Mijn dokter won ook van Clinton

[Cees Binkhorst]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Is het niet zo dat wat ten koste van de dokter gaat, ten goede komt aan
de patient?
Normaliter zou je denken, dat is een (of twee) brug te ver.
Voor de 'opgeblazen' medische kosten in de USA lijkt me het zeer ten
rechte. De doorgeschoten marktwerking moet gecorrigeerd worden.

Groet / Cees

NRC 20maart2010
Dokter is bang dat hij gaat verliezen
Het Amerikaanse Congres stemt zondag over het zorgplan van Obama. Bij je
dokter en apotheek leer je het zorgstelsel kennen.

Door onze correspondent TOM-JAN MEEUS

WASHINGTON, 20 MAART. Twee Afro-Amerikaanse dames, moeder en dochter,
keken mij sceptisch aan. Ik woonde net in Washington. In hun apotheekje
op Connecticut Avenue hadden ze mijn medicijnen op de toonbank gelegd.
Precies dezelfde als in Nederland: doosje, merk, logo.
Ik zag de prijs. „Zes keer – zes keer? – zo duur als in Nederland’’,
liet ik uit mijn mond vallen. Achter de rug van de dames kwam de
apotheker zelf toelopen. Och, hij begreep het wel. „Ik doe er 15 procent
af.” Pardon? „Twintig procent. Verder kan ik niet gaan.”
Zo leerde ik bij mijn eerste kennismaking met de Amerikaanse
gezondheidszorg hoe groot de culturele kloof op dit gebied is. Op de
prijs van medicijnen mogen we hier afdingen, en inmiddels begrijp ik de
logica: marktwerking.
Zo heb ik me langzaam overgegeven aan het geldverslindende systeem. In
Nederland bezocht ik de dokter eens per jaar. Aan mijn kwaaltjes is
niets veranderd, hier draaf ik om de twee maanden op. Mijn arts zegt dat
hij anders kwetsbaar is voor schadeclaims. En zijn schoorsteen moet ook
roken.
Nu is er iets onverwachts gebeurd: ik ben gaan uitkijken naar het
doktersbezoek. Hij doet de controle, alles in orde, en begint in tussen
te praten over de hervorming van het zorgstelsel. Saai? Niet bij mijn
dokter.
Hij kent alle spelers, alle valkuilen, alle details. Hij weet dat de
verslaggever die de zaak voor The New York Times volgt zo geniaal is dat
de gekte nooit ver weg is: kan elk moment worden getroffen door een
psychose. Hij weet dat de vrouw die de lobby van de verzekeraars leidt
„een beetje Botox-verslaafd” is. Hij noemt namen van mensen die maanden
later in het nieuws komen omdat ze een hoofdrol in het debat blijken te
spelen.
Ga in de zomer naar Arkansas, zei hij vorig voorjaar. „Interessante
gedachte”, zei ik met aangeleerde Amerikaanse beleefdheid. (Wat
moest ik nou in Arkansas?) Arkansas groeide uit tot een van de staten
waar de volksopstand tegen het zorgplan het heftigst was.
Het geheim van mijn dokter is zijn vorige leven. In de jaren negentig
was hij een van de leiders uit de sector die Bill en Hillary Clinton op
de knieën kregen toen zij dachten het stelsel even aan te pakken.
Heldenjaren.
Mijn dokter heeft er zichtbaar heimwee naar, en volgt alles opnieuw
nauwgezet. Hij is geen triomfantelijke conservatief. Een kalme man, al
wat ouder, en als hij weer voor een opiniepagina aan het schrijven is
probeert hij zijn argumenten op patiënten uit. Het draait voor hem om de
vrijheid van artsen en patiënten.
De overheid hoort hun de wet niet voor te schrijven. Dit is een vrij land.
Ik opper dat die vrijheden misschien wat duur zijn geworden. Topzorg
heeft zijn prijs, zegt hij dan – Amerikaanse artsen weten ze-
ker dat ze de beste van de wereld zijn. En dacht ik werkelijk dat het
goedkoper wordt als Obama 30 miljoen mensen subsidieert zodat ze ook
verzekerd zijn? Hanky panky noemt hij dat. Bedrog.
Deze week mocht ik weer bij hem komen. Volgers van de politiek, en dat
is nu de halve stad, kijken uit naar de beslissende stemming
in het Congres over het zorgplan. Niemand weet hoe het afloopt. Toen ik
binnenkwam keek hij op van zijn Blackberry. „Ben bang dat
we het gaan verliezen.”
In de wachtkamer had ik een mededeling van hem aan zijn patiënten
gezien. Hij had de banden met twee grote verzekeraars doorgesneden. Ze
vergoeden hem te weinig, zodat hij polishouders bij deze verzekeraars
alleen nog helpt als ze uit eigen zak betalen.
Mijn dokter wist al wat ik zou vragen. Obama is misschien niet tegen te
houden, zei hij.
Maar hem ondermijnen is zo moeilijk niet.
„Hij geeft miljoenen een goedkope verzekering ”, zei hij gniffelend.
„Maar waarom zouden wij die mensen helpen als we er niets aan
verdienen?”

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********