Politiek / Cijfers als nieuwe religie

[Fritz van Rikxoort]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Dankje, Bart,

De beste en keiharde omschrijving geeft de ombudsman,
gister in de Volkskrant bijvoorbeeld,
die de overheid zijn legitimatie ziet verliezen
als ze cijfers, procedures en papier, dingen,
i.p.v. echte mensen blijft verkiezen.
Hij mist klantgerichtheid en ziet onbeschoftheid, kilheid,
en is verbijsterd hoe de overheden burgers behandelen
en in hun belangen, rechten, ten onrechte enorm schaden.

Per voorbeeld dat actueel is is hij kort en helder.
En hij benoemt ook goed hoe burgers hun mishandeling ervaren.

Hij roept op tot overheden die burgers behoorlijk behandelen
en helpen hun rechten te halen en problemen op te lossen,
in plaats van wetten te stellen en die procedureel uit te voeren.

Fritz

----- Original Message -----
From: "Bart Meerdink" <bm_web at kpnplanet.nl>
To: "Discussielijst over D66" <D66 at NIC.SURFNET.NL>
Sent: Friday, April 21, 2006 2:07 PM
Subject: Re: Politiek / Cijfers als nieuwe religie


> REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl
>
> Fritz van Rikxoort wrote:
>
> [Politiek / Cijfers als nieuwe religie] (knip artikel)
>
> Een aardig gezichtspunt, Fritz, dank voor het artikel, maar qua duiding
> van de kern van het probleem en het geven van mogelijke oplossingen kon
> het wat sterker. Ik zag bij Trouw ook een ander, veel concreter artikel
> staan over het papierwerk in de jeugdzorg. Niet zozeer cijfers, maar veel
> algemener: procedures, versplintering, papieren en rapporten bepalen het
> werk.
>
> Hoe knip je al die onzin weg? Werken met kleine, wisselende, elkaar
> controlerende teams die snel iets kunnen doen/regelen maar met de
> mogelijkheid van controle achteraf, zou dat wat zijn? Registreren waar
> mogelijk niet met papieren en rapporten maar met foto, film, geluid. Gaat
> 10x zo snel en is veel betrouwbaarder.
>
>
> http://www.trouw.nl/deverdieping/overigeartikelen/article279985.ece
>
> deVerdieping   | overige artikelen  | 12-04-2006
> Bureaucratie / Kilo’s papier per kind
> door Harriët Salm
>
> Joke Hilgenkamp, gezinsvoogd uit Lelystad, is ’laaiend’. Omdat het kabinet
> niet luistert naar de mensen die werken in de jeugdzorg, zegt ze. Eén ding
> moet drastisch aangepakt: de bureaucratie.
>
> Joke Hilgenkamp (56) heeft ondanks haar woede het lachen niet verloren. Ze
> schatert het uit, als ze vertelt welke stapels papier zij produceert. „Het
> is waanzin. Ik kom overal waar de jeugdzorg zit: op scholen, internaten,
> in jeugdgevangenissen, in pleeggezinnen. Overal zijn verschillende
> procedures en formulieren en die berg neemt toe in plaats van af.”
>
> Zij is gezinsvoogd voor 18 kinderen, van wie sommige thuis wonen en andere
> in een pleeggezin, internaat of zelfs in de gevangenis. Ze werkt in
> deeltijd. „Een voltijds-gezinsvoogd heeft 24 kinderen”, vertelt ze. Een
> gezinsvoogd ziet toe op de opvoeding van kinderen die door een rechter
> onder toezicht zijn gesteld (’ots’ers’). „Vrijwillige hulp heeft bij deze
> kinderen niet geholpen, we hebben dus met de allermoeilijkste pupillen te
> maken.”
>
> Om te illustreren wat ze met bureaucratie bedoelt, pakt ze er een ’heel
> gewoon’ dossier bij, van een meisje van veertien. De bemoeienis van de
> jeugdzorg met dit meisje begint met een melding van zware verwaarlozing
> bij het Advies en Meldpunt Kindermishandeling (AMK). Het AMK heeft een
> wachtlijst van twee maanden. Een AMK-medewerker stelt daarna een onderzoek
> in, er komt een probleemanalyse en een plan van aanpak. Hij gaat langs bij
> de gescheiden moeder en de vader, belt de directbetrokkenen: de school, de
