[D66] [JD: 125] Politiegeweld in Nederland heeft ingrijpende gevolgen

[R.O.]

Morele Kollaps.

cip.nl
<https://cip.nl/cip+/84767-politiegeweld-in-nederland/GxoFCFVcUH1zbU4bRxIceRkXEg>



  Politiegeweld in Nederland heeft ingrijpende gevolgen

Henk-Jan Prosman
9-12 minutes
------------------------------------------------------------------------

Dagelijks leven

06 april 2021 door Henk-Jan Prosman

De afgelopen week was het land in rep en roer nadat een
treiterjournalist van Powned belaagd was door een kerkganger. De pers
raakte niet uitgepraat over deze vorm van geweld. Maar er is deze dagen
nog een andere manifestatie van geweld waar de politiek correcte
journalistiek nauwelijks in geïnteresseerd is: ik bedoel het
politiegeweld bij de anti-lockdown demonstraties.


De Buitenparlementaire Onderzoekscommissie van theoloog Pieter Kuit en
zijn dochter Jade heeft inmiddels al meer dan vijftig agenten gehoord en
de getuigen blijven binnenkomen. Meer dan twintig getuigenverklaringen
zijn al gepubliceerd op de website
<https://bpoc2020.nl/politieverhoren/> van de Buitenparlementaire
Onderzoekscommissie.

Wie de verslagen leest, zal opmerken dat ze bijzonder verontrustend en
opmerkelijk consistent zijn. De volgende observaties komen steeds terug:

Er is in de politieorganisatie sprake van een gretigheid om geweld toe
te passen tegen burgers. Een agent verklaart: “Er wordt neerbuigend en
discriminerend over demonstranten gesproken. Het zijn ‘hersenloze
wappies’, ‘virussen die je moet bestrijden’, ‘onderkruipsels waar je de
lat over moet leggen’, en ga zo maar door”.

"Ik moet mensen tegen de grond werken, jong of bejaard, wanneer ze geen
mondkapje dragen in de supermarkt."

Een tweede terugkerend thema is de druk die er binnen de
politieorganisatie is om mee te gaan in deze spiraal van geweld.
Dezelfde agent verklaart: “Ik kan mij echter niet ziekmelden, of
afmelden voor dienst bij de ME. Er wordt dan direct gevraagd of je
moeite hebt met ‘wappies rammen’. Wanneer je dat bevestigt, heb je geen
leven meer: je wordt dan continu vernederd en gepest, en onder druk
gezet demonstranten te slaan. Ik kan dit niet meer. Mijn vrouw kent me
niet meer terug. Ik ben depressief, slaap slecht, huil veel, en val
constant uit tegen mijn vrouw en kinderen. Ik heb mij nu toch ziekgemeld
met als reden dat ik corona-verschijnselen heb. Hoe cynisch. Ik schaam
mij ervoor, maar ik zie geen andere weg.”

Een derde thema: de agenten verklaren ook dat door de nadruk op het
handhaven van de corona-maatregelen ze zich niet meer herkennen in het
werk dat ze doen. In plaats van een beschermende rol krijgen ze steeds
meer een repressieve rol: “Geweld is nu regel, en geen uitzondering
meer. Ik moet nu mensen tegen de grond werken, ongeacht of ze jong zijn
of bejaard, wanneer ze bijvoorbeeld geen mondkapje dragen in een winkel,
en wij er door de supermarktmaner bijgehaald worden. Ik heb tegenwoordig
mensen achter in de auto zitten, die mijn collega en ik hebben
aangehouden, die gewoon hun boodschappen deden. Eerlijke burgers, wiens
enige ‘misdrijf’ is dat zij geen mondkapje willen dragen waar het nut
niet van bewezen is.”

