Politiek / Cijfers als nieuwe religie

[Bart Meerdink]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Elma Ouwehand wrote:

> Op 23-apr-2006, om 23:33 heeft Bart Meerdink het volgende geschreven:
>
>> Ook de ombudsman (Alex Brenninkmeijer) is sterker in het verwoorden
>> van Kafka, het individu tegenover het apparaat, dan in het aangeven
>> van hoe we kunnen zorgen dat de menselijke benadering in de plaats
>> komt van de ambtelijke benadering.
>
> maar dat is imo de taak van de ombudsman ook niet?

De ombudsman doet altijd aanbevelingen, en is daarvoor ook bij uitstek in
een goede positie. Overigens, in het algemeen, wie iets zinnigs te melden
heeft moet dat niet laten omdat het niet bij de taak hoort.

>> Maar de ambtenaar is zelf ook een machteloos individu binnen het
>> apparaat. Regels en procedures snoeren onverbiddelijk de opties van
>> de ambtenaar in, de ombudsman had het ook al even over de  frustaties
>> met het eigen werk binnen bepaalde diensten als ik me  niet vergis.
>>
>> Ik ben het dus volstrekt niet eens met Brenninkmeijer als hij van  de
>> discussie over minder regels meent dat het een macro discussie  is die
>> weinig betekenis heeft, een beetje window dressing is en dat  de vraag
>> is hoe voer je de regels uit.
>
> toch was ik het wel met hem eens.
> al vind ik de hamvraag wel hoe de implementatie van regels beter kan

Als je het over de implementatie van regels hebt dan is de zin van die
regels blijkbaar boven twijfel verheven. Volgens mij zijn de echte
oplossingen dan al volledig uit beeld verdwenen.

>> Lees het stukje van Joke Hilgenkamp (gezinsvoogd) in Trouw dat ik
>> aanhaalde eens en zeg eens hoe ze het beter kan doen. Niet dus. Ze
>> zit vast.
>
> ik haal ff aan:
>
>> Joke Hilgenkamp, gezinsvoogd uit Lelystad, is ’laaiend’. Omdat het
>> kabinet niet luistert naar de mensen die werken in de jeugdzorg,  zegt
>> ze. Eén ding moet drastisch aangepakt: de bureaucratie.
>
> helemaal waar. de implementatie gaat mis.

Okee, wat voor Joke en mij regels zijn waar niet aan te ontkomen valt, is
voor jou misschien implementatie. Een beetje spraakverwarring?

>> Joke Hilgenkamp (56) heeft ondanks haar woede het lachen niet
>> verloren. Ze schatert het uit, als ze vertelt welke stapels papier
>> zij produceert. „Het is waanzin. Ik kom overal waar de jeugdzorg  zit:
>> op scholen, internaten, in jeugdgevangenissen, in  pleeggezinnen.
>> Overal zijn verschillende procedures en formulieren  en die berg neemt
>> toe in plaats van af.”
>>
>> Zij is gezinsvoogd voor 18 kinderen, van wie sommige thuis wonen en
>> andere in een pleeggezin, internaat of zelfs in de gevangenis. Ze
>> werkt in deeltijd. „Een voltijds-gezinsvoogd heeft 24 kinderen”,
>> vertelt ze. Een gezinsvoogd ziet toe op de opvoeding van kinderen  die
>> door een rechter onder toezicht zijn gesteld (’ots’ers’).
>> „Vrijwillige hulp heeft bij deze kinderen niet geholpen, we hebben
>> dus met de allermoeilijkste pupillen te maken.”
>
> 24 kinderen lijkt me gewoon teveel. toch? nog afgezien van de idiotie
> van de procedure die ze beschrijft:

Dat getal van 24 hangt natuurlijk helemaal af van hoe aktief de bemoeienis
moet zijn. Een telefoontje (email, sms, msn) is gauw gebeurd en daarmee kun
je toch wel de vinger aan de pols houden, resp ben je bereikbaar voor
vragen en problemen. Minder typewerk aan formele rapporten betekent dat je
dan daarnaast ook nog wel regelmatig persoonlijk contact kunt hebben.

(knipjes)

>> Dat is mijn oplossing. Geef iedereen zo veel mogelijk eigen
>> verantwoordelijkheid (en de bijbehorende ondersteuning). En weg met
>> 90% van de regels. Los problemen waar ook maar enigszins op met
>> mediation. De ombudsman is zelf een goed voorbeeld van hoe het moet.
>
> vinnikook.
>
> maar ook vind ik interessant hoe burokratie in stand blijft. hoe dat  te
> maken heeft met menselijke behoefte aan zekerheid en angst voor
> machthebbers, en misbruik door machthebbers, die alk hun eigen  verhaal
> hebben waarom het moet zoals zij zeggen dat het moet.

Je kunt niet werken als je alles steeds ter discussie stelt. Je
rationaliseert daarom onvermijdelijk de status quo, je werkt binnen de
randvoorwaarden, binnen het systeem, en geeft het een betekenis. Als de
regels zeggen dat iets moet dan stel je ambtelijk gezien de vraag niet of
dat geen onzin is. Die vrijheid, die bevoegdheid, die tijd die heb je
gewoon niet. De paarse krokodil is vooral zichtbaar voor de buitenstaander,
de politicus, die de spelregels mag relativeren en ook kan verbeteren.

Bart

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********