> wijkagent, de oma. Ook hij concludeert dat het meisje niet goed af is in
> het gezin en hij schakelt de Raad voor de Kinderbescherming in. Daarmee is
> het AMK klaar.
>
> Bij de raad komt de zaak wederom op een wachtlijst. Na enkele weken
> stellen de kinderbeschermers een onderzoek in. Weer worden de
> directbetrokkenen rond het meisje ondervraagd.
>
> „Die begrijpen het dan al niet meer”, denkt Hilgenkamp. Weer een
> probleemanalyse en weer plan van aanpak, met eenzelfde conclusie: ja, het
> AMK heeft gelijk, het meisje moet onder toezicht gesteld. Hilgenkamp:
> „Waarom twee keer dit onderzoek?”
>
> Het besluit van de raad gaat vervolgens ter toetsing naar de
> kinderrechter. Voor de datum van de zitting gepland is, gaan er weer weken
> voorbij. Hilgenkamp: „Ik ben al twintig jaar gezinsvoogd en heb nog nooit
> meegemaakt dat de rechter iets anders besliste dan de raad, waarom dan die
> toetsing en die verspilde tijd?”
>
> De rechter stemt dus in en de zaak gaat naar de gezinsvoogdij. Hilgenkamp:
> „Ja, en wat doe je dan als eerste: je stelt een onderzoek in. Weer een
> nieuwe probleemanalyse en een nieuw plan van aanpak. Weer langs alle
> betrokkenen, die inmiddels het spoor compleet bijster zijn. Voor hun
> gevoel komen er aldoor nieuwe gezichten langs met vragen, die leiden tot
> formulieren die ze moeten ondertekenen.
>
> Ze krijgen alle rapporten en verslagen voorgelegd, maar ze lezen ze allang
> niet meer. Ze begrijpen ze ook niet: welke instelling is nu waar mee
> bezig?”
>
> Intussen is het maanden later. De partijen waarlangs de zaak gegaan is
> hebben ook hun interne papieren moeten produceren: iedere ondernomen actie
> (elk gesprek, briefje, telefoontje) wordt vastgelegd in een zogenoemd ’contactjournaal’.
>
> Gezinsvoogden leggen dit journaal weer ter lezing en controle voor aan een
> manager op hun kantoor.
>
> Hilgenkamp: „Wat ik tot nu toe beschreven heb, is een heel lichte zaak,
> hoor.”
>
> Eindelijk komt dan concrete hulpverlening op gang en wordt bepaald wat
> nodig is om het gezin te helpen. Dat kan bijvoorbeeld maatschappelijk werk
> zijn. Wederom zijn er lange wachtlijsten. En voor de werker aan de slag
> gaat, heeft ook deze instelling haar eigen formulieren met probleemanalyse
> en plan van aanpak. Maar er komt uiteindelijk wel iemand in het gezin.
> „Het komt zeker voor dat het langer dan een jaar duurt voor de echte hulp
> voor zo’n meisje er is.”
>
> Bovengenoemd meisje van veertien wordt echter zo verwaarloosd dat de
> gezinsvoogd haar veiligheid niet gewaarborgd ziet binnen het gezin. Dan
> helpt ook maatschappelijk werk niet meer. Ze moet uit huis geplaatst. „Een
> pleeggezin is een oplossing. Ik moet naar pleegzorg en begin met het
> invullen van allerlei papieren.”
>
> En dan begint er weer een onderzoek, dit keer van de organisatie die het
> pleeggezin gaat zoeken. En daar zijn ze weer: de probleemanalyse en het
> plan van aanpak. Vervolgens moet de gezinsvoogd naar een ’indicatiebureau’.
> Die toetst of pleegzorg wel de beste oplossing is. „Ik heb het niet over
> een A4’tje, vijf of zes is heel normaal.”
>
> De gezinsvoogd krijgt een zogenoemde beschikking, waarmee zij weer naar de
> rechter gaat. Want het is wederom de rechter die moet toetsen of de
> uithuisplaatsing wel moet. „En nogmaals: ik heb nog nooit meegemaakt dat
> de rechter anders besloot. Ik heb het ook aan andere gezinsvoogden
> voorgelegd en het antwoord luidde: het komt heel zelden voor dat een
> rechter een ander besluit neemt dan hem ter toetsing is voorgelegd.”
>
> Hilgenkamp: „De papierwinkel die bij een tocht naar de rechter moet worden
> gemaakt, is echt ongehoord. Het is niet zo dat je even bij de rechtbank
