[D66] Ook een politicus van plastic moet een paljas zijn

[Dr. Marc-Alexander Fluks]

Bron:   Volkskrant
Datum:  18 oktober 2018
Auteur: Toine Heijmans
URL:    
https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/ook-een-politicus-van-plastic-moet-een-paljas-zijn~b04fbc62/


Ook een politicus van plastic moet een paljas zijn
--------------------------------------------------

Naar Den Haag om Rob Jetten aan het werk te zien, de nieuwste leider van 
het land. Tien dagen bezig als steunpilaar van dit kabinet en nog steeds 
een enigma. Hij is van rubber, zeggen ze, hij is de ideale action man: 
je kunt 'm overal neerzetten in elke positie en hij blijft hetzelfde 
kijken, de emoties keurig opgeborgen in het malienkolder van de manager. 
Eens zien of dat klopt.

Rob Jetten is te gast bij de businessclub van D66. Een businessclub is 
vast een vermomde lobbyclub, zeg ik tegen de joyeuze, afzwaaiende 
voorzitter Stef Kranendijk, maar dat ziet hij anders. 'De politici die 
hier komen, kunnen ons advies natuurlijk ook niks vinden.'

Het is een prachtmoment. Rob Jetten komt recht uit z'n eerste 
coalitievergadering gelopen, waarin besloten is 1,9 miljard euro aan het 
bedrijfsleven te doneren omdat ze het, nou ja, daar nodig hebben. Kun je 
mee aankomen bij een businessclub. Alleen al om die reden gaat zijn 
entree gepaard met een geweldige glimlach. Al kan hij uiteraard ook hier 
'niet alles verklappen' - hogere politiek is dingen goed versluieren, 
zelfs in eigen kring.

De businessclub is bijeen in galerie Pulchri en het is er heerlijk D66. 
Een atmosfeer van goede gesprekken, geanimeerd en op niveau. Bij D66 
dragen ze werkelijk de mooiste jasjes en perfect getrimde baarden, er 
zijn rendang- en garnalenkroketjes en alleen maar slimme mensen, het 
gaat er over 'Kajsa', 'Rogier' en 'Stientje' en de toekomst is groen en 
glorieus.

Dit beschrijven lijkt een bijzaak maar is het niet. Rob is net zo strak 
en professioneel opgelijnd als zijn partij. 'D66 is een subcultuurtje 
geworden', zeg ik tegen iemand van zijn generatie. 'Ja, dat klopt.'

Thema van de bijeenkomst is het klimaat. Ook dat is, naast het 
bedrijfsleven, helemaal Robs issue. Topvrouw Ingrid Thijssen van 
Alliander, de nieuwe voorzitter van de businessclub, vertelt vurig dat 
ze zichzelf deze zomer aan Harvard liet bijscholen inzake het klimaat en 
schrok van wat ons te wachten staat. 'Gedeprimeerd kwam ik daar wel 
vandaan: grote delen van de aarde gaan onleefbaar worden.' Er is een 
'militaire operatie' nodig voor de omwenteling in Nederland, plus 
politici met 'een rechte rug'.

Daar staat het rotsvaste optimisme van Rob Jetten tegenover, die dingen 
zegt als: 'het klimaatakkoord is een uitdaging' en 'kaderstellend'. De 
rest van zijn woorden ben ik alweer vergeten. Robs formuleren is 
fenomenaal: hij is in staat zinnen te maken als regenbogen. Tussendoor 
kijkt hij naar boven, een denkmoment, walst het water in zijn wijnglas 
en spoedt zich naar een nieuwe pointe, zonder ook maar een keer het 
stopwoord 'eh' te gebruiken. Dat is slechts weinigen gegeven. Het nadeel 
van regenbogen is wel dat ze snel oplossen in de lucht.

Alle politici tegenwoordig zijn van rubber, ook aan de overkant van de 
ideologische rivier. Bevlogenheid is gevaarlijk, elke uitglijder een 
mediabom, jonge generatie of niet. Jesse Klaver had een 'beeldvoerder' 
in zijn entourage,  en huurt schrijvers in ('de beste schrijvers') om 
zijn bezoekjes aan bedrijfskantines cachet te geven. Lodewijk Asscher 
hoorde ik ergens op de radio een vraag afweren met het mantra dat hij 
niet over het onderwerp gaat, maar de 'woordvoerder van de fractie'. 
Alsof de partijleider zelf geen mening heeft.

Politieke partijen willen een merk zijn, schreef Tom-Jan Meeus laatst 
terecht in de NRC, en Martin Sommer was helder over D66: ze zijn er zo 
slim en verstandig dat ze vergeten de anderen mee te nemen. Ze 
begrijpen, kort door de bocht, vooral hun eigen wereld en de 
managerstaal die daarbij hoort, en zien niet wat voor afstand ze daarmee 
scheppen.

Alexander Pechtold was ook slim, maar danste wel moeiteloos de Macarena 
op televisie. Want een politicus die wil slagen moet ook een paljas 
zijn. De Macarena zie ik Rob Jetten niet dansen. Misschien zie ik het 
verkeerd. Maar over een halfjaar zijn de verkiezingen en dan heeft hij 
niet genoeg meer aan een woord als 'kaderstellend'. Dat lijkt me een 
probleem.

Toch is iedereen van de businessclub tevreden, Stef Kranendijk zelfs 
laaiend enthousiast. 'Brilliant!', zegt hij en wat betreft Robs rubberen 
imago: 'who cares?' Rob Jetten is 'gewoon een hele goeie gast', hoor ik 
bij zijn generatiegenoten, die vertellen dat Rob uitstekend ligt bij 'de 
achterban'. Elke nieuwe fractievoorzitter moet even door de mangel van 
de media, dat is een soort ontgroening, zo zien ze de kritiek op zijn 
opereren 'en daarna komt het helemaal goed'.

En daarna vragen ze wat ik van Rob Jetten vind. Ik zie een elektrisch 
aangedreven wagen voor me, een Tesla model S. Komt geruisloos aangereden 
met z'n mooie lijnen, iedereen kijkt er even naar, er is werkelijk niets 
op aan te merken, hightech klimaatneutraal en alles, prima zo, en dan 
rijdt hij weer geruisloos weg.

--------
(c) 2018 Persgroep