[D66] Door weg te lopen uit de Kamer heeft Sigrid Kaag het zichzelf nog moeilijker gemaakt

[Dr. Marc-Alexander Fluks]

Bron:   Vrij Nederland
Datum:  23 september 2022
Auteur: Thijs Broer
URL:    https://www.vn.nl/sigrid-kaag-weglopen/


Door weg te lopen uit de Kamer heeft Sigrid Kaag het zichzelf nog
moeilijker gemaakt
-----------------------------------------------------------------
Het was best begrijpelijk dat Sigrid Kaag uit de Kamer wegliep na 
insinuaties van Thierry Baudet, schrijft Thijs Broer. 'Woorden zijn niet 
onschuldig.'

In de ene na de andere peiling scoort het kabinet-Rutte de laatste weken 
lager dan ooit. Volgens het onderzoek van I&O Research voor NRC is bijna 
tachtig procent van de Nederlanders het vertrouwen in het kabinet 
helemaal kwijt, en krijgt Mark Rutte zelf als waarderingscijfer een 4,5: 
niet eerder scoorde de tot dusverre ongenaakbare premier zo laag.

Maar nog harder krijgt minister van Financien en D66-leider Sigrid Kaag 
het te verduren: haar waardering is gedaald naar een povere 4,1. De 
Prinsjesdagpeiling van EenVandaag meldde zelfs dat het kabinet is gezakt 
naar een 3,1, en dat niet meer dan een treurige 16 procent van de 
Nederlanders enig vertrouwen heeft in minister Kaag. 'Ik heb het niet 
gelezen,' was haar reactie. 'Ik weet dat ik werk naar eer en geweten. Ik 
heb natuurlijk een moeilijke taak: minister van Financien in een de 
facto oorlogstijd. Wij doen het beste. En ik werk niet voor 
populariteit, ik werk om het juiste te doen voor het land, en daar heb 
ik vrede mee.'

Dat mag zo zijn, maar eerdere ministers van Financien werden steevast 
hoog gewaardeerd, van Onno Ruding tot Wim Kok, van Wouter Bos tot Wopke 
Hoekstra. Maakt niet uit wat ze deden: als ze verantwoordelijk waren 
voor harde bezuinigingen in crisistijd hielden ze knap de hand op de 
knip, als ze bakken geld uitgaven in de hoogconjunctuur waren ze de 
grote weldoener. Zo werkt het kennelijk in dit land van kruideniers: de 
bewaarder van de schatkist is boven iedere twijfel verheven. Behalve dus 
Sigrid Kaag, de eerste vrouwelijke minister van Financien, die nu 
verantwoordelijk is voor het construeren van het grootste 
koopkrachtpakket uit de Nederlandse geschiedenis.


BRANDENDE FAKKEL

Wat niet hielp voor Kaags populariteit is de vanaf het begin soms wat 
elitaire, hautaine toon die ze onbedoeld aansloeg, zoals haar beruchte 
opmerking op de achterbank van de dienstauto over de FvD-kiezers: 'Wie 
zijn die mensen die daarop stemmen?' Zo vestigde zich het beeld dat ze 
door haar lange jaren als diplomaat in het buitenland weinig gevoel had 
voor wat er in Nederland leefde. Evenmin behulpzaam was het dat Kaag 
tijdens de verkiezingen 'nieuw leiderschap' beloofde en zich vervolgens 
na een ellenlange formatie gedwongen zag toch met Mark 'functie elders' 
Rutte een coalitie te sluiten. En wat de laatste tijd al helemaal niet 
hielp was haar onzichtbaarheid in de zomermaanden, terwijl de armoede in 
Nederland om zich heen greep door de inflatie en de stijgende 
energieprijzen.

In de Tweede Kamer, in de pers en op de sociale media wordt Kaag 
inmiddels zo onbarmhartig over de hekel gehaald dat ze geen goed meer 
kan doen. Als ze glimlacht tijdens de troonrede neemt ze de zorgen van 
de mensen niet serieus, als ze niet glimlacht is ze een kille 
technocraat. En intussen wrijven politici als Geert Wilders met duivels 
genoegen zout in de wonden. Al in de eerste minuten van de Algemene 
Politieke Beschouwingen deze week brandde de PVV-leider los: 'En de 
gouden bezem, die gaat dit jaar naar mevrouw Kaag. Zij staat met stip op 
een als de meest onbetrouwbare politicus. Gefeliciteerd ermee, mevrouw, 
toch knap dat u zelfs Rutte en De Jonge weer voorbij bent gevlogen!'

Ik zal niet de enige zijn die even om de opmerkingen van Wilders moest 
grinniken. Maar hoe lollig de beeldspraak van de heks op de bezemsteel 
misschien ook lijkt, onschuldig is hij niet. Dezelfde ochtend viel mijn 
oog op een artikel in NRC over het pleidooi van D66 Roermond voor 
eerherstel voor zo'n 75 heksen die daar in de zeventiende eeuw ter dood 
werden gebracht.

Een oproep om recht te zetten wat vier eeuwen geleden is gebeurd lijkt 
me vooral modieuze praat - er is in het verre verleden wel meer 
verschrikkelijks voorgevallen, en vrouwenhaat en al dan niet bewust 
seksisme help je de wereld niet uit met ahistorische symboolpolitiek. 
Maar op zichzelf kan wat meer aandacht voor de heksenvervolgingen geen 
kwaad, zoals historicus Steije Hofhuis in het artikel betoogt, al was 
het maar vanwege de parallellen met het heden. Want heel lang geleden is 
het niet dat er een man met een brandende fakkel bij Sigrid Kaag voor de 
deur stond, waarna ze een boekje opendeed over de gruwelijke 
scheldpartijen en doodsbedreigingen waar ze dagelijks mee te maken 
heeft.


WANTROUWEN

Het was dan ook best begrijpelijk dat voor de bewindsvrouw een grens was 
bereikt toen Thierry Baudet aan het begin van de avond tijdens de 
Algemene Beschouwingen stelde dat St Antony's College in Oxford, 'waar 
Sigrid Kaag heeft gestudeerd', niets anders zou zijn dan een 
'opleidingsinstituut voor de geheime dienst' - die op haar beurt weer 
dienstbaar zou zijn aan het door Baudet verfoeide 'globalisme'. Waarop 
Kaag verontwaardigd de Kamerzaal verliet, gevolgd door de rest van het 
kabinet.

Aan Mark Rutte's body language was te zien dat hij aanvankelijk wilde 
blijven zitten, met een geamuseerd glimlachje op zijn gezicht, alsof hij 
wilde zeggen: laat Baudet maar kletsen. Dat was ook wel zo tactisch 
geweest, want als het kabinet niet was opgestaan had waarschijnlijk geen 
haan gekraaid naar de insinuerende opmerkingen van Baudet. En een sterk 
beeld was het niet: een kabinet dat de plaat poetst als een Kamerlid 
gekke dingen zegt. Koren op de molen van de al genoemde groeiende schare 
mensen die de politiek toch al wantrouwen.

Bovendien betoogde Geert Wilders, de gehaaide parlementarier die het 
Reglement van Orde van de Tweede Kamer uit z'n hoofd kent, onder bijval 
van nestor van de Kamer Kees van der Staaij, dat het niet aan het 
kabinet is om een debat te beeindigen, maar aan de Kamer. Maar toen was 
het leed dus al geschied.

En zo belandde Sigrid Kaag, die naar eigen zeggen de grenzen van haar 
integriteit wilde bewaren, politiek in een nog neteliger parket.

De les van dit alles? Woorden zijn niet onschuldig.

--------
(c) 2022 Vrij Nederland