[D66] De Wandeling

[J.N.]

Robert Walser's hooggeprezen 'De Wandeling' telt, tot mijn genoegen en
septistische affiliatie, in de Nederlandse vertaling van Lebowski 67
bladzijden (beginnende op pagina 17). De Duitse 'Der Spaziergang' telt
77 bladzijden. 'Heb ik bloemen geplukt om op mijn eigen ongeluk te
leggen?' vroeg hij zich af op het eind. De foto waar Walser dood in de
sneeuw ligt is bekend:
	https://c2.staticflickr.com/6/5247/5226783278_39f570c5b2_b.jpg

De wandeling vindt echter plaats in de zomer waarin hij mijmert over de
ideale dood tijdens een boswandeling. 'Een graf in het bos hebben, dat
zou heerlijk zijn. Misschien zou ik het vogelgezang en geruis boven mij
horen. Zoiets zou ik mezelf toewensen' Walser: 'Zo wil ook ik dan,
als het moet, graag sterven. Eén herinnering zal mij in de dood nog doen
herleven en één gevoel van vreugde zal mij in het graf nog gelukkig
maken, een dankzegging voor de genietingen en een verrukking over de
dankzegging.'

Leg dit naast Gilles Deleuze's eind in "Verschil en Herhaling":

'Eén enkele stem voor het veelvoudige met zijn talloze wegen, één enkele
Oceaan voor alle druppels water, één enkele uitroep van het Zijn voor
alle zijnden - op voorwaarde dat elk zijnde, elke druppel water en elke
weg een uiterste toestand bereikt, met andere woorden, dat ze het
verschil bereiken waarin ze verschuiven en zich vermommen en van waaruit
ze terugkeren door rond zijn beweeglijke punt te draaien.'

Het eind draait dus, volgens Walser en Deleuze, om één herinnering, één
gevoel, één stem, één enkele uitroep, één enkele oceaan. Het oceanisch
gevoel van onlosmakelijke verbondenheid met de buitenwereld. De
bootvluchtelingen van vandaag zullen echter liever een 'terralogisch'
gevoel prefereren. Één enkel land, terra incognita, voor alle landen.

Deleuze sprong, net als Jan Arends, uit het raam. Dan is de dood van
Walser toch, ter vergelijk, minder dramatisch en esthetisch gezien
geslaagd:
	http://graphics8.nytimes.com/images/blogs/maira/2007/02/kalman3.png

Dus als u in deze donkere dagen gaat wandelen en een oceanisch gevoel
bekruipt u, misschien is het einde nabij en kan er geconcludeerd worden:
één 1 voor alle enen, één zes voor alles zessen, één zeven voor alle
zevens...

mvrgr,
J.N.