> binnenstapt met je indicatiestelling en je plan van aanpak. Nee, iedere
> belanghebbende, dat is de kring rond het kind, moet alleen al alle stukken
> krijgen in tweevoud.”
>
> Op de vraag of dat per mail en computer gaat, volgt wederom een lachsalvo.
> „Nee, dat moet per post. In het geval van het meisje van veertien met de
> beide ouders gescheiden heb je het minimaal over zevenvoudige kopieën:
> voor iedere ouder, voor de rechter, voor de Raad van de Kinderbescherming.
> Ik verstuur een kilo post. Terwijl alle partijen het allang eens zijn dat
> het kind uit huis moet.” Na de uitspraak van de rechter volgt eindelijk de
> plaatsing in het pleeggezin.
>
> Wanneer het gaat om een gezin met drie kinderen, moet de hele procedure
> voor ieder kind apart worden gevoerd worden. „Ik mag ook niet een rapport
> maken voor alle drie, nee, elk kind moet apart. Dat is dus drie kilo
> papier die de deur uit gaat en waarom?” Hilgenkamp: „Nu is dit inmiddels
> een doorsneezaak. Heb je bijvoorbeeld een kind dat naar het speciaal
> onderwijs moet, dan heb je weer een andere indicatiecommissie en een
> papierboel, dat wil je niet geloven.”
>
> De gang naar de rechter moet ieder jaar voor ieder kind worden herhaald,
> want een ondertoezichtstelling geldt maximaal voor een jaar. En de
> betrokken instellingen moeten dan ook weer over de voortgang rapporteren.
> Een gezinsvoogd die voor 24 kinderen optreedt, heeft zijn agenda al snel
> vol met alleen al het aanvragen van verlengingen en bijbehorende
> evaluaties.
>
> Hilgenkamp is tegenwoordig 80 procent van haar tijd kwijt met registreren,
> rapporten schrijven, afspraken vastleggen. Veertig procent zou redelijk
> zijn, denk ze. Aan de inhoud van haar werk, de omgang met de kinderen,
> komt ze nauwelijks toe. „Terwijl ik wel belangrijke besluiten moet nemen
> over hen.”
>
> Sommigen van haar pupillen ziet ze maar twee of drie keer per jaar. „Als
> ik eenmaal per maand contact met een kind heb, heet dat heel frequent
> contact. Het is schokkend wat hier gebeurt en het wordt tijd dat iemand
> dat eens hardop zegt.”
> Groeiende vraag
>
> Ruim 6000 kinderen in Nederland die hulp nodig hebben, moeten langer dan
> negen weken wachten. De wachtlijsten bij instellingen voor zorg in het
> gezin, voor pleegzorg en internaten zijn in een halfjaar tijd met 20
> procent gegroeid.Oorzaak is de groeiende vraag, zeggen de Bureaus
> Jeugdzorg. Het kabinet trekt daarom dit jaar minstens 43 miljoen euro
> extra uit om de wachtlijsten terug te dringen. Begin mei wil
> staatssecretaris Ross overeenkomsten hebben gesloten over het wegwerken
> van de wachtlijsten met de 15 provincies en grootstedelijke regio’s. Haar
> woordvoerder meldt dat ook de provincies worden aangesproken. „Bij de
> afspraken met de provincies gaan we uit van vijf procent zogenoemde
> doelmatigheidswinst.”
>
> **********
> Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst
> (D66 at nic.surfnet.nl).
> Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het
> tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
> Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het
> tekstveld alleen: SIGNOFF D66
> Het on-line archief is te vinden op:
> http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
> **********
>
>
> --
> No virus found in this incoming message.
> Checked by AVG Free Edition.
> Version: 7.1.385 / Virus Database: 268.4.4/319 - Release Date: 19-4-2006
>
>



--
No virus found in this outgoing message.
Checked by AVG Free Edition.
Version: 7.1.385 / Virus Database: 268.4.4/319 - Release Date: 19-4-2006

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********