[D66] Het wordt tijd dat klimaatactivisten het land platleggen

[A.OUT]

Het wordt tijd dat klimaatactivisten het land platleggen
By
oneworld.nl
5 min
View Original

Veel mensen krabben zich achter de oren over wat er de afgelopen week
gebeurd is. Verongelijkte boeren veroorzaakten 1100 kilometer file (de
drukste spits ooit), sjeesden met tractors over het strand van
Scheveningen, reden hekken omver, negeerden veiligheidsvoorschriften van
de burgemeester van Den Haag en parkeerden zo’n 400 voertuigen op het
Malieveld. Reden: veehouders voelden zich bedreigd door de stelling van
D66 dat de veestapel ten behoeve van de stikstofcrisis gehalveerd moet
worden.

Diverse politici onthaalden de boze boeren met open armen op het
Malieveld en talkshows lieten boeren uitgebreid vertellen wat hen dwars
zat. Minister Carola Schouten van Landbouw beloofde de veehouders, nadat
ze haar hadden uitgemaakt voor rotte vis, dat een halvering van de
veestapel wat haar betreft niet zal plaatsvinden.

Slechts enkele dagen eerder marcheerden 35.000 klimaatstakers,
voornamelijk jongeren, door Den Haag omdat de toekomst van de mensheid
bedreigd wordt. Minister Schouten is niet alleen verantwoordelijk voor
Landbouw, maar ook voor Natuur en Voedsel. Toch lijken die laatste twee
nauwelijks op haar prioriteitenlijstje te staan. We stevenen door het
opwarmende klimaat hard af op toenemende weersextremen die onze
voedseloogsten en natuur bedreigen.

Niet alleen Schouten, maar de gehele regering lijkt hier niet van
doordrongen. Dat blijkt wel uit het schrille contrast tussen de aandacht
voor het boerenprotest en voor de klimaatstaking: waar het speuren is
naar een uitspraak van politici over de klimaatstaking, buitelden ze
tijdens het boerenprotest over elkaar heen met bemoedigende woorden voor
de landbouwsector – een van de grootste veroorzakers van klimaatverandering.

    Had de menigte van 35.000 klimaatstakers niet gewoon het Binnenhof
moeten bezetten?

Tommy Wieringa legt in NRC de vinger op de zere plek: de desastreuze
gevolgen van klimaatverandering vinden – in de westerse wereld – niet
allemaal binnen een korte tijd plaats. Was dit wel het geval, dan was de
burger volgens de schrijver ‘allang met de strop opgetrokken naar Den
Haag om er een zootje op te knopen’. De klimaatstaking bevond zich
weliswaar in Den Haag, maar de verantwoordelijke bewindspersonen werden
niet op het matje geroepen. Had de menigte van 35.000 klimaatstakers
niet gewoon het Binnenhof moeten bezetten, net zolang tot Mark Rutte en
zijn coalitiegenoten zouden beloven dat ze de broeikasgasuitstoot binnen
nu en acht jaar stoppen?

De jonge Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg citeert de wetenschap
en benadrukt dat de tijd opraakt: we hebben nog maar 8,5 jaar om de
broeikasgasuitstoot te stoppen en zo de klimaatopwarming onder de 2
graden te houden. Rond de 2 graden opwarming van de aarde treden
zogenaamde tipping points in werking: er ontstaan steeds meer
bosbranden, er is nauwelijks ijs over dat het zonlicht terugkaatst, het
permafrost smelt waardoor enorme hoeveelheden methaan vrijkomen.
Hierdoor zal de aarde onleefbaar worden. In Nederland was het deze zomer
al meerdere dagen 40 graden. De oogsten lopen al terug door de extreme
droogte in ons land en het drinkwater uit de Maas staat onder druk.
Greta waarschuwt dat jongeren steeds beter doorhebben hoe de politiek
ons verraadt en dat we ze er niet mee laten wegkomen als ze blijven
falen. Terecht.

