[D66] ‘Ik dacht: ik ben een panter en ik gromde naar de politie’

[A.O.]

Ik gromde ook naar de politie die een keer mijn huis met grof geweld is 
binnengevallen. (3x in de boeien geslagen...) Voor mij geen vrede meer, 
maar oorlog.

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/02/27/ik-dacht-ik-ben-een-panter-en-ik-gromde-naar-de-politie-a1593864?


‘Ik dacht: ik ben een panter en ik gromde naar de politie’

Gezondheidszorg Het aantal gedwongen opnames is in tien jaar fors 
toegenomen. May-May Meijer had psychoses en doet haar verhaal.

     Martin Kuiper

27 februari 2018 om 23:00

Anders dan het kabinet wil, is het aantal psychiatrische 
dwangbehandelingen de laatste jaren aanzienlijk gegroeid. May-May Meijer 
(46) is een van de tienduizenden Nederlanders die met psychoses 
opgenomen is geweest. Ze publiceert over haar ziekte en haar herstel.
Lees hier het nieuwsbericht: Enorme groei van gedwongen opnames

„In 2005 had ik mijn eerste lichte psychoses, het duurde ongeveer een 
maand. Ik dacht dat de AIVD achter me aan zat en mij testte. Op reis in 
Cuba kwam ik een man tegen die me allemaal vragen stelde: een spion, 
dacht ik. Maar mijn zus, afgestudeerd in klinische psychologie, zei: 
‘Vond-ie je niet gewoon leuk?’ Dat was eigenlijk veel logischer.

„Toen ik promoveerde aan de VU in Amsterdam in communicatiewetenschappen 
en toen ik in 2008 universitair docent werd, ontdekte ik: het is heel 
erg publiceer-of-sterf. Collega’s zeiden: ‘misschien kun je wel 
hoogleraar worden’, maar dan moet je veel publiceren. Dat verlamde me. 
Ik kon uren naar buiten staren.

„In 2009 was ik bij mijn vader in Delft en gooide ik glazen stuk. Mijn 
zusje belde de politie. Ik dacht dat ik een panter was en de wereld 
moest beschermen. Ik gromde naar de agent en werd afgevoerd met 
handboeien. Eerst kwam ik een politiecel terecht en daarna werd ik met 
spoed opgenomen voor zes maanden.

„Ik kwam de eerste week terecht bij de GGZ Delfland in Schiedam. Daar 
kreeg ik een eigen kamer. Ik zat vaak op de patio, het was in die tijd 
lekker weer. Er was geen dagprogramma. We hingen de hele dag in het 
rookhok rond en tafeltennisten. Iedereen rookte, behalve ik. Na een week 
werd ik overgeplaatst naar de Rembrandthof in Hilversum.

„Vier jaar later had ik mijn tweede gedwongen acute opname. Ik slikte 
mijn medicijnen niet meer omdat ik me een zombie voelde. Ik kreeg weer 
psychoses en dacht dat ik communiceerde met iemand van Mars. Ik pakte de 
auto en reed naar Schiphol terwijl ik psychotisch was. Daar hield de 
marechaussee me aan. Het was een wonder dat ik geen ongelukken heb 
veroorzaakt. Ik werd afgevoerd in een ambulance. Vier maanden zat ik 
eerst gedwongen en later vrijwillig in een psychiatrisch ziekenhuis.

„Ik werd opgenomen in de Rembrandthof in Hilversum. Daar was wel een 
dagprogramma, met creatieve therapie, fitness en muziektherapie. Als je 
ziek bent, heb je geen besef van tijd. Je overleeft per minuut.

„Het gaat nu veel beter met me. In 2016 heb ik me nog wel vrijwillig 
laten opnemen voor zes dagen. Dat was na de aanslag in Nice.

„Nu grijpt de situatie in Ghouta in Syrië me erg aan. Maar ik pas beter 
op mezelf. Soms stop ik even met foto’s kijken. Ik stel mijn grenzen 
beter en let erop of mijn agenda niet te vol is. Ik heb een zoon en ik 
heb veel lieve mensen om me heen. En ik heb een vredesorganisaties 
opgericht. Helpen bij het brengen van vrede op aarde is nu mijn missie.”