Motto Bruin luidt 'Vrijheid en Verantwoordelijkheid'

[Henk Elegeert]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Fritz,

"
Links moet inzien dat een nieuwe conjuncturele fase is
begonnen<http://www.vkgeschiedenis.nl/historisch_nieuws/historische_headlines/artikel/1424941>

Sander van Walsum
Gepubliceerd op 1 oktober 2010,

Elke week op VKGeschiedenis: een column over het actuele verleden. Vandaag:
Sander van Walsum over de mentale worstelingen van links.
<http://www.volkskrant.nl/multimedia/archive/00197/rutteverhagenwilder_197486b.jpg>
Maxime Verhagen, Mark Rutte en Geert Wilders bij de presentatie van het
regeer- en gedoogakkoord (Foto: ANP)

In de afwijzende reacties op de vorming van een centrum-rechtse regering
klinkt niet alleen oprechte afkeer van Geert Wilders en zijn gedachtegoed
door, maar – misschien nog wel indringender – ongeloof over het einde van de
linkse dominantie. In de partijpolitieke verhoudingen kwam die dominantie
niet rechtstreeks tot uiting. Sinds het voortijdige einde van het
kabinet-Den Uyl, in 1977, zijn het CDA en de VVD vaker aan de macht geweest
dan de PvdA – om over de partijen ter linker zijde daarvan maar te zwijgen.
Maar in mentaal opzicht kwam met het aantreden van Van Agt en Wiegel geen
einde aan het linkse tijdvak.

Het door progressief Nederland verguisde duo liet de nalatenschap van Den
Uyl – het manmoedige puinruimersjargon ten spijt – dan ook goeddeels in
tact. Aan de groei van de overheidsuitgaven ten behoeve van de zwakkeren in
de samenleving kwam geen einde. Integendeel. CDA en VVD namen de sociale
doelstellingen van het voorgaande kabinet in grote lijnen over. Zij boden
geen weerwerk tegen de progressieve avantgarde: de krakersbeweging, de
tegenstanders van kernenergie, de atoompacifisten, de snelweg-opponenten.
Alleen in de perceptie van degenen die het niet konden verkroppen dat het
kabinet-Den Uyl door hun toedoen niet werd geprolongeerd waren Van Agt en
Wiegel rechts en verwerpelijk.

Vooral ‘de jonge heer Wiegel’ gold in de jaren zeventig, toen hij de VVD uit
de marge van de Nederlandse politiek leidde, als de *Lieblingsgegner* van
het progressieve volksdeel. Het schokkendst – in mijn herinnering althans –
werd die gezindheid tot uiting gebracht in het najaar van 1975, toen in
Utrecht een betoging plaatsvond tegen de executie – aan de wurgpaal nota
bene – van een aantal ETA-terroristen (die in de nadagen van Franco als
vrijheidsstrijders werden aangemerkt).

*Fluitconcert *

Ook Wiegel, destijds de leider van ’s lands grootste oppositiepartij, gaf
acte de presence. Maar dat beviel veel demonstranten niet, getuige het
fluitconcert waarmee hij werd onthaald. Zijn aanwezigheid op het Domplein
werd ongepast geacht omdat hij als een soort geestverwant van Franco werd
gezien. Zo overzichtelijk waren de goed/fout-schema’s 35 jaar geleden nog.
En zo makkelijk was het om goed te zijn na de oorlog.

Acteurs, beeldend kunstenaars, cabaretiers en columnisten waren bijna per
definitie links. *De Telegraaf*, *Elsevier *en ‘de toestand van de wereld’ –
het wekelijks radiocommentaar op de actualiteit door mr. G.B.J. Hiltermann –
waren de reservaten voor de onverbeterlijken, voor hen die de tekenen des
tijds miskenden. Buiten de kring van gelijkgezinden ging van hen geen
noemenswaardige invloed uit.

*Monocultuur*

Voor de Nederlanders die mentaal wortelen in de linkse monocultuur, en die
zich daar wel bij voelden, is het brutale weerwoord van rechts
onverdraaglijk. Er wordt ongeremd ingehakt op alles waar zij in geloofden,
maar links is het antwoord op die uitdaging tot nog toe schuldig gebleven.
Grote woorden over de rampen die zich onder ‘Bruin I’ zullen voltrekken,
kunnen de onmacht niet verhullen. Zelfs de slordige totstandkoming van het
centrum-rechtse kabinet heeft de sympathie die het in brede lagen van de
bevolking geniet niet serieus geschaad.

De Nederlandse politiek is een nieuwe conjuncturele fase ingegaan. De
vorige, die van links, heeft een jaar veertig geduurd. Daar zullen de felste
tegenstanders van Wilders geen troost aan kunnen ontlenen.

*Sander van Walsum is reredacteur van de Volkskrant*

*"*

> Na eerst samen goed links, dan pas rechts, en eigenlijk nogmaals kritisch
> links bekeken te hebben, waar hier meestal en het eerst de grootste gevaren
> vandaan komen, daarna altijd zo snel mogelijk recht oversteken, door het
> midden dus!
>

Het echte midden, of het 'midden' van Verhagen?


> Die lichte afwijking van HAFMO naar links leek mij dan ook nooit wijs


Het was ook een links van een andere orde, Fritz. Aanvankelijk streefde men
nog een na te streven doel na, daarna ging het (helaas) bergafwaards ...


> , ook
> niet met het mes of de pistool, meestal van links, zie bijvoorbeeld in 1990
> en 1994 van Kok, op de keel of de borst
> ...
> D66 profileert mij nu te veel en te vaak te "links" en te eenzijdig
> kritisch
> naar rechts, i.p.v. aan een van ideologisch rechts én links onafhankelijk
> redelijkst alternatief te blijven werken en uitdragen.
>

Eens. D66 profileert mij nu te veel en te vaak te "rechts" en onvoldoende
onafhankelijk. ;)

Overigens, de Democratie zelve krijgt onvoldoende aandacht. We zijn getuige
geweest van en vormingsproces van een Kabinet, waarover Marc terecht opmerkt
dat we geen zich hebben wat dat Paars-Plus zoal in de pen had.

De kiezer/burger wordt buitenspel geplaatst mocht het nu toch nog tot nieuwe
verkiezingen komen. Bovendien beinvloed dit proces zo ook de PS-verkiezingen
die er aan zitten te komen ..

Henk Elegeert

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********