[D66] Denkpolitie

[A.OUT]

De Helende Meesters en de Denkpolitie
Published on 2019 M11 24
Russel Lawrence Cummins jr.
beleidsmedewerker/beleidsadviseur ervaringsdeskundigheid/HOZ GGZ Altrecht


In 2016 schreef ik dit artikel. Het gaat over de eigenlijk onmogelijke 
spagaat waar de psychiatrie zich in bevindt. Aan de ene zijde de 
uitgestoken helende hand, vanuit de door iedere medicus afgelegde eed 
(Hippocrates)" ik zal de patient geen schade berokkenen." maar aan de 
andere kant de hand die niet meer loslaat, om erger te voorkomen en met 
de wet verplichte ggz als leidraad en legitimering. Ik durf te stellen 
dat de ggz preventief meer machtsmiddelen tot de beschikking heeft dan 
het strafrecht; naast (volledige) afzondering kan en mag de psychiatrie 
ook de patient fysiek en geestelijk onderdruk zetten . Van 
fixeren(vastbinden) tot met medicatie iemands denkprocessen volledig 
wijzigen. Let wel, het strafrecht treedt in werking na de misdaad, de 
psychiatrie kan dit inzetten voordat er iets mis zou kunnen gaan. Maar 
wie beweert dat hij gedachten kan lezen en de toekomst kan voorspellen? 
Toch zijn dit de hiervoor benodigde vaardigheden wil je integer en 
zuiver zulke machtsmiddelen kunnen inzetten. Kortom het "recept" met een 
zeer grote foutmarge en met als gevolg grove schendingen van de basis 
mensenrechten zoals omschreven door de Verenigde Naties (en door 
Nederland ondertekende) rechten van de mens met een beperking 
(psychiatrie valt hier ook onder.)

Hier is geen tussenweg mogelijk, of een beschaafd land respecteert deze 
rechten , of niet.

Een bevolkingsgroep deze rechten ontzeggen (psychiatrische patienten) 
heet (gelegaliseerde?)discriminatie.

Vanuit de patient; kan ik een arts vertrouwen die mij ook met 
machtsmiddelen kan vervreemden van mijn lichaam en geest, mij ernstig 
kan traumatiseren , vanuit een bewering dat zachte heelmeesters 
stinkende wonden maken?

Toch om een therapeutisch genezende behandeling te kunnen uitvoeren is 
vertrouwen essentieel en wantrouwen funest.

Vanuit de medicus; Ik wil niet, maar moet de patient schade berokkenen 
om ergere schade aan de patient en zijn omgeving (in de toekomst) te 
voorkomen.

Zie hier de historisch zo gegroeide in de basis verstoorde relatie 
tussen heler en hulpvrager.

Ook de wetgever zit klem; aan de ene kant de roep onder het volk om 
beschermd te worden tegen "gevaarlijke gekken", en aan de andere kant de 
traditionele humanistische waarden binnen onze cultuur die fundamenteel 
opkomt voor een menswaardig bestaan voor ieder mens, vandaar ook het 
ratificeren van het UN verdrag.

Het is uit onderzoek gebleken dat psychiatrische patiënten 10x vaker 
slachtoffer zijn van de mogelijke vormen van geweld dan de gemiddelde 
burger. Een handvol verschrikkelijke misdaden gepleegd door ernstig 
verstoorde misdadigers met(!) een psychiatrische diagnose hebben nu 
gelegaliseerd dat alle mensen in zorg bij de GGZ het risico lopen zoals 
deze criminelen behandeld te worden Tot in de eigen woning toe.

Dit argument introduceerde ik in 2018; als patient ben je vanaf 2020 
nergens meer "veilig", en wie beschermt de patient, die eigenlijk al 
slachtoffer is van de eigen verstoorde waarneming en de daarop volgende 
verstoting?

Want de BOPZ(voorganger wet verplichte ggz) heeft aangetoond dat (murpys 
law, wat mis kan gaan gaat mis) ondanks de welwillende "geest"van deze 
wet er grove en ernstige misstanden hebben plaatsgevonden en naar mijn 
mening ook onder de wet verplichte ggz zullen plaatsvinden, "de weg naar 
de hel is geplaveid met de beste intenties".

Deze nieuwe wet geeft de uitvoerende ggz instanties nog meer 
machtsmiddelen , dus ondanks de gelukkig zeer uitgebreide patient 
vriendelijke aanvullingen (windowdressing?) , zoals betrekken van 
naasten en eigen zorgplan, houdt deze wet zeker ook een escalatie van 
geïnstitutionaliseerd staatsgeweld in, aangezien er geen ethische 
borging is ingebouwd ter voorkoming hiervan.

Verder zijn zowel de burgemeester als de officier van justitie 
nadrukkelijk in deze wet geschreven en die hebben het belang van het 
collectief zwaarwegend in hun takenpakket, zodat zowel de medicus(geen 
schade berokkenen aan de patient) als de burger als individue ernstig in 
het gedrang kunnen komen.

Wat zal er gebeuren? Orde verstoorders in een buurt zullen als zij geen 
starfbaar feit hebben gepleegd toch opgesloten kunnen worden en indien 
noodzakelijk met terugwerkende kracht een legitimerende diagnose 
krijgen. De onschuldige burger wordt beschermd tegen onterechte 
strafrechterlijke veroordeling,maar wie en wat beschermt de burger tegen 
onterechte opsluiting en daarop volgende diagnose en verplichte 
"corrigerende behandeling" door de GGZ?

Zo zal de psychiatrie verworden van een genezend instituut tot een 
"preventief penetentiare inrichting" oftewel opsluiting zonder crimineel 
feit omdat de kans (?) bestaat dat.....

Zoals een dokter op ethische gronden euthanisie mag weigeren, zo ook 
moeten psychiaters , zoals beschreven hoewel onder druk van de 
burgelijke macht, een opname kunnen weigeren, "geen (veroorzakende) 
diagnose , geen opname! ".

Waarbij wanneer een patient eenmaal geweigerd de burgelijke macht niet 
moet kunnen leuren en shoppen met dit (potentiele) slachtoffer om elders 
een opname te forceren.

Fundamenteel is ieder mens van zichzelf en oordeels bekwaam en zelf 
verantwoordelijk voor zijn daden, ook de patient. Er kunnen verzachtende 
of verzwarende factoren zijn (verstoorde waarneming bij psychose, of 
geen gewetensfunctie bij antisociaal) maar ALTIJD na het feit.

Ik stel ook voor het opsplitsen van de ggz in een zachte , helende, 
reguliere psychiatrie en een stevige(harde?) andere kant, de forensische 
psychiatrie.

Waarbij vooral bij deze tweede er nauwlettend op schendingen van 
mensenrechten moet worden toegezien, zoals ook traditioneel bij de 
uitvoering van het strafrecht wordt gedaan.

Waarbij opgemerkt dat het leren door fouten , vallen en opstaan, ik ook 
als een unversieel recht zie, ontneem iemand dit recht dan wordt de 
benodigde vaardigheid afgeleerd, sterker nog , er is een escalatie 
opgetreden waardoor iemand zich nog onverantwoordelijker zal gedragen.

Het is het aloude conflict tussen het "recht" van het collectief en dat 
van het individue.

Maar de universele mensenrechten zijn duur bevochten en in bloed en leed 
betaald, de strijd gaat door.

( met dank aan Philipphe Delespaul voor de inspiratie m.b.t. delen van 
deze blog)

Russel Lawrence Cummins jr.

24 november 2019

https://www.linkedin.com/pulse/de-helende-meesters-en-denkpolitie-russel-lawrence-cummins-jr--1f