[D66] De boerenterreur maakt een karikatuur van onze democratie | groene.nl

[A.OUT]

De boerenterreur maakt een karikatuur van onze democratie

Column Economie
#Boerenterreur
Ewald Engelen

15 oktober 2019 – verschenen in nr. 42

By
groene.nl
3 min
View Original

Het is weer eens zover: een kleine belangengroep gijzelt Nederland om
het eigen smalle, kortetermijnbelang er bij publiek, pers en politiek
door te drukken. Ik heb het over een handvol veehouders die vrezen voor
hun broodwinning nu de rechter een einde heeft gemaakt aan het
jarenlange gedogen door de overheid van forse overtredingen van de
stikstofregels.

Twee weken geleden legden zij onaangekondigd en zonder toestemming met
een trekkeroptocht het land plat om in Den Haag op het Malieveld te
demonstreren. Voor deze week staan opnieuw grote demonstraties op de
rol. Het is pure intimidatie, uitsluitend bedoeld om de voornemens om de
veehouderij in Nederland te halveren van tafel te krijgen. Dat burgers
van de 120 miljoen dieren (!) in de bio-industrie doodziek worden, dat
de natuur ervan naar de ratsmodee gaat, dat regels voor dierenwelzijn
met voeten worden getreden en dat het klimaatverandering bespoedigt,
doet er niet toe.

Desondanks trapt half Nederland in het bucolische narratief van de
veehouders. Slim presenteren zij zich als sappelende middenstanders,
hardwerkend, ondernemend, zuchtend onder regels en belastingen, van
groot belang voor de economie en cruciaal voor de voedselvoorziening.
Het is pertinente onzin.

Volgens de Algemene Rekenkamer is de bio-industrie een subsidieslurpende
sector en verdienen boeren bovengemiddeld goed. Bovendien zijn sommige
boeren schatrijk. Volgens het CBS is een op de vijf van de 112.000
miljonairs die Nederland kent boer. En dat zijn ook precies de boeren
die in de top vijftien van stikstofuitstoters staan die De Groene vorige
week publiceerde.

Ook op het economische belang van de bio-industrie valt veel af te
dingen. Zo draagt de agrarische sector voor slechts 1,4 procent bij aan
de Nederlandse economie. En werken er maar 170.000 mensen in de
agrarische sector, ongeveer twee procent van de beroepsbevolking. En dat
is inclusief land- en tuinbouw.

Datzelfde geldt voor de exportcijfers. Van de 90 miljard euro die de
sector vorig jaar exporteerde, kwam ongeveer een derde voor rekening van
wederdoorvoer. En is een onbekend percentage toe te schrijven aan
exotische goederen als koffie, thee en cacao die hier (licht) worden
bewerkt.

Tot slot is ook het argument dat de Nederlandse boeren ons voeden
flauwekul. Pakweg tachtig procent van hun jaarlijkse productie van 110
miljard euro is bestemd voor de export. En van de 46 miljard euro die
huishoudens per jaar aan voeding besteden komt 36 miljard uit het
buitenland. Als onze boeren ons daadwerkelijk zouden voeden, zouden ze
toe kunnen met minder dan de helft van het huidige landbouwareaal.

In het Nederland van Rutte is het een bekend tafereel geworden.
Grootbedrijven die retorisch hun economisch belang oppompen om lagere
belastingen af te dwingen. Banken die hun bijdrage aan de economie
gebruiken om de belastingbetaler een ongekend forse poot uit te draaien.
En fiscalisten die hun politieke vrienden weten te bewegen het
Nederlandse belastingparadijs koste wat het kost tegen buitenlandse
pressie te verdedigen. En elke keer zijn het keurige middenpartijen die
als de pr-machines ervan fungeren. Het maakt een karikatuur van onze
democratie. Na tien jaar vvd is Nederland net zo corrupt geworden als de
partij zelf.

Deze keer is ook de rechtsstaat in het geding. Burgers die vorige week
de Stadhouderskade bezetten konden zes uur in de cel zitten en kregen
een boete van 380 euro aan hun broek. Studenten die vorig jaar het P.C.
Hoofthuis bezetten werden hardhandig gearresteerd en in de cel gesmeten.
En nog vers in het geheugen: de behandeling die de Maagdenhuisbezetters
in 2015 van de ME ten deel viel.

Het contrasteert schril met de reacties op de boerenterreur. Inrijden op
politiepaarden, afzettingen omverrijden, duizend kilometer file
veroorzaken, wetenschappers van het rivm intimideren, voordeuren van
provinciehuizen intrappen. De beloning is sympathie van middenpartijen
als vvd en cda, provincies die schielijk handhaving van de stikstofnorm
opschorten en een quasi gouvernementele koepel als lto die bewonderend
meldt leden ‘die hun tanden hebben laten zien’ (lees: leden die zich
schuldig hebben gemaakt aan wetsovertreding) niet te zullen royeren. En
dat gaat dan over een sector die zich al decennia niets aantrekt van God
noch gebod, die illegale staluitbreidingen doodnormaal vindt, en die
zich niets gelegen laat liggen aan dierenwelzijnsregels.

Meten met twee maten: het botst met alle principes van rechtsstatelijkheid.