Ten vierde getuigen agenten van de Mobiele Eenheid ook dat ze van
bovenaf geïnstrueerd worden om geweld te gebruiken: “Geweld toepassen
tegen demonstranten is standaard geworden. We moeten er met volle kracht
in. Dat zijn de instructies. Voorheen moest je op de benen slaan, en nu
slaan we op het hoofd. ‘Een bebloed hoofd schrikt af’, zeggen ze.
Terwijl ik dit tegen u zeg is het net of ik het over een ander heb. Ik
treed volledig buiten mezelf wanneer ik op demonstranten afgestuurd
wordt.” Dezelfde agent verklaart: “Het was ’s ochtends, voordat de demo
begon, al duidelijk dat we op gingen treden. Ik was stomverbaasd. Ik
vroeg aan mijn leidinggevende hoe hij nu al wist dat we op gingen
treden. Hij zei dat ik mijn werk moest doen en geen vragen stellen. ‘Wij
voeren uit wat de driehoek zegt’, zei hij alleen.”

"Aangehouden demonstranten worden vernederd. Dat begint al in de
arrestantenbus."

Een vijfde onderwerp is dat het geweld ook doorgaat nadat de ‘verdachte’
is gearresteerd: “Aangehouden demonstranten worden vernederd. Dat begint
al in de arrestantenbus. Daar worden ze uitgescholden, en als oud vuil
behandeld. Daarmee bedoel ik dat ze worden geduwd en tegen de grond
worden gewerkt, met kneuzingen en blauwe plekken als gevolg. Gewonde
demonstranten krijgen op het bureau geen medische hulp. Ze zitten
geregeld onder het bloed, vaak van hoofdwonden, want die bloeden erg.
Daarom slaan we als ME trouwens op het hoofd. Veel bloed is
afschrikwekkend voor de rest van de demonstranten.”

Een andere agent verklaart: “Demonstranten worden vaak de hele nacht in
een dronkenmanscel gezet. Dat zijn cellen zonder toilet, bed en wasbak.
Laatst gaf een jonge vrouw die tijdens een demonstratie was aangehouden
of ze naar het toilet mocht. Mijn collega zei dat ze maar ‘in de hoek op
haar hurken moest gaan zitten’. Er kwamen twee collega’s bij staan om
‘van het uitzicht te genieten’. De vrouw heeft later haar broek bevuild.

Toen was ze een ‘zeikwappie’.” Over seksuele intimidaties naar
vrouwelijke arresten en agenten wordt overigens opmerkelijk veel en
consistent verklaard.

Ten slotte is een terugkerend thema dat vele agenten zich ziekmelden,
met stressverschijnselen of PTSS thuiszitten of ontslag hebben genomen.

Pieter Kuyt heeft een fraaie dubbelrol als onderzoeker en pastor gevonden. 

Deze geweldscultuur heeft niet alleen ingrijpende gevolgen voor de
demonstranten en het algemene gevoel van vrijheid en veiligheid in de
samenleving, maar ook voor de agenten zelf. Een agent verklaart dat “er
een ware jacht plaatsvindt binnen de organisatie op agenten die
dissidente geluiden laten horen … dat er actief wordt gespeurd naar ons.
Vanuit de leiding wordt duidelijk gemaakt dat wij het korps ‘vergiftigen
met gedrag dat de hele organisatie in gevaar brengt’. We worden
gestimuleerd om collega’s die kritiek hebben op het gewelddadige
optreden van de politie bekend te maken bij de leiding.”

Pieter Kuit bewijst de samenleving een grote dienst. Van de politiek is
niets te verwachten, zolang de premier instemt met deze cultuur door de
demonstranten te typeren als ‘doorgesnoven hooligans’. Voor het geweld
tegen demonstranten is wel enige aandacht gekomen, mede doordat Amnesty
International zich hierover heeft uitgesproken. Maar de interne
misstanden bij de politie en de geestelijke nood van de agenten kunnen
blijkbaar alleen langs buitenparlementaire weg en door middel van
klokkenluiders aan de kaak worden gesteld. Een van hen zegt: “Ik ben
bang, wanhopig en weet niet meer wat ik moet doen. Ik zag uw oproep, en
ben zo blij mijn verhaal te mogen doen.” Zo bezien heeft Pieter Kuit een
fraaie dubbelrol als onderzoeker en pastor gevonden.

/Dominee Henk-Jan Prosman is hervormd predikant en schrijft columns voor
CIP.nl./


-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/20210627/b6d1cc6d/attachment.html>