Honden...

[Bert Bakker]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Wat geweldig jammer dat Marc-A Fluks' computer het even niet doet.
Juist nu ik dit prachtig gedicht tegenkom. Over Honden en Menschen...



De Bulhond

       Kees Knol, gewoon in Vee te handlen,
       Ging onlangs met Jaep Vreeslicht wandlen.
       Zy zouden zien hoe 't in het Veld
       Met hunne Koeijen was gesteld.
       Men zou eerst die van Kees bekyken.
       Men trad de deur uit; maar terstond
       Vernamen zy een' grooten Hond,
       Die vreeslyk blafte en brulde, en hen in huis deed wyken.
       Gantsch bloed! zei Jaep, dit schynt een Leeuw;
       Die Hond heit hart, hy maakt geschreeuw;
       't Is een gevaarlyk beest. Kyk, kyk iens naar zyne oogen!
       Och! sluit de bovendeur. Licht worden we aangevlogen!
       Kyk, kyk, de schuim vliegt uit den mond!
       Kees beefde, sloot de deur, ging uit het venster leggen,
       En zei, myn lieve Jaep, is deuze Hond niet dol
       Dan is myn naam niet langer Knol.
       Zyn ysselyk geblaf mot elk met recht ontstellen.
       Och! krygt hy iemant beet, die zal 't niet nae vertellen.
       Intusschen komt door 't woest geblaf,
       Een kleine boerenhond op dezen blaffer af,
       En vliegt hem in de strot, eer 't iemand dorst verwachten.
       In 't kort, na weinig stryds, verloor de Bul zyn krachten,
       En stierf aan zyn bekomen wond.
       Hoe droes kan 't zyn, zei Jaep, dat zulk een kleine Hond
       Een' grooten, die door vreeslyk raezen
       De gantsche buurt wis zou verbaezen,
       Zo kan vermoorden op ien' stond!
       Kom, laeten we wat naeder treden,
       Zy komen daadlyk naar beneden.
       Zy nadren, noch in 't hart bevreesd,
       Het zo terstond vermoorde beest.
       Zy roepen, dat 's een Hond! Wat is hy grof van leden!
       Wat ysselyke kop! Gien grooter in het land!
       Wat schrikkelyke bek! Nooit zag men zyns gelyken!
       Bezien we zyn gebit, zei Kees;
       Kom, Japik buur, heb nou gien vrees.
       Zy openen den bek: hoe stonden zy te kyken!
       Zy riepen: ''k Loof het wel dat hy is overmand;
       'De blaffer heit niet iénen tand.'

       Het lot van dezen Hond kan alle menschen leeren,
       Dat qie zich vreezen doen door dreigementen, zweeren
       En zwetsen op hunn' moed, den meesten tyd in schyn
       Gevaarlyk, inderdaad het lichtst verwonnen zyn;
       En dat hy die zich roemt als schrander en belezen,
       Meest licht word overtuigd een zot vol wind te wezen.


       Cornelius van Engelen (ca. 1722-1793)

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********