    Dit jaar zei Rutte nog: ‘Die [klimaatopwarming] hoeft niet morgen
opgelost. Er mag wat meer ontspanning in de discussie komen’

Maar politici lijken de urgentie niet te voelen. Dit blijkt uit het
beleid van de afgelopen jaren. Waar het kabinet-Balkenende voornemens
was om in 2030 30 procent CO2-reductie te realiseren, schroefde de
optimistische Rutte dat terug naar een schamele 17 procent (terwijl het
volgens de wetenschap 40 procent moest zijn). In maart dit jaar
verklaarde Rutte tegenover Trouw nog het volgende: ‘Die
[klimaatopwarming] hoeft niet morgen opgelost. Er mag wat meer
ontspanning in de discussie komen.’

Er is blijkbaar meer voor nodig om onze politiek leiders te activeren,
om hen te laten voelen wat klimaatverandering behelst. Dat
klimaatverandering gevaar, chaos, verlies, dood en zelfs massamoord
betekent. Deze laatste vergelijking maken activisten van de
internationale beweging Extinction Rebellion. Zij houden regelmatig ‘Die
Ins’, waarbij ze als het ware dood op straat gaan liggen. Ze verhinderen
verkeer en tonen spandoeken met teksten als ‘klimaatverandering is
massamoord.’

Extinction Rebellion is ontstaan uit enkele gewone, bezorgde burgers. De
83-jarige Engelse opa Phil Kingston bijvoorbeeld, die inmiddels elf keer
gearresteerd is voor ‘het beschermen van de aarde’ zoals hij het zelf
mooi verwoordt. Als de wet bedrijven steunt om de aarde kapot te maken,
dan accepteert Kingston die wet niet. Hij is bereid om zijn leven te
geven voor dit doel, want hij heeft naar eigen zeggen een goed leven
gehad en wil dat zijn kleinkinderen dat ook zullen hebben.

Aankomende maandag, 7 oktober, begint de internationale Extinction
Rebellion-week. De activisten zijn van plan om verkeersknooppunten stil
te leggen en er zullen ongetwijfeld andere acties plaatsvinden die ofwel
ludiek ofwel ontregelend zijn. De concrete eisen van de actiegroep aan
politici en beleidsmakers zijn dat de politiek eerlijk moet zijn over
het gevaar van de klimaatopwarming, en dat de broeikasgasuitstoot per
2025 netto naar nul moet zijn gebracht.

Dit lijken mij goede uitgangspunten. Zoals benoemd moet de
broeikasgasuitstoot in 8,5 jaar volledig zijn gestopt als we willen dat
de aarde niet meer dan 1,5 graad opwarmt en dus leefbaar blijft. Toen
John F. Kennedy in 1961 verklaarde een man op de maan te willen zetten,
werd dat in acht jaar tijd gerealiseerd. Wat wij nodig hebben is een
politiek leider die het Nederlandse volk serieus neemt, waarschuwt,
uitlegt wat het doel is en hoe we dit gaan bereiken.

In het licht van het uiterst brutale en tegelijkertijd volprezen
boerenprotest deze week, vraag ik me af: wat is ervoor nodig om de
politiek zover te krijgen om aan deze klimaateisen te voldoen? Hoever
moeten bezorgde burgers gaan voordat politici luisteren naar de
wetenschap? Moeten zij eerst de chaos belichamen die klimaatverandering
zal veroorzaken, de politiek een voorproefje geven van de dystopie die
kan ontstaan door de afbraak van ons nu nog redelijk stabiele klimaat?
Een bezetting van het Binnenhof is onderhand geoorloofd, net zolang
totdat er adequate politiek leiders opstaan die klimaatverandering
aanpakken en het gevaar afwenden. Als het boerenprotest ons iets leert,
dan is het wel dat politiek en media ons met open armen en warme woorden
zullen ontvangen. Toch?