert te 
fotograferen of filmen, wordt hij ingesloten en proberen ze zijn toestel 
af te pakken. Later omsingelen de jongeren een groepje fotografen dat 
vlakbij de Damascuspoort staat te wachten.

De tieners doen het geluid van varkens na, en schreeuwen dat de 
journalisten naar Gaza moeten worden afgevoerd om daar te sterven. Pas 
als ze flessen water naar het hoofd van de fotografen gooien en hier en 
daar een trap uitdelen, grijpt de politie in. 'Angstaanjagend', vertelt 
een van de fotografen. 'Maar vorig jaar is een aantal van ons tot 
bloedens toe in elkaar geslagen, dus eigenlijk valt dit mee.'


Een feest van ultrarechts

Jeruzalemdag is de laatste jaren uitgegroeid tot een feest van religieus 
ultra-rechts. De mars begint in de vroege avond (overdag was het te 
warm) bij de Grote Synagoge in West-Jeruzalem. De omstreden minister van 
Binnenlandse Veiligheid Itamar Ben-Gvir spreekt tienduizenden mensen toe 
voordat ze met hun vlaggen naar de Oude Stad gaan lopen.

Jonge studenten juichen hem toe, schreeuwen zijn naam en reiken hem 
vlaggen (van zijn eigen ultrarechtse partij) en stickers toe (waarop de 
woorden 'Gaza zal voor altijd van ons zijn' staan geschreven). 'Jullie 
zijn schatten', roept Ben-Gvir opgetogen. 'Ik krijg stickers van 
gesneuvelde soldaten, moge God hun bloed wreken, de helden en martelaren 
dankzij wie wij de oorlog winnen.'


IJzingwekkend gedreun

De vlaggen zwaaien, de spandoeken worden nog een stukje hoger opgeheven. 
Op een daarvan staat geschreven: 'In 1967 veroverden we Jeruzalem, in 
2025 Gaza'. Het verdrijven van Palestijnen is noodzakelijk voor de 
overwinning. Daarna zet de massa zich in beweging.

Na een tijdje splitst de stoet zich in tweeen: de vrouwen, meisjes en 
kleine kinderen gaan de Oude Stad binnen door de Jaffapoort en lopen via 
de Joodse wijk naar de Klaagmuur. De mannen en jongens marcheren via de 
Damascuspoort en lopen dwars door de islamitische wijk naar dezelfde 
bestemming.

Onderweg slaan ze massaal op de ijzeren luiken van de gesloten winkels 
en huizen, waardoor hun extatische gezang wordt begeleid door 
ijzingwekkend gedreun. Binnen zitten gezinnen. Een paar uurtjes nog, dan 
is het voor dit jaar weer voorbij.

--------
(c) 2025 DPG Media B.V.