[D66] Amsterdam is het lichtend baken van neoliberalisme | parool.nl

[A.OUT]

Amsterdam is het lichtend baken van neoliberalisme
Plus Johan Fretz
26 oktober 2019

Het is me gelukt om de vriendelijkste makelaar van Amsterdam te vinden.
Iemand die me het gevoel geeft dat ik, ook al ben ik dan geen partner
bij Stibbe op de Zuidas, toch nog een kans maak om hier een huis te
vinden. Makkelijk zal het niet worden.

’Het is druk op de startersmarkt: zeg maar tussen de drie en vijf ton.’

Ik had het goed verstaan. Een vriend vertelde me dat een woning in Noord
was verkocht voor 480 duizend euro. Ik bekeek het huis op Funda: het had
geen badkamer, alleen een douchekop boven de wc-pot. Je kon in dit huis
kakkend douchen, voor een half miljoen euro. Luxe wonen anno 2019.

Moest ik deze week dan maar juichen om het bericht dat banken zich van
de Nederlandse Bank moeten wapenen tegen een mogelijke nieuwe
huizencrisis? Ach, zelfs al vind ik vast een huis, ik vrees dat geen
crisis de tendens in Amsterdam nog kan keren.

Deze stad is allang niet meer van ons allemaal, maar in steeds grotere
mate alleen nog van rijke proleten. Ik heb niks tegen de rijkdom zelf,
ik gun iedereen zijn succes, het gaat me om dat proletengedrag. Die
liefdeloze, dichtgetikte ik-mentaliteit, die Amsterdam in rap tempo
heeft overgenomen. Dit is de stad van mensen als Wybren van Haga, die
moedige klimaatdemonstranten uitmaakt voor werkschuw tuig en ondertussen
ploeterende werkenden uitmelkt, met zijn opgesplitste pandjes. Dit is de
stad van speculanten en patjepeeërs, die de huur voor winkelpanden plots
vervijfvoudigen, zodat kleine ondernemers, die onze straten van kleur
voorzien, noodgedwongen moeten stoppen. Dit is de stad van mensen voor
wie armoede een walgelijke ziekte is, die je niet hoeft te genezen, maar
slechts hoeft te verplaatsen naar de randen van de Ring. Buiten het
zicht, zodat zij er niet meer naar hoeven te kijken.

Zo wordt Amsterdam, ooit een kolkend, eigenzinnig, rebels eiland in een
zee van kleinburgerlijkheid, ontdaan van elk smetje. Zelfs in de
Efteling is het op een drukke dag nog goorder dan in dit aangeharkte
VVD-pretpark. Elke oprisping van bezieling, elk spoor van
tegendraadsheid, elke uiting van onaangepastheid, wordt gefrustreerd en
weggeveegd. Afgesneden en samen met roestige, felgekleurde fietsen,
verscheept naar dat grafdepot in Oceanië.

En de leraren, kunstenaars, horeca-medewerkers, verpleegkundigen,
journalisten, winkeliers, ons wordt vriendelijk verzocht om op te
donderen, om plaats te maken voor een nieuwe zelfbenoemde klasse, van
nep-Amsterdammers, die zonder enige schaamte de stad op kopen om hier
Blaricum aan het IJ van te maken.

En vergis je niet: zij zijn allang de baas. Al dat modieuze,
papegaaiengezeik ten spijt, over hoe knetterlinks deze stad is,
Amsterdam is het lichtend baken van neoliberalisme. Wij zijn erger dan
Londen. Je kunt de letters ‘I Amsterdam’ wel weghalen, maar ondertussen
dendert de verwoesting van de egalitaire stad onverminderd en
onomkeerbaar voort.

Nooit meer zie je ergens een subversieve, nieuwe Shaffy, luidkeels
zingend in de goot, of iemand, die met een string in zijn reet, op
skeelers door de stad sjeest. Nooit meer steekt ergens een paars-groene
hanenkam boven de zijscheidingen uit. Nooit meer stap je per ongeluk in
de kak, nee: de enige drol die je nog ziet, ligt in je plee, terwijl je
in je huis van een half miljoen probeert te douchen. Spoedig zal ook de
laatste onaangepaste vreugdekreet verstommen. Dan is dit de rijkste stad
van Europa, vol armoede van geest en verbeelding.

j.fretz at parool.nl